Zasadniczo protokołem WWW jest protokół transferu hipertekstu HTTP (Hipertext Transfer Protocol), który może być używany w dowolnej aplikacji klient-serwer stosującej hipertekst. Jest używany w transmisjach WWW do transferu tekstu, hipertekstu, dźwięku, grafiki oraz wszelkich możliwych do przekazania w Internecie informacji.
Intranety
Dla organizacji wykorzystujących WWW i połączenia Internetowe głównymi wadami tego systemu łączności są:
– Możliwość użytkowania połączeń Internetu bez pożytku dla organizacji (przez pracowników).
– Możliwość penetracji zasobów wewnętrznych organizacji przez osoby postronne z globalnej sieci, mające nieprzyjazne zamiary.
Z tych powodów wiele organizacji unika bezpośredniego połączenia z Internetem, tworząc Intranety. Intranety są sieciami wykonanymi zgodnie z potrzebami użytkujących je organizacji z ograniczonym dostępem do usług zewnętrznych (jeżeli takie są dopuszczone), a także ograniczających ruch z zewnątrz (jeżeli jest dopuszczony) do Intranetu. Najczęściej Intranet ma dostęp do globalnego Internetu lecz limituje dostęp z Intranetu do lokalnego Intranetu.
Organizacje, które mają potrzebę pozyskiwania i dystrybucji informacji elektronicznych, mają do wyboru jedną z trzech możliwości:
- Zastosowanie odpowiedniego oprogramowania pakietującego.
- Założenie Intranetu.
- Wykonanie połączenia do Internetu.
Oprogramowanie grupujące pracuje z kopiami danych na lokalnych komputerach, podczas gdy Intranety gromadzą swoje informacje na centralnym serwerze, do których dostęp jest możliwy za pomocą dowolnej kompatybilnej przeglądarki WWW. Przeglądarki mają tę przewagę nad oprogramowaniem pakietującym, że są dostępne dla wielu grup klientów, takich jak: PC, UNIX-owe stacje robocze, Mac-i itd. Przeglądarka klienta jest także graficznym interfejsem użytkownika, oferując łatwą integrację z innymi aplikacjami, takimi jak: poczta elektroniczna, grafika, dźwięk, video itd.
Głównymi elementami Intranetu są:
- Osprzęt serwera Intranetu.
- Oprogramowanie serwera Intranetu.
- Zestaw oprogramowania TCP/IP po stronie klientów i serwera.
- Przeglądarki WWW.
- Kurtyna.
Kurtyna
Kurtyna (lub śluza bezpieczeństwa) chroni sieć przed bezprawnym wtargnięciem z zewnątrz. Istnieje tendencja do różnicowania ich działania, lecz ogólnie mogą być podzielone na:
- Ø kurtyny blokujące ruch,
- Ø kurtyny dopuszczające ruch.
HTTP
HTTP jest protokołem, w którym każdy proces jest niezależny od poprzedzającego. Zaletą takiej formy jest to, że umożliwia szybki dostęp do stron WWW rozmieszczonych na wielu serwerach w odległych miejscach. Do realizowania łączności klienta z serwerem stosuje się protokół TCP.
Protokół HTTP dopuszcza wiele różnych formatów danych. Połączenie klienta z serwerem rozpoczyna się wysłaniem żądania do serwera, które może zawierać listę priorytetów formatów, mogących mieć zastosowanie. Protokół dopuszcza również inne formaty, które mogą być łatwo dołączone do listy, a także zabezpiecza przed transmisją zbędnych informacji.
Przeglądarka WWW klienta (agent użytkownika) rozpoczyna sesję od ustanowienia bezpośredniego połączenia z serwerem przeznaczenia, który zawiera poszukiwaną stronę WWW. Aby zrealizować to połączenie TCP z serwerem. Kiedy połączenie zostanie zrealizowane, klient wysyła komunikat HTTP, którym może być szczególne polecenie (metoda), jak na przykład URL i ewentualnie inne informacje, takie jak żądane parametry. Kiedy serwer odbierze komunikat z żądaniem, podejmuje odpowiednie działanie. Zwraca odpowiedź HTTP, zawierającą status informacji, kod sukces/błąd, jak również inne dodatkowe informacje. Po odebraniu tej odpowiedzi przez klienta połączenie TCP zostaje zamknięte.
