Na początku trzeba się przyjrzeć konfiguracji systemu wykorzystującego DNS do rozwiązywania nazw (jeżeli jest w nim także plik Hosts, będzie on również sprawdzany). Klient DNS jest także nazywany resolverem.
Rozwiązywanie nazw DNS jest włączane przez zakładkę DNS w Properties okna dialogowego protokołu TCP/IP.
Pole Host Name (Nazwa hosta) opisuje nazwę hosta, pod jaką system będzie znany usłudze DNS. Jest to taka sama nazwa jak systemu Windows NT. Pole Domain (Domena) określa nazwę domeny lokalnej. Pole DNS Service Search Order (Porządek wyszukiwania serwera DNS) zawiera listę adresów IP dla serwerów DNS, których ten system powinien używać do rozwiązywania nazw. Serwery są używane w kolejności podanej na liście. Domyślnie uznaje się, że żądane nazwy hostów znajdują się w domenie lokalnej (nazwa domeny lokalnej jest dopisywana jako przyrostek do nieznanych nazw hostów).
Domain Suffix Search Order (Porządek wyszukiwania sufiksów domeny) można wykorzystać do określania dodatkowych domen, w których ma być poszukiwana nazwa hosta. Ta cecha nie jest wymagana w większości przypadków, chyba że używana domena jest głębsza niż dwa poziomy.
Jeżeli podajemy tu dodatkowe domeny, domena lokalna i podane tu domeny będą przeszukiwane w momencie próby rozwiązania nieznanej nazwy hosta (w takiej kolejności, w jakiej są wstawione na liście) i będą to jedyne sprawdzane domeny. Dla odróżnienia, jeżeli zostanie określone jedynie pole Domain w oknie dialogowym, ta domena i wszystkie domeny nadrzędne będą przeszukiwane w poszukiwaniu nieznanych nazw hostów.
