Ożywianie stron WWW za pomocą Javy, Active X, skryptów i innych technik

Oceń tę pracę

World Wide Web przestał już być tylko miejscem do umieszczania suchych dokumentów. Stał się w pełni dojrzałym systemem multimedialnym. Strony WWW mogą teraz zawierać światy wirtualne, mogą być na nich osadzone programy komputerowe i inne formy interaktywności. Wiodącymi technologiami w tej rewolucji są: Java, ActiveX, JavaScript i VBScript.

Umieszczanie skryptów na stronach WWW

U początków WWW, wszelka interaktywność w witrynach WWW była możliwa dzięki programom działającym na serwerze WWW, używającym skomplikowanych  języków programowania. Nic nie działo się po stronie przeglądarki. Zmieniło się to, gdy stworzono języki programowania takie jak Java, JavaScript i VBScript.

HISTORIA JĘZYKÓW SKRYPTOWYCH

Netscape jako pierwszy wprowadził język skryptowy dla przeglądarki nazywany LiveScript. Po tym jak firma Sun Microsystems wprowadziła Javę (która nie jest językiem skryptowym, ale również dodaje elementy interaktywności po stronie klienta), Netscape zmienił nazwę LiveScript na JavaScript dla zwiększenia jego popularności. Zmiana ta sprawdziła się i JavaScript stał się tak popularny, że Microsoft postanowił zastosować go również w swojej przeglądarce. Netscape nie zgodził się, więc Microsoft stworzył na podstawie JavaScript język nazwany Jscript. Równocześnie przedstawił ograniczoną wersję swego własnego języka, Visual Basic, nazwaną VBScript.

Jak dokładnie działa język skryptowy? HTML zawiera znacznik o nazwie <SCRIPT>. W tym znaczniku określa się używany język skryptowy. Wewnątrz znacznika pisze się skrypt lub mały program komputerowy, który jest uruchamiany przez przeglądarkę podczas ładowania strony lub w odpowiedzi na inne zdarzenia występujące na stronie WWW. Prosty skrypt mógłby wyglądać następująco:

<SCRIPT LANGUAGE =’’JavaScript’’>

<!—Tę linię otwiera znacznik początku komentarza HTML>

document.write(’’Bardzo prosty skrypt.’’)

<!—Tę linię otwiera i zamyka znacznik komentarza –>

</SCRIPT>

Jedyną rzeczą, jaką robi ten skrypt, jest wypisywanie na stronie słów: „Bardzo prosty skrypt”. Nie jest to zbyt użyteczne, ale przykład ten ilustruje kilka podstawowych rzeczy wspólnych dla wszystkich skryptów. Po pierwsze, skrypty są umieszczane wewnątrz znacznika <SCRIPT>. Po drugie, określa się język skryptowy. Po trzecie, skrypt znajduje się wewnątrz znacznika komentarza HTML „<!–,”, aby ukryć go dla starszych przeglądarek. Przykład ten ma dać podstawowe pojęcie na temat ogólnego wyglądu skryptów i tego, w jaki sposób umieszcza się je na stronie WWW.

Do czego nadają się języki skryptowe? Skryptów używa się do przedstawienia na stronach HTML informacji dynamicznych, takich jak godzina. Używa się ich również do przedstawiania animacji, zmiany wyglądu obrazka po najechaniu na niego myszą, przewijania komunikatów wzdłuż dołu strony i wielu innych rzeczy. Istnieją gry napisane w JavaScriptcie, a nawet edytor HTML.

Oprócz pewnych wymienionych zastosowań JavaScriptu, kolejne ważne zastosowanie języków skryptowych dla przeglądarek WWW wynika ze zwiększonych możliwości funkcjonalnych wprowadzonych do przeglądarek za pomocą apletów Javy, plug-inów, kontrolek ActiveX oraz obiektów i światów VRML – Virtual Reality Modeling Language. Języki skryptowe działają jako spoiwo łączące wszystko razem. Strona WWW może wykorzystać formularz HTML do pobrania danych od użytkownika i ustawienia parametrów kontrolki ActiveX działającej w oparciu o te dane. Zwykle będzie to obsługiwane za pomocą skryptu.

JavaScript udostępnia pełen zestaw wbudowanych funkcji i poleceń umożliwiających wykonywanie obliczeń matematycznych, operowanie na łańcuchach, odtwarzanie dźwięków, otwieranie nowych okien i adresów URL oraz funkcji dających dostęp do danych wprowadzanych przez użytkownika i umożliwiających sprawdzanie ich poprawności.

Kod powodujący wykonywanie tych działań może być osadzony na stronie i wykonywany podczas jej ładowania. Można również pisać funkcje wywoływane przez określone zdarzenia.

JavaScript umożliwia również ustawienie atrybutów albo inaczej właściwości kontrolek ActiveX, apletów Javy i innych obiektów znajdujących się w przeglądarce, tak aby można było zmieniać zachowanie plug-inów oraz innych obiektów bez potrzeby pisania ich od nowa. Kod JavaScriptu może na przykład automatycznie modyfikować tekst etykiety – kontrolki ActiveX w oparciu o to, który raz odwiedzana jest strona.

Używanie VBScriptu

Visual Basic i Visual Basic for Applications były przez długie lata głównymi narzędziami do tworzenia oprogramowania dla Windows. Są one rozszerzeniami wcześniejszego języka programowania BASIC i przez to są łatwe w użyciu dla początkujących. Microsoft przejął ten język, zmodyfikował go dla potrzeb WWW i nazywał VBScript. VBScript został zaprojektowany jako język do łatwego dodawania elementów interaktywnych i dynamicznych treści do stron WWW.  Podobnie jak JavaScript, VBScript umożliwia autorom WWW korzystanie z przeglądarki Internet Explorer i innych zgodnych przeglądarek WWW oraz aplikacji do wykonywania skryptów realizujących rozmaite funkcje. Funkcje te obejmują weryfikację i obsługę danych wprowadzanych przez użytkownika, dostosowywanie apletów Javy, dostosowywanie interakcję z kontrolkami ActiveX.

Podobnie jak JavaScript, VBScript umożliwia osadzenie poleceń w dokumencie HTML. Kiedy użytkownik zgodnej z VBScript przeglądarki ściąga stronę, polecenia VBScriptu są ładowane przez przeglądarkę WWW wraz z resztą dokumentu i są uruchamiane w odpowiedzi na każdą serię wydarzeń. Tak samo jak JavaScript, VBScript jest językiem interpretowanym; Internet Explorer interpretuje polecenia VBScript podczas ich ładowania i uruchamiania. Nie muszą one być kompilowane do postaci wykonywalnej przez używającego ich autora WWW.

VBScript udostępnia pełen zestaw wbudowanych funkcji i poleceń umożliwiających wykonywanie obliczeń matematycznych, operowanie na łańcuchach, odtwarzanie dźwięków, otwieranie nowych okien i adresów URL oraz funkcji dających dostęp do danych wprowadzanych przez użytkownika i umożliwiających sprawdzenie ich poprawności.

VBScript umożliwia również ustawienie atrybutów kontrolek ActiveX, apletów Javy i innych obiektów znajdujących się w przeglądarce, tak aby można było zmieniać zachowanie plug-inów oraz innych obiektów bez potrzeby pisania ich od nowa. Kod VBScript może na przykład automatycznie modyfikować tekst etykiety, czyli kontrolki ActiveX, w oparciu o to, który raz odwiedzana jest strona.

Polecenia VBScript są osadzone w dokumentach HTML, podobnie jak w przypadku JavaScript i innych języków skryptowych. Osadzone skrypty VB są zamknięte poprzez znaczniki HTML <SCRIPT>…</SCRIPT>. określa język skryptowy, który ma być użyty podczas sprawdzania skryptu. W przypadku VBScript, język skryptowy definiuje się wpisując LANGUAGE=”VBS”.

Używanie Script Wizarda

Znając już metodę wpisywania skryptów JavaScript i VBScript do okna dialogowego Script, powinno się poznać jeszcze łatwiejszy sposób tworzenia skryptów. Do tego właśnie służy Script Wizard (Kreator tworzenia skryptów). Wymagana jest oczywiście podstawowa znajomość VBScript lub JavaScript, ale kreator ten pozwoli zaoszczędzić trochę czasu przeznaczonego na kodowanie.

Używanie plug-inów i ActiveX

Na stronach  WWW z osadzonymi filmami, muzyką lub animacjami, prawdopodobnie mamy do czynienia z plug-inami lub kontrolką ActiveX.

Rozszerzenia zwane plug-inami lub wtyczkami są innowacją firmy Netscape, która rozszerzyła wcześniejszą koncepcję aplikacji pomocniczych. Plug-in to po porostu mała aplikacja pomocnicza działająca jako osadzona na stronie WWW, wkomponowana w nią podobnie jak inne grafiki i tekst.

Plug-iny i kontrolki ActiveX nie są jednak ograniczone tylko do przeglądarki. Mogą robić wszystko to, co robią inne programy; jednak ich główne możliwości wynikają z tego, że mają standardowe sposoby komunikacji z przeglądarką, innymi aplikacjami, skryptami i apletami Javy. Użycie plug-inu lub kontrolki ActiveX daje możliwość pokazania ludziom treści, których nie rozumie ich przeglądarka. Mówiąc krótko: rozszerzają się możliwości przeglądarki.

Dodawanie apletów Javy

Wszystkie z omówionych już technologii (skrypty, plug-iny, kontrolki ActiveX) mają swoje zastosowania, ale mają one również duże ograniczenia. Na przykład:

  • Języki skryptowe mają bardzo ograniczone możliwości i nadają się z tego powodu tylko do bardzo prostych interakcji.
  • Plug-iny wymagają od użytkowników ściągania i instalowania oprogramowania, które musi być dostępne dla używanej przez nich platformy, zanim będą mogli odwiedzić witrynę.

Java jest stworzonym przez Sun Microsystems językiem programowania

o potężnych możliwościach, podobnym do C++. Może on zrobić znacznie więcej niż JavaScript czy VBScript. W dodatku, aplety Javy automatycznie działają w przeglądarkach z obsługą Javy bez potrzeby instalowania jakiegokolwiek oprogramowania. Są one na ogół bardzo małe i ładują się całkiem szybko.

Wejście w trzeci wymiar: dodawanie światów VRML

VRML jest standardowym formatem plików do tworzenia plików grafiki trójwymiarowej w World Wide Web. Tak jak HTML używany jest do tekstów, formaty JPEG i GIF do obrazków, WAV do dźwięków, a MPEG do filmów, VRML jest używany do przechowywania informacji o scenach 3-D. Pliki VRML są przechowywane na zwykłych serwerach WWW i przesyłane za pomocą HTTP.

Pliki VRML to zwykłe pliki tekstowe z rozszerzeniem WRL. Serwer WWW udostępniający pliki VRML musi być skonfigurowany tak, aby używał typu MIME modelu x-world/x-vrml lub nowszego modelu vrml. Jeśli serwer nie jest skonfigurowany poprawnie do udostępniania plików VRML, użytkownik będzie widział tylko plik tekstowy zawierający zestaw współrzędnych sceny.

Gdy użytkownik odbierze VRML, plik jest przesyłany do jego komputera i uruchamiana jest przeglądarka VRML.

Celem pracy było utworzenie kilku stron WWW o różnej temetyce. Zadanie zostało wykonane w programie FrontPage 98, który jest trzecią wersją pakietu firmy Microsoft.

Program FrontPage umożliwia projektowanie, tworzenie oraz edytowanie stron WWW. Pozwala na publikowanie różnych źródeł informacji dostępnych w Internecie dla szerokiego grona odbiorców. Program jest pełnym pakietem wyposażającym użytkownika w narzędzia do tworzenia witryny WWW od podstaw, jak również bieżącego zarządzania nią.

FrontPage 98 stał się rozpowszechnionym produktem komercyjnym dostępnym dla niemal każdego. Pakiet składa się obecnie z narzędzi, które spełniają wymagania wielu projektantów, bez zmuszania ich do opierania się na dodatkowych pakietach zewnętrznych. Stanowi poważny skok w kierunku zaawansowanej funkcjonalności i obsługi najświeższych nowości technologii WWW.

image_pdf

Ramki, formularze

Oceń tę pracę

Jednym z elementów, które są obecnie bardzo często wykorzystywane przy tworzeniu stron WWW, są ramki. Dają one niepowtarzalne możliwości dzielenia całego okna przeglądarki na prostokątne obszary, w których można wyświetlać niezależne dokumenty HTML.

Ramki nie są elementami niezależnymi, muszą one być częścią większej całości – tak zwanego układu ramek. Układ ramek jest jak gdyby definicją sposobu podziału okna przeglądarki na poszczególne ramki. Za jego pomocą można określić wymiary ramek, sposób ich ułożenia w oknie przeglądarki oraz pracy (na przykład, czy posiadają one paski przewijania i czy ich rozmiary są stałe).

Ramki dają jeszcze jedną, bardzo interesującą możliwość – otóż „użycie” połączenia umieszczonego w jednej z ramek układu. Powodować może wyświetlenie strony docelowej w innej ramce. Dzięki temu w bardzo prosty sposób stworzyć można, na przykład „menu”, które będzie cały czas widoczne. Takie zastosowanie ramek w znacznej mierze ułatwić może nawigowanie po witrynie.

Tworzenie ramek podzielić można na dwa etapy: pierwszym z nich jest tworzenie układu ramek, a drugim – tworzenie stron wyświetlanych w każdej z ramek układu oraz wzajemnych połączeń pomiędzy nimi.

Formularze

Każda witryna WWW powinna posiadać chociaż jeden formularz. W dzisiejszym stanie rozwoju WWW, gdy rezygnuje się ze stron statycznych na rzecz interaktywnych, których zawartość zależeć może od wybieranych przez użytkownika opcji, formularze pełnią niesłychanie ważną funkcję – pozwalają na prowadzenie dialogu z użytkownikiem. Ogólnie mówiąc formularze, są wydzielonymi fragmentami stron WWW, w których umieszczać można, oprócz standardowych elementów stron, takich jak teksty czy obrazki, także specjalne pola. Właśnie one zapewniają użytkownikowi możliwość podawania informacji lub wybierania opcji dostarczonych przez twórców strony. Standard HTML udostępnia kilka typów pól, są to jedno- oraz wieloliniowe pola tekstowe, listy, z których wybierać można jeden lub więcej elementów, listy rozwijalne, pola opcji, jak również pola wyboru.

Sam formularz umieszczony na stronie WWW nie wystarczy do tego, by mógł on być wykorzystany do jakichkolwiek celów. Musi on współpracować ze specjalnym programem, który potrafi obsłużyć wprowadzane przez użytkownika dane. Jeszcze do niedawna programy takie działały tylko i wyłącznie na serwerach WWW, zapewniając możliwość zapisywania informacji podawanych na formularzu, czy taż obsługę map graficznych. Były one potocznie zwane skryptami CGI. Jednakże dzięki specjalnym, niedawno wprowadzonym językom skryptowym – jak na przykład JavaScript – stało się możliwe wykonanie bardzo wielu czynności nie na serwerze, lecz na przeglądarce użytkownika. FrontPage Editor umożliwia nie tylko wygodne tworzenie formularzy i umieszczanie na nich wszelkiego rodzaju pól, lecz udostępnia także dwa specjalistyczne programy obsługi formularzy, umożliwiające zapamiętywanie podawanych informacji, rejestrację użytkowników oraz prowadzenie listy dyskusyjnej. Dzięki zastosowaniu skryptów możliwa jest także weryfikacja danych wprowadzanych na formularzu.

Tworzenie formularzy w środowisku FrontPage Editora jest bardzo proste i szybkie, i w dużym stopniu przypomina tworzenie normalnych stron WWW. Najważniejszymi etapami tworzenia formularza są: umieszczanie na nim pól, określenie jego wyglądu oraz wybór programu obsługi.

FrontPage Editor udostępnia także trzy gotowe szablony najczęściej wykorzystywanych formularzy oraz specjalny kreator, za pomocą którego można sobie dodatkowo ułatwić budowanie własnych formularzy. Szablony te to: Confirmation Form, Feedback Form oraz Sourvey Form. Chociaż podobnie jak wszystkie szablony udostępniane przez FrontPage Edytora, również i one posiadają komentarze w języku angielskim, to jednak mogą stanowić doskonałą bazę wyjściową i wzorzec do tworzenia własnych formularzy.

We FrontPage Edytorze formularz (tworzące go etykiety HTML) dodawany jest do kodu źródłowego edytowanej strony WWW w momencie umieszczenia na niej pola dowolnego typu. Formularz przedstawiany jest jako prostokąt zaznaczony przerywaną linią.

Konfigurowanie formularzy jest drugą (po umieszczaniu na formularzu pól) najważniejszą czynnością, którą należy wykonać podczas tworzenia formularza. Podczas konfigurowania należy przede wszystkim określić program służący do obsługi formularza; oprócz tego można podać nazwę formularza oraz zdefiniować tzw. pola ukryte.

Elementy aktywne i komponenty

Podczas tworzenia stron WWW największy nacisk jest kładziony na zapewnienie interaktywności i dynamicznej wymiany danych z użytkownikiem. Najczęściej do tego celu wykorzystywane są skrypty CGI (ang. Common Gateway Interface). CGI jest narzędziem o bardzo dużych możliwościach, gdyż dzięki niemu możliwe jest zautomatyzowanie i uproszczenie wielu czynności związanych z utrzymaniem witryn WWW. Jednakże używanie CGI nie jest proste. Dlatego też, w pakiecie FrontPage, stworzone zostały WebBoty – specjalne elementy aktywne, które można umieszczać na stronach WWW, i które łączą w sobie ogromne możliwości skryptów CGI z dużą łatwością użycia. WebBoty, podobnie jak skrypty CGI, są programami działającymi na serwerze WWW.

WebBoty udostępniane przez FrontPage’a podzielić można na trzy rodzaje: edycyjne, organizacyjne oraz obsługi formularzy. W skład pierwszej grupy wchodzi siedem WebBotów, umożliwiających dołączanie różnego rodzaju plików do strony WWW, tworzenie komentarzy oraz zastępowanie tekstów.

Druga grupa – WebBoty organizacyjne – składa się z dwóch elementów. Pierwszy z nich – Spis Treści – pozwala na dynamiczne tworzenie spisu zawartości całej witryny; drugi zaś – Wyszukiwanie – na wyszukiwanie w witrynie podanego łańcucha znaków.

WebBoty wchodzące w skład trzeciej grupy ułatwiają tworzenie najczęściej spotykanych formularzy – na przykład rejestrację użytkowników czy też tworzenie grup dyskusyjnych.

Przy tworzeniu skomplikowanych stron bardzo przydatna może być możliwość umieszczenia na stronie komentarza, który jest widoczny w edytorze, jednakże nie będzie wyświetlony przez żadną przeglądarkę.

WebBot HTML Markup pozwala umieścić na stronie WWW kod HTML, którego poprawności FrontPage Editor nie będzie sprawdzać. Można go użyć w momencie, kiedy chcemy skorzystać z najnowszych modyfikacji języka HTML, których nie można wprowadzić za pomocą narzędzi dostarczonych przez program FrontPage Editor.

WebBot Timestamp jest specjalną odmianą WebBota Include, dzięki której można na stronie WWW umieścić automatycznie modyfikowaną informację o dacie ostatniej modyfikacji strony.

Wszystkie trzy WebBoty służące do obsługi formularzy używają strony potwierdzającej poprawne przesłanie danych lub informującej o wystąpieniu błędów. Przyjęło się, że na stronach tych wyświetlane są wszystkie bądź jedynie część informacji podanych przez te WebBoty. WebBot – Confirmation Field (ang. Pole potwierdzenia) – służy właśnie do tego celu.

WebBot Substitution (ang. zamiana) pozwala na umieszczanie na tworzonych stronach wartości parametrów zdefiniowanych w witrynie, do której należy strona.

WebBot Include Page (ang. dołącz stronę) służy do umieszczania zawartości wskazanej strony WWW w innej stronie.

WebBot Scheduled Include Page jest specyficzną odmianą WebBota Include – pozwala on na dołączenie wybranej strony w określonym czasie.

WebBot Scheduled Image jest specyficzną odmianą WebBota Scheduled Include – pozwala on na dołączenie wybranego rysunku w określonym czasie.

Prawdopodobnie najpopularniejszym elementem „aktywnym” umieszczanym na stronach WWW jest licznik odwiedzin. Licznik ten, jak sama nazwa wskazuje, liczy osoby które odwiedziły daną stronę, a następnie wyświetla wynik w postaci określonej przez użytkownika.

WebBot Table of Contents (ang. spis treści) jest WebBotem, który pozwala na stworzenie automatycznie uaktualnianego spisu zawartości całej witryny.

Pasek nawigacyjny jest częścią struktury nawigacyjnej witryn WWW, którą można stworzyć na zakładce Navigation FrontPage Explorera. Pasek nawigacyjny zawiera hiperłącza umożliwiające przechodzenie do pozostałych stron witryny.

FrontPage Editor udostępnia specjalne narzędzie, dzięki któremu możliwe jest wyświetlanie na stronie WWW jej tytułu. Tytuł ten może zostać wyświetlony w normalnej postaci tekstowej lub też jako rysunek. Narzędziem tym jest WebBot Page Banner.

Hover Button jest animowanym przyciskiem, którego postać modyfikowana jest w momencie umieszczenia wskaźnika myszy wewnątrz obszaru zajmowanego przez przycisk. Przycisk ten pozwala na przechodzenie do wskazanej strony WWW. Hover Button jest w rzeczywistości apletem Javy, który przypomina swoim działaniem przycisk.

Banner Ad Manager jest kolejnym narzędziem pozwalającym na tworzenie hiperłączy o bardzo atrakcyjnej formie graficznej. Banner Ad Managerma postać paska (o dowolnie określanych wymiarach), na którym są kolejno wyświetlane określone przez użytkownika obrazki. Każdy obrazek wyświetlany jest przez określoną ilość sekund, a zamiana obrazków odbywa się za pomocą wybranego efektu specjalnego. Podobnie jak Hover Button, także i Banner Ad Manager jest w rzeczywistości apletem napisanym w języku Java.

WebBot Search (ang. szukanie) pozwala na przeszukiwanie zawartości całej witryny i odnajdywanie w niej stron zawierających podany łańcuch znaków. WebBot Search ma postać formularza zawierającego pole tekstowe służące do wpisywania pytania oraz dwa przyciski; jeden rozpoczynający przeszukiwanie witryny i drugi – czyszczący zawartość pola tekstowego.

WebBot Discussion (ang. Dyskusja) jest kolejnym WebBotem służącym do obsługi formularzy. Umożliwia on dołączenie do witryny WWW listy dyskusyjnej i jej obsługę. Listy dyskusyjne pozwalają użytkownikom na przesyłanie listów (zazwyczaj poświęconych konkretnej tematyce), z których treścią inni użytkownicy mogą się następnie zapoznać i umieścić na liście własne komentarze.

Tworzenie i edycja skryptów.

a) Ze względu na wciąż rosnącą popularność skryptów, twórcy FrontPage Editora przewidzieli specjalne narzędzia służące do ich tworzenia i edycji – są to: specjalne okno edycyjne oraz Kreator skryptów. Dzięki tym narzędziom, a zwłaszcza dzięki kreatorowi, tworzenie skryptów zostało w bardzo dużym stopniu ułatwione.

b) Edycja skryptów. Skrypty umieszczane w kodzie strony WWW są we FrontPage Editorze przedstawiane za pomocą specjalnych ikon, których postać zależna jest od języka użytego do stworzenia skryptu.

c) Kreator skryptów jest narzędziem służącym do tworzenie skryptów związanych ze zdarzeniami, które mogą zachodzić na stronach WWW. Jego obsługa jest prosta i wygodna.

Kolejnym rodzajem elementów aktywnych, które można umieszczać na stronach WWW, są aplety napisane w języku Java. Aplety są to małe programy umieszczane wewnątrz strony WWW i wykonywane przez przeglądarkę.  Plik klasowy apleta to plik, w którym zapisany został wykonywalny kod programu, jakim jest aplet. Pliki te zazwyczaj posiadają rozszerzenie .class.

Kolejnymi elementami aktywnymi, które można umieszczać na stronach WWW w celu zwiększenia ich możliwości, są tak zwane wtyczki (ang. plug-in). Są to odrębne moduły programowe, które dołączone są do przeglądarki w  celu zwiększenia jej możliwości technicznych.

image_pdf

Rysunki i inne elementy multimedialne

Oceń tę pracę

WWW jest obecnie najpopularniejszym systemem w Internecie, służącym do udostępniania oraz odszukiwania informacji. Przeglądarki WWW wprowadziły do Internetu dwie istotne innowacje, które uczyniły go ogólnoświatowym fenomenem, jakim jest obecnie. Po pierwsze, przeglądarka udostępniła wspólny interfejs do wszystkich różnorodnych zasobów Internetu. Po drugie i równie ważne, przeglądarki WWW wprowadziły do Internetu grafikę.

Czynnikiem, który w znacznej mierze przyczynia się do popularności i rozwoju World Wide Web, jest jej atrakcyjna strona graficzna. Język HTML pozwala na umieszczanie na tworzonych stronach nie tylko tekstu, lecz także dowolnych elementów multimedialnych, takich jak obrazki, klipy wideo czy też muzyka. Atrakcyjne obrazki, w połączeniu z odpowiednio dobranymi kolorami tło i tekstu, mogą spowodować, że strona sama w sobie będzie małym dziełem sztuki.

FrontPage Editor nie jest programem, który może pomóc w stworzeniu rysunków lub innego typu plików multimedialnych – do tego celu służą specjalistyczne programy, jak na przykład CorelDraw lub Fractal Design Painter. FrontPage Editor doskonale natomiast nadaje się do umieszczania takich plików na stronie WWW, określenia ich wielkości czy też wzajemnego położenia z zawartym na stronie tekstem.

Pakiet FrontPage jest dostarczany wraz z dosyć dużą grupą przykładowych plików multimedialnych, których można używać do tworzenia stron. Są to różnego rodzaju tła, animacje, przyciski, ozdobne punkty, ikony oraz linie.

Elementami, które najczęściej bywają stosowane do poprawienia atrakcyjności stron WWW, są obrazki. Sposoby ich zastosowania są przeróżne – mogą to być zdjęcia z podróży umieszczane wraz z tekstem, który ilustrują, małe ikonki służące do oznaczania różnych elementów strony, kolorowe paski stosowane do oddzielania fragmentów tekstu czy też obraz służący jako tło całej strony.

FrontPage Editor udostępnia kilka sposobów umieszczania obrazków na stronach WWW; można dodać dowolny plik znajdujący się na twardym dysku, jeden z obrazków używanych w aktualnej witrynie, dowolny plik z WWW lub też jeden z tak zwanych Clip Artów – czyli gotowych plików graficznych dostarczanych wraz z FrontPage Editorem.

Grafiki wstawiane do stron WWW nazywane są obrazkami inline. Dwa najbardziej powszechne w publikacjach WWW formaty to GIF – Graphics Interchange Format i JPEG – Joint Photographic Experts Group. Wszystkie graficzne przeglądarki obsługują te dwa formaty i wyświetlają je bez problemów. Istnieje jeszcze kilka innych formatów, na przykład TIFF, PCX i BMP. Przeglądarki WWW są w stanie wyświetlać również takie formaty, uruchamiając oddzielne programy, nazywane aplikacjami pomocniczymi, przeznaczonymi właśnie do czytania tych plików.

MODYFIKOWANIE OBRAZKA

Po wstawieniu obrazka na stronę, FrontPage pozwala modyfikować go na wszystkie możliwe sposoby, nawet bez potrzeby użycia oddzielnego edytora obrazków. Można zmienić wysokość, szerokość, kontrast i mnóstwo różnych rzeczy dotyczących obrazka umieszczonego na stronie poprzez użycie paska narzędzi do edycji obrazków. Pasek ten pojawia się na dole okna Editora po każdym kliknięciu obrazka. Podobnie wzdłuż krawędzi i w rogach obrazka pojawia się seria małych czarnych kwadratów.

Pasek narzędzi do manipulowania obrazkami FrontPage Editora

   
Nazwa przycisku Opis  
Select Hotspot on Image

(Wybierz aktywny obszar   obrazka)

 Pomaga tworzyć łącza   związane z obrazkami  
Draw a Rectangle Hotspot

(Narysuj prostokątny   obszar aktywny)

 Również dotyczy łącz   związanych z obrazkami – tworzy prostokątne obszary aktywne  
Draw a Circular Hotspot

(Narysuj okrągły obszar   aktywny)

 Używany do tworzenia łącz   związanych z obrazkami posiadającymi okrągłe obszary aktywne  
Draw a Polygon Hotspot

(Narysuj wielokątny obszar   aktywny)

 Używany do tworzenia   obszarów aktywnych o kształcie wielokątów  
Highlight Hotspot

(Podświetl obszary   aktywne)

 Pokazuje obszary aktywne   zamiast obrazków  
Ceate a text label or hospot

(Utwórz etykietę tekstową   lub obszar aktywny)

 Tworzy dla obrazka   etykietę tekstową, która może być obszarem aktywnym  
Make Transparent

(Uczyń przeźroczystym)

 Pozwala wybrać kolor   obrazka, który ma być przeźroczysty  
Crop

(Obetnij)

 Pozwala okroić obrazek do   fragmentu, który ma być wyświetlony  
Washout

(Rozmyj)

 Tworzy rozmytą wersję   obrazka nadającą się do użycia jako tło, na którym można czytać tekst  
Black & White

(Zmień na czarno-biały)

 Usuwa kolory z obrazka  
Restore

(Odtwórz)

 Przywraca obrazkowi   oryginalny stan zapisany w pliku  
Rotate Left

(Obróć w lewo)

 Obraca obrazek o 90 stopni   w lewo  
Rotate Right

(Obróć w prawo)

 Obraca obrazek o 90 stopni   w prawo  
Reverse

(Odwróć)

 Odwraca obrazek poziomo  
Flip

(Przewróć)

 Odwraca obrazek pionowo  
More Contrast

(Zwiększ kontrast)

 Zwiększa kontrast obrazka  
Less Contrast

(Zmniejsz kontrast)

 Zmniejsza kontrast obrazka  
More Brightness

(Rozjaśnij)

 Zwiększa jasność obrazka  
Less Brightness

(Ściemnij)

 Zmniejsza jasność obrazka  
Bevel

(Kant)

 Dodaje do obrazka kanty,   które sprawiają, że obrazek wygląda jak przycisk  
Resample

(Powtórz próbkowanie)

 Próbkuje obrazek ponownie,   aby pasował do obecnego rozmiaru  

 ROZMIESZCZANIE TEKSTU WOKÓŁ OBRAZKA

Jeśli eksperymentowało się z prostymi stronami, na których umieszczany był tekst wraz o obrazkami, można było pewnie zauważyć, że tekst układa się wzdłuż dolnej krawędzi obrazka. Jest to ograniczenie typograficzne. Do stworzenia dobrze wyglądającego układu strony potrzeba czegoś więcej. Na przykład centrowania obrazków, umieszczania ich na marginesie i pozwalania na opływanie tekstem krawędzi obrazka. FrontPage Editor umożliwia wykonanie tego wszystkiego.

Opcje wyrównania obrazków

Wyrównanie Efekt
Default (Domyślne) Wyrównuje obrazek   używając  domyślnych ustawień   przeglądarki WWW. Działa tak samo jak opcja Baseline
Left (Do lewej) Wyrównuje obrazek do   lewego marginesu i zawija tekst znajdujący się za obrazkiem wzdłuż jego   prawej krawędzi
Right (Do prawej) Wyrównuje obrazek do   prawego marginesu i zawija tekst znajdujący się za obrazkiem wzdłuż jego   lewej krawędzi
Top (Do   góry) Wyrównuje górę obrazka do   otaczającego go tekstu
Texttop (Do góry tekstu) Wyrównuje górę obrazka do   góry najwyższego znaku w linii tekstu
Middle (Do środka) Wyrównuje środek obrazka   do otaczającego go tekstu
Absmiddle (Do bezwzględnego środka) Wyrównuje obrazek do   środka obecnej linii
Baseline (Do podstawy linii) Wyrównuje obrazek do   podstawy obecnej linii
Bottom (Do dołu) Wyrównuje dół obrazka do   otaczającego go tekstu
Absbottom (Do bezwzględnego dołu) Wyrównuje dół obrazka do   dołu obecnej linii
Center (Środek) Wyrównuje centralny punkt   obrazka do otaczającego go tekstu

 

image_pdf

FrontPage 98

Oceń tę pracę

W zasadzie FrontPage to cały pakiet programów i narzędzi działających w architekturze klient-serwer. Oprogramowanie ‘klienta’ tworzą dwa osobne, lecz bardzo blisko ze sobą związane programy: FrontPage Explorer i FrontPage Editor, a także dodatkowe kreatory wspomagające tworzenie stron oraz witryn WWW.

FrontPage Explorer

FrontPage Explorer  służy  do  zarządzania  całymi witrynami WWW na serwerze oraz do aktualizacji znajdujących się tam plików: dzięki temu, iż zawiera on specjalne rozszerzenia, pozwalające na bezpośrednie połączenie się z oprogramowaniem serwera WWW, używanie go do zarządzania plikami jest nie tylko proste i wygodne, lecz także bezpieczne. Jest to narzędzie wspomagające zarządzanie witryną oraz służy do analizy logicznych połączeń pomiędzy stronami wchodzącymi w jej skład. Przy jego pomocy można:

  • Ø Interfejs użytkownika, jaki posiada Explorer, pozwala na przeglądanie zawartości witryn WWW na kilka sposobów. Pierwszym z nich jest widok folderów, w którym wyświetlane są wszystkie foldery wchodzące w skład witryny oraz umieszczone w nich strony WWW i pliki graficzne: można także wyświetlić wszystkie pliki wchodzące w skład witryny bez uwzględniania kartotek, w których są one umieszczone. Kolejnym bardzo interesującym sposobem prezentowania zawartości witryny jest widok hiperłączy, w którym będziesz mógł zobaczyć coś w rodzaju sieci stworzonej z ikon symbolizujących strony WWW i inne pliki wchodzące w skład edytowanej witryny oraz strzałek obrazujących wzajemne połączenia pomiędzy nimi. Daje to możliwość wygodnego przejrzenia całej struktury logicznej witryny.
  • Ø Bardzo przydatna jest możliwość zmiany nazwy dowolnego z plików wchodzących w skład witryny WWW i automatyczna aktualizacja                                              wszystkich połączeń wskazujących na ten plik – wszystko co trzeba zrobić, to wyświetlić listę plików, wskazać na ten plik i zmienić jego nazwę.
  • Ø Przy przeglądaniu zawartości witryny,  niezależnie od rodzaju zastosowanej prezentacji, w każdej chwili można przejść do edycji dowolnego, wskazanego pliku. Symbole prezentowane na ekranie nie są samymi rysunkami – są to obiekty, którymi można w różny sposób manipulować. Dwukrotne kliknięcie na dowolnym pliku spowoduje przejście do jego edycji – niezależnie od tego, czy będzie to bitmapa, czy plik HTML, zawsze zastanie otworzony odpowiedni program służący do jego edycji.
  • Ø Kolejnym narzędziem, bardzo przydatnym podczas tworzenia stron WWW, jest lista rzeczy do zrobienia (ang. To Do List). Nieraz podczas  pracy jednocześnie pojawić się może kilka problemów, na przykład: stworzenie nowej ilustracji, strony ze szczegółowym komentarzem, kilku połączeń do jeszcze nieistniejących stron – wszystkie te czynności do  wykonania wpisać można na listę, gdzie będą one przechowywane. Gdy zostanie skończone jedno zadanie, można oznaczyć je jako wykonane i zobaczyć, co jeszcze trzeba zrobić. Informacje umieszczane na liście przechowywane są wraz ze stronami WWW, są więc w każdej chwili dostępne dla wszystkich uprawnionych osób.
  • Ø FrontPage Explorer udostępnia także narzędzie służące do weryfikacji i naprawiania połączeń. Weryfikacja polega na prześledzeniu wszystkich połączeń na stronach WWW i sprawdzeniu, czy nie ma z nimi jakiś problemów. Narzędzie to jest nie tylko pomocne przy sprawdzaniu poprawności połączeń zewnętrznych – przy jego pomocy można także analizować połączenia wewnętrzne tworzonej witryny: można na przykład określić, gdzie zamiast połączenia względnego powinno się użyć bezwzględnego. Jeśli na stronach WWW umieszczone są połączenia zewnętrzne, to Explorer jest w stanie sprawdzić, czy są one poprawne. Explorer może bez trudu odszukać i poprawić nieprawidłowe połączenia na wszystkich tworzonych stronach. Narzędzie to jest wygodne w sytuacjach, gdy tworząc strony, w wielu miejscach zostały podane połączenia zewnętrzne, a potem okazało się, że są nieprawidłowe.
  • Ø FrontPage Explorer pozwala także na tworzenie nowych witryn WWW. Proces ich tworzenia jest znacznie ułatwiony dzięki zastosowaniu gotowych już szablonów oraz Kreatorów, które prowadzą poprzez cały proces tworzenia witryny, pozwalając na określenie nie tylko jej zawartości, lecz także wyglądu. Kreatory dostępne w Explorerze pozwolą stworzyć prywatną witrynę na WWW, witrynę firmy, projektu, itp.

FrontPage Editor

Drugi program to doskonały edytor HTML, wspomagający najnowszy standard tego języka, pracujący w technologii WYSIWYG (ang. What You See Is What ?You Get – to co widzisz to dostajesz). Dołączone do niego kreatory dają unikalne możliwości prostego i szybkiego tworzenia nie tylko doskonałych stron, lecz nawet całych witryn WWW. Przy jego pomocy można tworzyć oszałamiające strony WWW, wykorzystując najnowsze konstrukcje języka HTML – takie jak: tabele, ramki, oraz skrypty – nie znając ani jednej komendy HTML. Korzystając z FrontPage Editora, można skoncentrować się na przedstawianych informacjach, nie rozpraszając się problemami technicznymi.

FrontPage Editor w znacznym stopniu przypomina programy edytorskie, takie jak Microsoft Word. Dzięki  temu jego obsługa nie  sprawia problemu. Jest to jednak edytor służący do tworzenia plików jednego konkretnego typu – dokumentów HTML. Jest on do tego stworzony i zawiera unikalne narzędzia ułatwiające tworzenie wszelkich stron WWW – począwszy od tych najprostszych, zawierających jedynie sam tekst i kilka połączeń, a skończywszy na najbardziej skomplikowanych, zawierających elementy aktywne (takie jak skrypty), dane uzyskiwane z baz danych na podstawie zapytań SQL lub strony wyposażone w możliwość samomodyfikacji.

Proces tworzenia stron WWW we FrontPage Editorze przebiegać może na wiele sposobów. Jeśli doskonale zna się HTML, to można wszystko od początku tworzyć ręcznie. Jednakże najciekawsze jest to, że przy tworzeniu stron można skorzystać z  jednego z wielu szablonów lub Kreatorów, które błyskawicznie tworzą stronę WWW, pozwalając jedynie na wprowadzenie konkretnych informacji i dopasowanie szczegółów wyglądu stron do potrzeb i upodobań. Oprócz tego FrontPage Editor posiada trzydzieści różnych szablonów i Kreatorów, pozwala on także na tworzenie, zapamiętywanie i późniejsze wykorzystywanie własnych szablonów.

We FrontPage Explorerze można przy pomocy Kreatorów tworzyć całe witryny WWW, tak we FrontPage Editorze Kreatory służą raczej do tworzenia pojedyńczych stron.

Strony stworzone za pomocą Kreatorów mogą posłużyć jako  doskonały punkt wyjściowy do tworzenia własnych dokumentów. W tym miejscu FrontPage Editor bardziej już przypomina dostępne na rynku edytory HTML. Przy jego pomocy bez żadnych problemów będziesz mógł wykonać to, co jest konieczne do stworzenia stron WWW. Można więc określać style, font, wielkość i kolor stosowanych czcionek, wstawiać wszelkiego typu elementy: skrypty, aplety Javy, elementy stworzone w technologii ActiveX itd. Bez żadnych problemów można także tworzyć nawet najbardziej skomplikowane tabele. Wielką zaletą jest to, że jest to program typu WYSIWYG – czyli tworzona strona jest wyświetlana w dokładnie takiej samej postaci, w jakiej widoczna będzie w przeglądarce. Tworzenie wszelkiego rodzaju typu elementów – takich jak tabele, połączenia, przesuwające się napisy – wykonywane jest w oknach dialogowych, dzięki którym bez problemu można odpowiednio skonfigurować tworzone elementy.

FrontPage Editor pozwala także na tworzenie stron wyświetlających informacje pobierane z baz danych. Narzędzia te pozwalają na tworzenie specjalnych skryptów (napisanych w języku VBSsript), korzystających z technologii ASP (Active Server Pages), lub plików HTX służących jako wzorce, w których umieszczane będą dane uzyskane z baz.

FrontPage Editor udostępnia także specjalny Kreator wspomagający tworzenie skryptów w językach JavaScript oraz Visual Basic Script.

Istnieje również możliwość bardzo prostego tworzenia map graficznych – czyli rysunków zawierających połączenia z różnymi stronami WWW.

image_pdf

Koncentratory dla skrętki telefonicznej

Oceń tę pracę

Terminale Ethernetu na skrętce telefonicznej 10BASE-T, są zwykle podłączone do magistrali poprzez koncentrator. Do skrętki telefonicznej są stosowane złącza RJ-45. Połączenie z magistralą może być natomiast zrealizowane jako cienko lub grubo-przewodowe. Koncentratory mogą być łączone kaskadowo, (jeden koncentrator podłączony jest do drugiego). Prowadzi to do sieci skoncentrowanej CAN (Concentrated Area Network) i ogranicza natężenie ruchu w magistrali. Koncentratory do skrętki telefonicznej usprawniają działanie sieci.

W Ethernecie 10BASE-T używa się dwóch kabli ze skrętki telefonicznej, jednego do nadawania a drugiego do odbioru. Kolizja występuje wtedy, gdy terminal (lub koncentrator) wykryje odbiór danych, podczas nadawania.

Koncentratory dla skrętki telefonicznej (zwane także koncentratorami telefonicznymi) są urządzeniami, które służą do łączenia wielu linii telefonicznych w jeden punkt centralny, umożliwiając efektywne zarządzanie połączeniami w systemach telefonii analogowej lub cyfrowej. Są one wykorzystywane w telekomunikacji do agregowania sygnałów z różnych linii telefonicznych i przekazywania ich do dalszej obróbki, w tym do systemów telefonicznych, centrali telefonicznych, czy też w sieciach telefonicznych. Koncentratory te odgrywają kluczową rolę w zarządzaniu sieciami telekomunikacyjnymi, zwłaszcza tam, gdzie istnieje potrzeba efektywnego wykorzystania infrastruktury okablowania skrętki telefonicznej.

Rodzaje koncentratorów mogą się różnić w zależności od zastosowania i technologii. Najczęściej spotykane są koncentratory analogowe i cyfrowe, które różnią się sposobem przetwarzania i przesyłania sygnałów. Koncentratory analogowe są stosowane w tradycyjnych systemach telefonicznych, w których sygnały przesyłane są w postaci analogowej. Z kolei koncentratory cyfrowe są używane w nowoczesnych sieciach, gdzie połączenia telefoniczne są cyfryzowane i przesyłane w ramach technologii takich jak ISDN (Integrated Services Digital Network).

Zalety koncentratorów dla skrętki telefonicznej obejmują zwiększenie efektywności zarządzania połączeniami telefonicznymi, zmniejszenie kosztów instalacji, a także poprawę jakości usług. Dzięki zastosowaniu koncentratorów możliwe jest redukowanie liczby kabli potrzebnych do przesyłania sygnałów telefonicznych. W praktyce koncentrator umożliwia podłączenie wielu urządzeń telefonicznych do jednej linii telekomunikacyjnej, co znacząco upraszcza okablowanie w biurach, hotelach czy innych dużych budynkach.

Instalacja koncentratora w sieci telefonicznej opiera się na zastosowaniu okablowania skrętki telefonicznej, które jest wykorzystywane do przesyłania sygnałów między koncentratorem a urządzeniami końcowymi (takimi jak telefony, faxy, modemy). W przypadku skrętki telefonicznej, zazwyczaj stosuje się standardowe kable CAT5e lub CAT6, które zapewniają wystarczającą jakość sygnału do transmisji w zakresie telefonii analogowej i cyfrowej.

Koncentratory a przepustowość: Koncentratory telefoniczne mogą obsługiwać różną liczbę połączeń w zależności od ich konstrukcji. W przypadku sieci telefonicznych o dużej liczbie abonentów, koncentratory są stosowane do łączenia wielu linii, a także do zapewnienia odpowiedniej przepustowości i jakości usług. W takich systemach koncentratory mogą obsługiwać połączenia w czasie rzeczywistym i przeprowadzać odpowiednie operacje przesyłania sygnału w sposób efektywny, nie wprowadzając nadmiernych opóźnień.

Przyszłość koncentratorów w kontekście rozwoju technologii telefonicznych, takich jak VoIP (Voice over IP), wymaga od tych urządzeń przystosowania do obsługi nowoczesnych systemów komunikacji, które łączą tradycyjne linie telefoniczne z sieciami internetowymi. Koncentratory muszą być coraz bardziej zaawansowane, by obsługiwać różnorodne połączenia, w tym połączenia między telefonami stacjonarnymi a urządzeniami mobilnymi lub komputerami, a także umożliwiać integrację z systemami chmurowymi i usługami opartymi na protokole IP.

Koncentratory dla skrętki telefonicznej stanowią istotny element infrastruktury telekomunikacyjnej, umożliwiając efektywne zarządzanie połączeniami telefonicznymi w różnych środowiskach. Dzięki nim możliwe jest skonsolidowanie wielu połączeń telefonicznych, co prowadzi do uproszczenia instalacji, zmniejszenia kosztów i poprawy jakości komunikacji.

image_pdf