Prace interwencyjne polegają na tworzeniu przez pracodawców (przy pomocy urzędów pracy) nowych miejsc pracy dla bezrobotnych. Urząd pracy zawiera umowę z pracodawcą, który zobowiązuje się do zatrudnienia określonej liczby bezrobotnych na czas 6 lub 12 miesięcy, a w zamian otrzymuje zwrot części kosztów poniesionych na wynagrodzenia. Prace interwencyjne pozwalają na okresową aktywizację zawodową bezrobotnych i stworzenie im szansy na stałe zatrudnienie (art. 19).
Roboty publiczne to zatrudnienie osoby bezrobotnej w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy przy wykonywaniu społecznie użytecznych zadań, głównie w dziedzinie infrastruktury gospodarczej. Są one organizowane przez samorządy terytorialne, administrację rządową, a także instytucje użyteczności publicznej. Roboty publiczne prowadzą do rozwoju gospodarczego regionu i aktywizacji zawodowej bezrobotnych długookresowych. Zakład, który je organizuje, otrzymuje z urzędu pracy zwrot części poniesionych kosztów na wynagrodzenia i składkę ubezpieczeniową (art. 20).
Pracodawca, który jest zainteresowany organizacją prac interwencyjnych powinien złożyć wniosek do wybranego powiatowego urzędu pracy, zawierający m.in. dane firmy, proponowaną liczbę bezrobotnych oraz okres ich zatrudnienia, miejsce i rodzaj pracy, wymagania kwalifikacyjne, a także proponowaną wysokość wynagrodzenia i kwotę zwrotu.
Do wniosku o zorganizowanie prac interwencyjnych pracodawca dołącza oświadczenie o niezaleganiu z wypłatą wynagrodzeń pracownikom oraz z opłaceniem należnych składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i inne publiczne opłaty.
Pracodawca – beneficjent pomocy w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 roku o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz.U. z 2018 r. Poz. 362 z późn. zm.), Musi dołączyć do wniosku zaświadczenie lub oświadczenie o pomocy minimis , w zakresie określonym w art. 37 tej ustawy oraz informacje określone w przepisach wydanych na podstawie art. 37 sec. 2a ww. Ustawy, złożone na wymaganym formularzu. Limit pomocy de minimis wynosi równowartość 200 000 zł. euro w ciągu trzech kolejnych lat obrotowych.
W ciągu 30 dni od złożenia wniosku pracodawca powinien otrzymać zawiadomienie starosty o decyzji w sprawie organizacji prac interwencyjnych. W przypadku pozytywnej decyzji starosta zawiera umowę z pracodawcą.
Pracodawca zawiera również umowy o pracę z bezrobotnymi, którzy będą wykonywać prace interwencyjne.
Pracodawca po zakończeniu okresu refundacji jest zobowiązany do utrzymania w zatrudnieniu skierowanego bezrobotnego przez wskazany w umowie okres po zakończeniu refundacji wynagrodzeń i składek na ubezpieczenia społeczne. W przypadku prac interwencyjnych trwających do sześciu miesięcy – jest to okres trzech miesięcy, natomiast w przypadku prac interwencyjnych trwających dwanaście miesięcy lub dłużej – jest to okres sześciu miesięcy.
W przypadku niewywiązania się z dalszego zatrudnienia osoby skierowanej przez urząd pracy lub naruszenia innych warunków umowy, pracodawca zobowiązany będzie do zwrotu uzyskanej pomocy wraz z odsetkami ustawowymi naliczonymi od całości uzyskanej pomocy od dnia otrzymania pierwszej refundacji, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia wezwania starosty.
Jeżeli pracodawca bezpośrednio po zakończeniu prac interwencyjnych trwających co najmniej sześć miesięcy zatrudniał skierowanego bezrobotnego przez okres dalszych sześciu miesięcy i po upływie tego okresu dalej go zatrudnia w pełnym wymiarze czasu pracy, starosta może przyznać pracodawcy jednorazową refundację wynagrodzenia w wysokości uprzednio uzgodnionej, nie wyższej jednak niż 150% przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu spełnienia tego warunku. Jednak ta dodatkowa refundacja musi być wpisana do umowy.
Gdy potrzebujesz pomocy w napisaniu pracy z bezpieczeństwa, to polecamy serwis pisanie prac z bezpieczeństwa
