Przemyt kradzionych samochodów

5/5 - (1 vote)

Przemyt ten jest kontrolowany przez dobrze zorganizowane gangi przestępcze o hierarchicznej strukturze organizacyjnej. Na czele takiej grupy stoi „organizator”, osoba ta zazwyczaj prowadzi legalną działalność gospodarczą, która jest przykrywką działań przestępczych. Natomiast głęboka wewnętrzna konspiracja zapewnia tym organizacjom duże możliwości działania.26

Kradzieże i przemyt samochodów są wielkim źródłem brudnych pieniędzy. Tak więc ogromne pieniądze, którymi obracają te grupy pozwalają na wykorzystanie w swoim procederze najnowszej techniki oraz metod kamuflażu.

Część z uzyskiwanych z nielegalnych źródeł dochodów jest przeznaczana na przekupywanie urzędników państwowych. Sprzedajni informatorzy rekrutują się zarówno spośród pracowników urzędów komunikacyjnych i celnych, funkcjonariuszy służby granicznej jak i policjantów. Kradzież i przemyt samochodów są „organizowane” zazwyczaj na zamówienie konkretnego odbiorcy.

Ujawniane są wciąż nowe „mafie samochodowe”, które specjalizują się w kradzieży luksusowych pojazdów (Mercedesy, BMW, Audi, Ferrari) we Włoszech, Francji, Niemczech, Austrii i Belgii. Za pośrednictwem siatki handlarzy, wprowadzane są na rynek używanych pojazdów w Rumunii, Bułgarii, Polsce, na Białorusi i Ukrainie, a nawet w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.27

Zorganizowane gangi zajmujące się kradzieżą i przemytem samochodów mają ogromne wpływy i działają na wielką skalę. Uruchamiają całe przedsiębiorstwa trudniące się zmianą koloru nadwozia, numerów silnika i podwozia oraz wyrobieniem fałszywych dowodów rejestracyjnych lub rejestrowaniem samochodów przez skorumpowanych urzędników.

Gangi samochodowe rozszerzają swoje wpływy terytorialne i społeczne.28

Do najczęściej spotykanych form wprowadzania na polski obszar celny pojazdów z naruszeniem przepisów należą:

  • typowy przemyt samochodów,
  • przemytu z zachowaniem pozorów legalności działania.

Typowy przemyt samochodów polega na nielegalnym wprowadzeniu pojazdów z pominięciem formalności celnych. Forma ta przybiera najczęściej postać:

  1. siłowego przekraczania granicy, najczęściej kradzionymi autami,
  2. przemyt samochodów w oplombowanych kontenerach, naczepach, często pod osłoną dokumentów gwarancyjnych,
  1. przewozu przez obywateli polskich samochodów nabytych za granicą, zaopatrzonych wcześniej w tablice rejestracyjne z polskimi numerami i dowodami rejestracyjnymi,
  2. przywozu, w miejsce starych, nowych samochodów z zachowaniem tej samej marki, barwy, numerów rejestracyjnych identyfikujących pojazd oraz dowodów rejestracyjnych,
  3. przywozu tego samego samochodu, ale z zamontowanymi licznymi nowymi częściami.

Przemyt z zachowaniem pozorów legalności polega na przekraczaniu granicy przez cudzoziemców, często polskiego pochodzenia, i pozostawieniu w Polsce pojazdu na stałe bez dokonania odprawy ostatecznej. Pozostawiane są też pojazdy, które w wyniku wypadku straciły swoje walory użytkowe, a koszty transportu, remontu i stopień ogólnego zużycia nie znajdują ekonomicznego uzasadnienia w ich powrocie do kraju macierzystego.

Bywa, że przemyt z zachowaniem pozorów legalności przybiera charakter zorganizowany. Wtedy samochody te po przekroczeniu granicy są legalnie rejestrowane na podstawie sfałszowanych dokumentów celnych i rejestracyjnych, a następnie sprzedawane, najczęściej na giełdzie i w autokomisach. Polskie gangi samochodowe pracują dla wielu wschodnich grup przestępczych. Polacy odpowiedzialni są za przemyt aut z Zachodu do Polski, przebicie numerów w kraju i transport na wschodnią granicę, a grupy przestępcze ze Wschodu organizują zbyt w swoich krajach lub ekspediują je dalej.

Inną formą przemytu samochodów z zachowaniem pozorów legalności jest zgłaszanie przez obywateli polskich, na stałe zamieszkałych za granicą, chęci przesiedlenia się wraz z całym swoim majątkiem, a więc i z samochodem. Następnie osoby te odstępują od pierwotnego zamiaru, pozostawiając w Polsce wcześniej przywieziony pojazd, faktycznie bez opłat celnych i podatkowych.

Nagminnym zjawiskiem jest przewóz nowych części samochodowych bądź też całych samochodów w stanie rozmontowanym przez różne przejścia graniczne i w różnym czasie, które po złożeniu rejestrowane są jako tzw. „składaki”. Przy niemieckich drogach prowadzących do przejść granicznych bardzo dużo jest warsztatów, które są wyspecjalizowane w demontażu pojazdów.29

26 B. Hołyst „Kryminalistyka”, Warszawa 1996r., s.255-256

27 Życie gospodarcze 1997r., nr 11 „Źródła brudnych dochodów” J.W. Wójcik

28 Życie gospodarcze 1997r., nr 11 „Źródła brudnych dochodów” J.W. Wójcik

29 B. Hołyst „Kryminalistyka”, Warszawa 1996r., s.256-257

 

Podział przestępstw na zbrodnie i występki

5/5 - (1 vote)

podrozdział pracy z prawa

Przestępstwa możemy podzielić według różnych kryteriów. Podstawowym podziałem wynikającym z artykułu 7 § 1 Kodeksu karnego jest podział przestępstw na zbrodnie i występki, który przeprowadzony jest w oparciu o wysokość zagrożenia karą i stopień społecznej szkodliwości.

Zbrodnia jest to czyn zabroniony, który jest zagrożony karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat trzech albo karą surowszą (artykuł 7 § 2 Kodeksu karnego ). Zgodnie z tym przepisem dolną granicę kary za zbrodnie stanowi zagrożenie pozbawienia wolności od lat trzech. Natomiast górną granicą kary pozbawienia wolności w myśl artykułu 37 Kodeksu karnego jest 15 lat. Pod pojęciem kary surowszej należy rozumieć karę 25 lat pozbawienia wolności albo karę dożywotniego pozbawienia wolności. Popełnić zbrodnię można tylko umyślnie.

Występek to czyn zabroniony zagrożony grzywną powyżej 30 stawek dziennych, karą ograniczenia wolności albo karą pozbawienia wolności przekraczającą miesiąc (artykuł 7 § 3 Kodeksu karnego).

Przepis ten w zakresie wysokości poszczególnych rodzajów kar jakie grożą za występek, odnosi się tylko do ich dolnej granicy, górna natomiast wynika z przepisów regulujących poszczególne kary.

Podział przestępstw na zbrodnie i występki stanowi jedno z podstawowych kryteriów klasyfikacji czynów zabronionych w prawie karnym. Jest to podział oparty głównie na stopniu szkodliwości społecznej oraz ciężkości kary przewidzianej za popełnienie danego czynu. W polskim prawie karnym, zarówno zbrodnie, jak i występki, są traktowane jako przestępstwa, jednak różnią się od siebie w zakresie sankcji i charakterystyki.

Zbrodnie to najcięższe przestępstwa, które mają wysoką szkodliwość społeczną. W polskim prawie zbrodnią jest czyn zabroniony, który zagrożony jest karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy niż 3 lata lub karą surowszą, jak kara dożywotniego pozbawienia wolności czy kara śmierci (chociaż kara śmierci została zniesiona w Polsce w 1997 roku). Zbrodnie obejmują m.in. morderstwa, gwałty, rozboje, kradzieże z użyciem przemocy, a także inne poważne przestępstwa, które mają poważne konsekwencje zarówno dla ofiar, jak i dla całego społeczeństwa. Zbrodnie charakteryzują się wysoką szkodliwością społeczną i są traktowane jako najbardziej poważne naruszenia prawa.

Występki to mniej poważne przestępstwa, które zagrożone są karą pozbawienia wolności do 3 lat lub innymi sankcjami, takimi jak grzywna czy ograniczenie wolności. Występki obejmują mniejsze przestępstwa, które, choć są zabronione przez prawo, nie niosą ze sobą tak poważnych skutków, jak zbrodnie. Do występków należą m.in. kradzieże, uszkodzenia mienia, a także czyny przeciwko porządkowi publicznemu i niektóre przestępstwa skarbowe. Występki charakteryzują się mniejszą szkodliwością społeczną w porównaniu do zbrodni.

Zbrodnie są najcięższymi przestępstwami, które pociągają za sobą surowsze kary, a występki to mniej poważne przestępstwa, za które grożą lżejsze sankcje. Podział na zbrodnie i występki ma na celu wskazanie różnic w stopniu zagrożenia społecznego i dostosowanie odpowiednich kar do ciężkości czynu.


J. Boratyński, Ochrona fizyczna osób i mienia. Zagadnienia prawne, WSiP, Warszawa 2009, s. 97

Statystyczny obraz przestępczości w Polsce

5/5 - (1 vote)

to stara praca magisterska

Wbrew często napotykanym opiniom Polska nie należy do państw o największych wskaźnikach przestępczości ani w skali światowej, ani europejskiej, aczkolwiek w naszym kraju obserwujemy niebezpieczne nasilenie się przestępczości. O takich tendencjach mogą przekonać dane z lat 1994-95. W szczególności zaś:

  1. w ciągu ostatnich 10 lat liczba napadów w Polsce wzrosła z 6.000 do 24.000, a liczba zbrojnych napadów rabunkowych z 10 do 1.000,
  2. Co godzinę ginie 7 samochodów ,
  3. Codziennie zabija się w Polsce 3 osoby, co 4 godziny zgłaszany jest gwałt, co pół godziny popełniany jest rozbój, a częściej niż ½ minuty kradzież z włamaniem,
  4. W roku 1994 znaleziono 122 ładunki wybuchowe, 83 wybuchły.

W roku 1995 nastąpiły pewne zmiany w obrazie przestępczości, o czym świadczą poniższe dane:

W 1995 roku odnotowano w Polsce 974.941 przestępstw, czyli o 7,6% więcej niż w roku ’94. Liczba rozbojów z użyciem broni palnej wzrosła o ponad połowę, skradziono o 20,6% samochodów więcej. Było o 14% więcej rozbojów i kradzieży, o 17% więcej zgwałceń, o 11% więcej bójek. Przy użyciu broni palnej dokonano 54 zabójstw i 38 rewindykacji długów. Ostrzelano różne obiekty 6 razy, uprowadzono 24 osoby. Zarejestrowano 217 napadów na podróżujących samochodami. Odnotowano 117 zamachów bombowych.

Statystyka przestępczości w Polsce na przełomie lat 1991-1997 wyglądała następująco:

Tabela 1

Rok 1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997
Przestępstwa stwierdzone  

866095

 

881076

 

81507

 

906157

 

97491

 

897751

 

992373

A oto jak wygląda wskaźnik wykrywalności przestępstw w tych latach:[1]

Tabela 2

Rok 1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997
Procent wykrywalności  

48,3%

 

53,1%

 

53,5%

 

54,2%

 

54,2%

 

54,4%

 

53,5%

Natomiast  w pierwszym kwartale 2000 roku polska policja ujawniła więcej niż w roku 1999 przestępstw gospodarczych o 68,5% oraz narkotykowych o 82,8%. Większa aktywność policji w ujawnianiu przestępstw dotyczyła zwłaszcza: przestępstw korupcyjnych – wzrost ujawnień o 51% (odnotowano ich w 2000 roku 290), oraz „piractwa” o 43% (797 przestępstw).

Policja odnotowała o 19,8% więcej przestępstw niż przed rokiem. Wzrost przestępstw stwierdzonych nastąpił niemal we wszystkich kategoriach. Pozytywne tendencje, po raz pierwszy od kilku lat zanotowano w Warszawie, gdzie ogólna wykrywalność wzrosła z 18,3% w pierwszych trzech miesiącach 1999 roku do 23% w 2000 roku,  a wykrywalność przestępstw o charakterze kryminalnym w Warszawie poprawiła się z 15,5% w 1999 roku do 21% w 2000 roku. Przestępczość najbardziej wzrosła w województwach śląskim (o 29%), małopolskim (o 25%) oraz dolnośląskim (o 22%). Równocześnie we wszystkich województwach odnotowano wzrost wykrywalności. Policjanci ujęli 95.300 podejrzanych czyli  o blisko 17% więcej niż przed rokiem.[2]

[1] T. Hanausek „Kryminalistyka”, Kraków, 1999r.

[2] Tygodnik „Detektyw Kryminalny” 08.01.2001 roku nr 2 „ABC przestępczości zorganizowanej w Polsce”