Z dniem 10 marca 2003r. Ministerstwo Nauki i Informatyzacji opublikowało „Strategię informatyzacji Rzeczypospolitej Polskiej – ePolska”[1]. Różni się ona od poprzedniej strategii, zmienia cele działań, integrując je w trzy główne grupy:
- dostęp – przeważająca większość obywateli i firm powinna posiadać możliwości techniczne korzystania z oferowanych treści i usług w sieci;
- treść – wymóg istnienia treści oznacza, że w Internecie znajduje się oferta, która może mieć wartość dla potencjalnego użytkownika, począwszy od prostych informacji, a skończywszy na usługach, w których ma miejsce interakcja usługobiorcy i instytucji świadczącej usługę;
- zdolność – zdolność wykorzystania dostępnej oferty, która wymaga zarówno odpowiednich umiejętności posługiwania się komputerem – piśmienności informatycznej – jak i przełamania bariery psychicznej- zaakceptowania Internetu jako wygodnego i bezpiecznego narzędzia, ułatwiającego życie. Priorytetem dla Polski powinno być osiągnięcie stanu w którym każdy absolwent szkoły średniej potrafi posługiwać się komputerem i Internetem;
W wymienionych trzech obszarach określono 12 projektów priorytetowych, w tym cztery o największym znaczeniu w ciągu najbliższych 3-5 lat:
- powszechny Internet szerokopasmowy dla szkół;
- Wrota Polski (administracja publiczna dla społeczeństwa
informacyjnego);
- polskie treści w Internecie;
- powszechna edukacja informatyczna;
Strategia zawiera w sobie harmonogram realizacji priorytetów. Jego analiza skłania jednak do wniosku, że Strategia jest w dużej mierze listą życzeń, zakłada, że np. do końca 2005 roku 5% gospodarstw domowych będzie miało dostęp do szerokopasmowego Internetu i każde gospodarstwo domowe będzie wyposażone w telefon. Biorąc pod uwagę faktyczne istnienie monopolu na rynku komunikacyjnym oraz ogromne nakłady jakie muszą ponieść firmy, aby wej ść na ten rynek, koniec roku 2005 jest datą nierealną.
W dokumencie zawarty jest również przegląd obecnych inicjatyw związanych z informatyzacją[2]. Pokazuje jakie prace zostały już rozpoczęte i co udało się zakończyć.
Strategia wspomina również o dwóch interesujących projektach: „Wrota Polski” oraz „Wrota Polski do Europy”. Ten pierwszy omówiony jest szerzej w kolejnym podpunkcie niniejszej pracy. Drugi natomiast zakłada, że wiedzę i doświadczenie pracowników jednostek administracji odpowiedzialnych za wykorzystywanie funduszy unijnych należy udostępniać wszystkim potencjalnym wnioskodawcom, w sposób dla nich najdogodniejszy. Jedną z metod może być wykorzystanie Internetu, zarówno do udostępniania formularzy, jak i prezentowania wzorcowej dokumentacji oraz wymiany dokumentów w celu ich recenzji i pomocy w polepszeniu jakości oferty. Projekt ma umożliwić zwiększenie skuteczności Polski w uzyskiwaniu dofinansowania z europejskich funduszy przedakcesyjnych, a po przystąpieniu do Unii – z Funduszu Spójności i funduszy strukturalnych oraz przeciwdziałanie niewykorzystywaniu przysługujących funduszy z powodów technicznych np. nieumiejętności wypełnienia wniosków.
[1] Ministerstwo Nauki i Informatyzacji, Warszawa 2003
[2] patrz Załącznik nr1