Motywacja i czynniki higieny według Herzberga jako teoria motywacji

5/5 - (4 votes)

praca dyplomowa z zarządzania

Teoria Herzberga nazywana jest dwuczynnikową teorią motywacji lub teorią motywacji i higieny (Gross, 1994). Zgodnie z tą teorią istnieją dwa źródła motywacji dla ludzi. Pierwszym z nich są tak zwane motywatory (zwane również czynnikami satysfakcji lub zadowolenia), które są związane z pozytywnymi uczuciami wobec zadania i pracy: osiągnięcia, uznanie, treść pracy, rozwój odpowiedzialności, wzrost. Drugim źródłem są czynniki higieny (zwane też czynnikami niezadowolenia).  Czynniki motywacyjne, według F. Herzberga, to elementy, które pozwalają osobie w pełni wykorzystać swoje możliwości i dają jej satysfakcję. Drugi zestaw nie daje satysfakcji, ale zapobiega niezadowoleniu. Czynniki higieny nie wytwarzają motywacji. Dlatego teoria ta rozróżnia satysfakcję i brak satysfakcji jako dwa odrębne pojęcia.

„Czynniki higieniczne nie dają satysfakcji, ale w najgorszej sytuacji mogą prowadzić do braku satysfakcji. Jednocześnie motywatory wytwarzają satysfakcję, ale w skrajnie najgorszej sytuacji nie wytwarzają satysfakcji”[1]. Porównując te czynniki z hierarchią potrzeb Maslowa, można stwierdzić, że motywatory odpowiadają dwóm najwyższym grupom potrzeb Maslowa, a czynniki higieny trzem najniższym potrzebom Maslowa. Wzajemne powiązania pokazano na rysunku 1.4.

Rysunek 1.4: Powiązania między piramidą potrzeb Maslowa a teorią Herzberga

Źródło: opracowanie własne na podstawie K. Serafin (1996)

Teoria Herzberga jest teorią motywacji pracy, która została opracowana przez Fredericka Herzberga w latach 50-tych. Teoria ta twierdzi, że czynniki motywujące i demotywujące w pracy są różne i niezależne od siebie. Czynniki motywujące to takie rzeczy jak: rozwój, odpowiedzialność, realizacja i sukces, natomiast czynniki demotywujące to takie rzeczy jak: monotonia, brak odpowiedzialności i brak możliwości rozwoju. Według Herzberga, aby zwiększyć motywację pracowników, trzeba zwiększyć ilość czynników motywujących w ich pracy, a zmniejszyć ilość czynników demotywujących.

Teoria Herzberga jest często stosowana w zarządzaniu zasobami ludzkimi, aby zwiększyć motywację pracowników i poprawić ich wydajność. Może być stosowana w różnych branżach i dziedzinach, w tym w przemyśle, usługach i sektorze publicznym.

Jednym z przykładów zastosowania teorii Herzberga jest badanie opinii pracowników na temat ich pracy i identyfikacja czynników motywujących i demotywujących. Następnie, na podstawie tych wyników, menedżerowie mogą wprowadzić zmiany w miejscu pracy, aby zwiększyć ilość czynników motywujących i zmniejszyć ilość czynników demotywujących.

Innym przykładem jest stosowanie teorii Herzberga w projektowaniu systemów wynagradzania, aby lepiej motywować pracowników poprzez oferowanie im odpowiednich nagród i premie za osiągnięcia i realizację celów.

Teoria Herzberga jest również stosowana w projektowaniu programów rozwoju kariery, aby zapewnić pracownikom możliwości rozwoju i awansu w firmie.


[1] Gros U., Organizacyjne aspekty zachowań ludzi w procesach pracy, Wydawnictwo Uczelniane, Katowice 1994

Metody, techniki i narzędzia badawcze

5/5 - (3 votes)

część metodologiczna pracy magisterskiej

Aby osiągnąć założone cele, niezbędny jest dobór odpowiednich metod pracy, technik i narzędzi badawczych.

Według M. Łobockiego (1982, s. 115) metody badawcze to „ogólne, niedostatecznie szczegółowe metody formułowania uzasadnionych i udowodnionych twierdzeń o zjawiskach i procesach dydaktyczno-wychowawczych”.

Według W. Okonia (1975, s. 167) „metoda (grupa metod – sposób, metoda badań) jest systematyczną metodą postępowania prowadzącą do założonego wyniku.

Według T. Pilcha (1971, s. 79) „metoda to zespół czynności i procedur mających na celu poznanie konkretnego obiektu, jest to rodzaj działania, które podejmujemy w celu uzyskania interesujących nas danych” .

Według A. Kamińskiego (za: Wroczyński; Pilch 1974, s. 52) metody badawcze to „zestaw teoretycznie uzasadnionych manipulacji pojęciowych i instrumentalnych, ogólnie obejmujący całokształt postępowania badacza zmierzającego do rozwiązania określonego problemu naukowego”.

Techniki badawcze są ściśle powiązane z metodami badawczymi, które według M. Łobockiego (1982, s. 115) są „bardziej specyficznymi metodami realizacji zamierzonych badań”.

Według T. Pilcha (1971, s. 79) techniką badawczą są „specyficzne działania mające na celu uzyskanie pożądanych danych”.

Wszystkie techniki badawcze realizowane są z wykorzystaniem narzędzi badawczych. Z. Skorny (1984, s. 228) określa narzędzie badawcze jako „pomocniczy sposób gromadzenia materiałów empirycznych przydatnych w rozwiązaniu podjętego problemu badawczego. Funkcję tę może pełnić instrument, kamera lub inne urządzenie służące do wyzwalania, rejestrowania lub zmierzyć dane zjawisko”.

Pilch (1995, s. 182) określa narzędzie badawcze jako „obiekt służący do realizacji wybranej techniki badawczej”.

Metody, techniki i narzędzia badawcze stanowią fundament każdego procesu badawczego, umożliwiając zbieranie, analizowanie i interpretowanie danych. Choć często używane zamiennie, każde z tych pojęć ma swoje specyficzne znaczenie w kontekście badań naukowych.

Metody badawcze odnoszą się do ogólnych strategii i podejść stosowanych w badaniach. Wybór odpowiedniej metody zależy od celu badania, natury badanego zjawiska oraz dostępnych zasobów. Wśród najczęściej stosowanych metod wyróżnia się metodę jakościową, która koncentruje się na zrozumieniu i interpretacji zjawisk w kontekście ich specyfiki, często z wykorzystaniem wywiadów, obserwacji czy analizy treści. Metoda ilościowa opiera się na zbieraniu danych liczbowych i ich analizie statystycznej, co umożliwia obiektywne pomiary i porównania. Metoda eksperymentalna polega na przeprowadzaniu kontrolowanych doświadczeń, które pozwalają na weryfikację hipotez. Metoda analizy przypadków to szczegółowa analiza jednostkowych przypadków w celu zrozumienia określonych zjawisk w ich naturalnym kontekście.

Techniki badawcze to szczegółowe procedury wykorzystywane w ramach wybranej metody badawczej. Określają sposób przeprowadzenia badań, zbierania danych oraz ich analizy. Wśród popularnych technik wyróżnia się wywiad, który jest techniką polegającą na zbieraniu informacji poprzez bezpośrednią rozmowę z uczestnikami badania. Ankieta to narzędzie do zbierania danych na dużą skalę, które pozwala na analizę opinii, postaw czy zachowań badanych. Obserwacja to technika polegająca na systematycznym obserwowaniu i rejestrowaniu zachowań, zdarzeń lub procesów w naturalnym środowisku. Eksperyment to technika wykorzystywana w badaniach naukowych do testowania hipotez poprzez kontrolowanie zmiennych i pomiar efektów.

Narzędzia badawcze są konkretnymi instrumentami, które służą do zbierania i analizowania danych. Narzędzia te mogą mieć formę fizyczną (np. formularze, urządzenia pomiarowe) lub cyfrową (np. oprogramowanie do analizy danych). Do popularnych narzędzi badawczych należą kwestionariusze, narzędzia używane w badaniach ankietowych, które zawierają pytania skierowane do respondentów. Oprogramowanie do analizy statystycznej to narzędzia takie jak SPSS, R czy Excel, wykorzystywane do analizy danych liczbowych. Nagrania audio i wideo są używane w badaniach jakościowych, zwłaszcza w przypadku wywiadów czy obserwacji. Bazy danych to struktury służące do przechowywania, organizowania i przetwarzania danych badawczych.

Wybór odpowiednich metod, technik i narzędzi badawczych zależy od rodzaju badania, celu badawczego oraz dostępnych zasobów. Często stosuje się ich kombinację, aby uzyskać jak najbardziej rzetelne i pełne wyniki.

W trakcie badań autor wykorzystał następujące metody: kwestionariusz

Według Pilcha (1995, s. 186) ankieta to „technika zbierania informacji polegająca na wypełnianiu przez respondenta specjalnych kwestionariuszy, zwykle o wysokim stopniu standaryzacji pytań w obecności lub nieobecności ankietera”.

Pytania ankiety są zawsze konkretne, precyzyjne i jedno problematyczne. Najczęściej są też zamknięte i wyposażone w tzw. kafeterię, czyli zestaw wszystkich możliwych odpowiedzi. Dlatego najczęściej dotyczy to wąskiego zagadnienia lub szerszego problemu rozbitego na kilka szczegółowych zagadnień.

Kafeterie bywają zamknięte, półotwarte i połączone.

2. Kafeteria zamknięta to ograniczony zestaw możliwych odpowiedzi, poza którym odpowiedni wynik nie może jedynie wybierać spośród możliwości zawartych w tym zestawie.

3. Kafeteria półotwarta to zestaw możliwych odpowiedzi, składający się z jednej pozycji, zwykle oznaczonej słowem „inne”, co pozwala na złożenie własnej odpowiedzi.

4. Połączona kafeteria pozwala wybrać odpowiedzi z kilku możliwych odpowiedzi i stworzyć ich hierarchię.


W. Okoń, Słownik pedagogiczny, Warszawa 1975, s. 167.

Czy powrót do wzoru tradycyjnej firmy rodzinnej to krok wstecz?

5/5 - (3 votes)

praca licencjacka z zarządzania

Uważam, że w obecnej dobie, powrót taki ma bardzo wiele zalet i dużą rację bytu. Przede wszystkim przetrwanie takiej firmy w czasach tak wielkiego postępu technicznego wymusza dbałość, niekiedy przesadną, o image firmy, dbałość o jej rozwój, o klienta. To jest niekiedy jedyną możliwością przetrwania małego przedsiębiorstwa. Niemal każda firma musi liczyć się z zagrożeniem ze strony konkurencji. Na naszym terenie działa kilka dużych firm motoryzacyjnych świadczących sprzedaż i zarazem pełną obsługę przedsprzedażą, jak i posprzedażną klientów.

Z tego powodu, oferujemy naszym klientom wyższą jakość usług. Zdajemy sobie sprawę, że sukces zależy od naszego zaangażowania. Czyniąc z jakości obsługi unikalny obszar, uzyskujemy przewagę nad dużymi rywalami. Jesteśmy mniej zbiurokratyzowanym przedsiębiorstwem, bardziej elastycznym, a w związku z tym jesteśmy w stanie żywiej reagować na indywidualne potrzeby klienta oraz odpowiednio do tych potrzeb dostosowywać standardy usług czy produktów. Właściciel niewielkiej firmy naprawczej, jaką jesteśmy znacznie częściej zagląda do firmy i jest w warsztacie, niż dyrektor wykonawczy dużej korporacji. Ma w związku z tym większą możliwość rozmawiania z klientami, okazania zainteresowania ich sprawami tak, aby czuli się bardziej rozumiani.

Nasza firma prowadzi działalność przy niskich kosztach. Nie oferujemy pracownikom zbyt wielu dodatków do pensji jak np. specjalne ubezpieczenie, czy samochody służbowe, jak to czynią firmy-giganty. Koszty reprezentacji nie są wysokie. W rezultacie jesteśmy w stanie oferować produkty tej samej jakości, co konkurencja, ale po niższej cenie. Mając bardzo dobry kontakt z klientem staramy się wyjaśnić, jak i dlaczego oferujemy im te same (lub nawet lepsze) usługi za mniejsze pieniądze. Nasza troska o klienta pomaga podnieść lojalność naszych dotychczasowych odbiorców. Moim zdaniem firmy samochodowe, które traktują usługi mechaniczne, jako serię pojedynczych transakcji, nie mają racji bytu. Nasze „być albo nie być” to budowanie takich relacji z klientami, które nie kończą się w chwili sprzedaży usługi. Utrzymujemy kontakty z klientami wysyłając im kupony zniżkowe, przypominając np. o terminie przeglądu technicznego, wysyłając oferty specjalne, kartki świąteczne itp. Największym, bowiem problemem jest pozyskanie nowego klienta i podniesienie lojalności dotychczasowych odbiorców. Żaden interes nie może istnieć bez klientów. Zabieganie o trwałe relacje z klientem, prawidłowe ich rozwijanie jest kluczem i zarazem gwarancją dalszego rozwoju małej firmy. Nie liczy się w związku z tym czas, jaki poświęcają właściciele czy pracownicy dla dobrej kondycji i organizacji przedsiębiorstwa. Zmniejszają się przy tym znacznie koszty funkcjonowania firmy, rośnie też pożyteczność wychowawcza i społeczna struktury rodzinnej. Moim zdaniem nie ma istotnych przeszkód, by w ramach małych firm nie powracać do dobrych „średniowiecznych wzorów”. Obawy, że struktury te są zbyt proste w odniesieniu do stopnia skomplikowania współczesnej techniki, uważam za przesadne. Zalety małych przedsiębiorstw są bardzo korzystne i wymierne.

Niezależnie od specjalności samochodowego warsztatu, głównym i nieodzownym warunkiem jego pomyślnej działalności jest także stały dostęp do alternatywnych informacji technicznych i rynkowych. Warunki gospodarcze panujące obecnie w branży motoryzacyjnej nie sprzyjają zbyt wąskiej specjalizacji, a nawet zakład obsługujący tylko jedną markę samochodu ma do czynienia z bardzo dużym, zróżnicowanym zestawem ich typów i wersji. W związku z tym właściciel niezależnego warsztatu naprawczego, jakim jest firma „Q-SERVICE Mechanika Pojazdowa Konstancin” często staje przed problemem dostępu do informacji technicznej potrzebnej do usunięcia usterki.

Nie jest to tylko problem warsztatów w naszym kraju. Dotyczy to całej Europy. W tym problemie przychodzi mu z pomocą firma Q-SERVICE udostępniając zbiorcze opracowania firm specjalizujących się w gromadzeniu i dystrybucji motoryzacyjnych informacji technicznych. W takich bazach w każdym miesiącu dokonuje się setki tysięcy bieżących uzupełnień i aktualizacji.

Nasz zakład należy do skomputeryzowanych. Dlatego nośnikiem informacji są kwartalne edycje płyt CD zawierających programy serwisowe i ich stałą aktualizację przez Internet – dostarczane przez Q-SERVICE. Dotyczy to nie tylko obsługi pojazdów samochodowych. Bardzo pożyteczne są też programy komputerowe, przesyłane prze firmę Q-SERVICE do wszechstronnego stosowania w bieżącej biurowej obsłudze małych i średnich firm. Bez szczegółowych informacji na temat procedur naprawczych niemożliwe staje się nie tylko diagnozowanie i naprawa systemów elektronicznych, w jakie wyposażone są nowe samochody, ale także coraz bardziej skomplikowania staje się także bieżąca obsługa i wymiana elementów eksploatacyjnych. Warsztaty, które nie podnoszą kwalifikacji swoich pracowników, nie dbają o odpowiedni poziom wyposażenia technicznego – tracą klientów.

Przynależność do sieci warsztatów mechanicznych Q-SERVICE daje nam możliwości dalszego rozwoju pod tym względem. Co miesiąc odbywają się w Centrum Szkolenia spotkania – seminaria dotyczące konkretnych rozwiązań technicznych. Celem tych spotkań jest zapoznanie mechaników i właścicieli niezależnych serwisów z ofertą wsparcia technicznego ze strony producentów części i firm szkoleniowych. Jest to niebywała okazja do bezpośredniego poszerzania wiedzy, a przy okazji do wymiany opinii i doświadczeń wypowiadanych przez uczestników tych szkoleń. Pełny zakres 20 szkoleń obejmował w roku 2004 całą gamę tematów od zaawansowanej techniki elektroniki samochodowej poprzez mechanikę, aż do przepisów prawnych, marketingu jak również możliwości otrzymania unijnych dotacji dla warsztatów samochodowych.

Firma Q-SERVICE zapewnia również warsztatom reklamę zarówno krajową jak i zagraniczną. Nasz warsztat jest zobligowany do prowadzenia rejestru naprawianych samochodów i wydawania książeczek gwarancyjnych ze znakiem Q-Service. Gwarancja obowiązuje i jest respektowana we wszystkich warsztatach samochodowych zrzeszonych w sieci Q-SERVICE.

Uważam ze przynależność do sieci Q-SERVICE jest dla nas bardzo korzystna, ponieważ daje nam możliwości dalszego rozwoju firmy nie tylko na lokalnym terenie. Firma nasza poprzez uczestnictwo w tej sieci ma szanse zaistnieć także w strukturze europejskiej. Klient może być pewien, że nawet podróżując poza granicami naszego państwa znajdzie fachowa obsługą i wsparcie z naszej strony. Firma Q-SERVICE planuje na najbliższe lata ekspansję geograficzną, dotyczącą jedynie nowych członków Unii Europejskiej, którzy jeszcze nie podjęli współpracy z siecią niezależnych warsztatów. Jednolita wizualizacja zewnętrzna omawianej sieci zarówno w kraju, jak i poza jego granicami budzi pozytywne skojarzenia, i stanowi dodatkowy atut pozyskania klientów dla mniejszych firm. Q-SERVICE jest jedną z najbardziej efektywnych międzynarodowych sieci warsztatów mechanicznych. Sukces swój zawdzięcza 3 dewizom:

  • cross-fertilization (wzajemnej wymianie doświadczeń)
  • business is people (biznes to ludzie)
  • never one never all (nigdy wszyscy nigdy jeden)

Cross fertylizaion oznacza ze każdy członek Q-SERVICE może uczyć się od innych, wymieniać doświadczenia i dzielić się nimi i realizować dla wspólnego dobra. Buisnes is peope. Pod tym stwierdzeniem zawarta jest myśl, że choć XIX wiek oznacza Internet, elektroniczną wymianę danych, telefonie komórkowa itp. To nigdy nic nie zastąpi bezpośredniego kontaktu miedzy jednostkami. Stad często organizowane spotkania, wyjazdy, forum dyskusyjne, targi. Never one never all oznacza to, że firma na liście rekomendowanych dostawców części nie umieszcza tylko jednego dostawcy.

Szczegółowa selekcja pod względem jakość produktów i szerokości oferty sprawia ze na liście tej nie znajdują się wszyscy dostawcy. Taka zasada wzmacnia pozycje firmy, która obrała orientacje przede wszystkim na jakość oferowanych produktów i usług. Współpraca w trójkącie warsztat – dystrybutor – rekomendowany dostawca sprawia, że nawet małe przedsiębiorstwo takie jak „Q-SERVICE Mechanika Pojazdowa Konstancin” może z powodzeniem funkcjonować u boku silnego partnera i mieć w nim wsparcie.

W związku ze zmianami, które zaszły z Polsce w przeciągu ostatnich kilkunastu lat, zmieniły się uwarunkowania ekonomiczne związane z instrumentami i mechanizmami rynkowymi, które to uwidoczniły nam, że przed nami oprócz możliwości rozwoju pojawiły się także i bariery.

Outsourcing – co, kiedy, jak i dlaczego

5/5 - (3 votes)

Nikt nie jest doskonały we wszystkim, dlatego outsourcing jest naturalnym elementem funkcjonowania wielu firm. Gdy rozważamy outsourcing w firmie, istotne pytanie nie brzmi „czy?”, lecz „co, kiedy, jak i dlaczego?”.

Powody decyzji o outsourcingu

Obniżenie kosztów

Jednym z najczęstszych powodów, dla których firmy decydują się na outsourcing, jest dążenie do obniżenia i restrukturyzacji kosztów związanych z funkcjonowaniem firmy. Wprowadzenie outsourcingu, zwłaszcza jeśli usługi powierza się wyspecjalizowanej firmie, często prowadzi do zmniejszenia kosztów bieżących. Niemniej jednak, w praktyce, korzyści te mogą nie zawsze spełniać oczekiwania lub być tylko częściowo prawdziwe. Analiza kosztów i potencjalnych oszczędności jest skomplikowanym zadaniem, w którym łatwo o błędy.

Narzędzie budowania przewagi strategicznej

Outsourcing może także pełnić rolę strategicznego narzędzia budowania przewagi konkurencyjnej. Rozważając outsourcing w tym kontekście, można dostrzec liczne możliwości związane z formułowaniem strategii firmy. Może on wpływać zarówno na struktury kosztów i ryzyko biznesowe, jak i przyczyniać się do osiągania innych korzyści biznesowych.

Możliwości, mity i typowe pomyłki przy szacowaniu kosztów usług outsourcingowych

Analiza wewnętrzna firmy

Przy analizie finansowej outsourcingu należy przestrzegać jednej kluczowej zasady: to firma zamawiająca usługę, a nie jej dostawca, powinna przeprowadzać analizę całkowitych kosztów, ryzyk i korzyści związanych z outsourcingiem.

Przestrzeganie tej zasady zapewnia:

  • Rzetelność i kompletność wyników analizy.
  • Pewność, że analiza obejmowała istotne aspekty dla firmy.
  • Możliwość porównania wyników dla różnych dostawców usług i wariantów outsourcingu.

W zależności od specyfiki sytuacji, analiza może obejmować różne warianty, takie jak: utrzymanie obecnego stanu, zmiana procesu biznesowego w ramach firmy, czy różne formy outsourcingu.

Poszukując zysków finansowych z procesu outsourcingu, warto zwrócić uwagę na kilka kluczowych źródeł oszczędności:

  1. Zmniejszenie bezpośrednich kosztów związanych z realizacją określonych działań. Outsourcing pozwala na przekazanie zadań wyspecjalizowanym firmom, co często prowadzi do redukcji kosztów dzięki ich efektywności operacyjnej.
  2. Obniżenie kosztów ogólnych firmy poprzez uproszczenie procesów biznesowych. Outsourcing może zredukować złożoność operacyjną wewnątrz firmy, co prowadzi do mniejszego zapotrzebowania na zasoby i wsparcie administracyjne.
  3. Redukcja wydatków na rozwój wiedzy i specjalizacji. Przekazanie odpowiedzialności za wyspecjalizowane zadania zewnętrznym firmom eliminuje potrzebę inwestowania w rozwój wewnętrznych kompetencji, co zmniejsza koszty szkoleniowe i związane z nabywaniem nowych umiejętności.
  4. Zmniejszenie nakładów inwestycyjnych. Outsourcing może ograniczyć potrzebę inwestowania w infrastrukturę, technologie czy narzędzia, które są niezbędne do samodzielnego wykonywania określonych zadań.
  5. Redukcja ryzyk biznesowych. Przekazanie odpowiedzialności za określone działania firmom zewnętrznym może zmniejszyć ryzyko związane z ich realizacją. Firmy outsourcingowe, dzięki specjalizacji, mogą lepiej zarządzać ryzykiem i unikać błędów, które mogłyby negatywnie wpłynąć na finanse zlecającej firmy.

Aby ocenić opłacalność outsourcingu, należy także porównać koszty i korzyści, które firma ponosiła podczas samodzielnej realizacji zadań, z kosztami i korzyściami przewidywanymi po wdrożeniu outsourcingu.

Analiza firmy usługodawcy

Kolejnym istotnym krokiem jest przeprowadzenie dogłębnej analizy firmy, która ma świadczyć usługi outsourcingowe. Ważne jest, aby zrozumieć, skąd biorą się oczekiwane korzyści finansowe i dlaczego ta firma jest w stanie zaoferować lepsze warunki niż nasza własna. Kluczowe pytania, na które warto uzyskać odpowiedzi, dotyczą m.in.:

  1. Modelu biznesowego usługodawcy – jak firma działa i jakie są jej główne źródła przewagi konkurencyjnej?
  2. Mechanizmów zapewnienia jakości – jak firma dba o jakość swoich działań i produktów, co przekłada się na niezawodność usług?
  3. Struktury kosztów – czy koszty operacyjne firmy są konkurencyjne i czy mogą być utrzymane na dłuższą metę?
  4. Aspektów technologicznych i zarządzania wiedzą – w niektórych przypadkach warto również przeanalizować, jak firma zarządza technologią, wiedzą, rotacją personelu oraz jej zdolnością do pokrycia ewentualnych strat czy odszkodowań.

Przeprowadzenie takiej analizy pomaga uniknąć wyboru ofert, które mogą wydawać się tańsze, ale w rzeczywistości niosą za sobą wyższe ryzyko biznesowe. Dzięki temu można dokonać bardziej świadomego i bezpiecznego wyboru partnera outsourcingowego.

Strategiczne powody decyzji o outsourcingu

Decyzje o outsourcingu nie zawsze wynikają wyłącznie z potrzeby obniżenia kosztów. Istnieje wiele innych strategicznych motywów, które mogą skłaniać firmy do korzystania z outsourcingu, zwłaszcza gdy chodzi o kształtowanie modelu biznesowego najlepiej odpowiadającego specyficznym potrzebom firmy.

Jednym z takich powodów jest sytuacja, gdy firma nie dysponuje wystarczająco aktualną lub kompletną wiedzą niezbędną do realizacji określonych działań. Jeśli firma nie jest w stanie szybko uzupełnić braków w wiedzy z powodu ograniczeń wynikających z istniejących procesów i struktury organizacyjnej, outsourcing może być optymalnym rozwiązaniem. Przykładem takiej decyzji jest przekazanie na zewnątrz części finansowo-fiskalnej rachunkowości oraz naliczania płac, przy jednoczesnym zachowaniu kontroli wewnętrznej. Bardziej zaawansowanym przykładem może być zlecenie części działań związanych z badaniami i rozwojem (R&D) wyspecjalizowanej firmie zewnętrznej, co pozwala firmie ograniczyć te funkcje wewnętrznie i skupić się na innych obszarach.

Kolejnym przykładem strategicznej decyzji o outsourcingu jest sytuacja, gdy firma nie dysponuje wystarczającymi możliwościami technologicznymi i realizacyjnymi, aby zapewnić jakość produkcji oraz terminowość wymagane przez rynek. W takim przypadku, mimo posiadania silnego zaplecza marketingowego i działu R&D, firma może zdecydować się na produkcję kontraktową, zlecając ją zewnętrznym wykonawcom, którzy dysponują odpowiednimi zasobami i doświadczeniem.

Trzeci strategiczny motyw to wykorzystanie outsourcingu w procesie fuzji lub konsolidacji firm. W takich sytuacjach łatwiej jest wydzielić pewne funkcje na zewnątrz nowo powstałej organizacji, co umożliwia skoncentrowanie się na integracji kluczowych procesów. Outsourcing pozwala wówczas na wyznaczenie odpowiedniego poziomu usług, które mają być świadczone przez zewnętrznego partnera. Firma outsourcingowa, działając jako partner w procesie konsolidacji, może przejąć część pracowników oraz realizować działania w sposób zapewniający zlecającej firmie odpowiedni poziom usług. Taka sytuacja ma miejsce także wtedy, gdy firma outsourcingowa pełni rolę wspólnej struktury usługowej, obsługującej kilka firm należących do jednego właściciela.

Ryzyko w procesie outsourcingu

Projekty outsourcingowe niosą ze sobą różnorodne ryzyka biznesowe, które mogą znacząco wpłynąć na rozwój firmy. Umiejętność zarządzania tymi ryzykami decyduje o tym, czy outsourcing okaże się w długoterminowej perspektywie sukcesem, czy też przeszkodą w rozwoju. Można wyróżnić kilka kluczowych obszarów ryzyka:

  1. Niewłaściwy wybór modelu i partnera – Jednym z najważniejszych zagrożeń jest błędny wybór modelu outsourcingu lub niewłaściwego partnera do realizacji usług. Ryzyka w tym obszarze często wynikają z braku odpowiednich analiz przed podjęciem decyzji. Niedostateczne zrozumienie własnych potrzeb oraz możliwości dostawcy może prowadzić do problemów operacyjnych i finansowych.
  2. Związek outsourcingu z długoterminowymi celami strategicznymi – Outsourcing może wpłynąć na zdolność firmy do realizacji długoterminowych celów strategicznych i budowania przewagi konkurencyjnej. Niewłaściwe zrozumienie, jak outsourcing wpłynie na te aspekty, może prowadzić do osłabienia pozycji rynkowej firmy w przyszłości.
  3. Zagadnienia związane z wyjściem z modelu outsourcingowego – Trzecim istotnym obszarem ryzyka jest brak przygotowania na scenariusz wyjścia z modelu outsourcingowego. Brak planów dotyczących insourcingu lub zamiany jednego dostawcy usług na innego może spowodować poważne trudności operacyjne i finansowe, gdy współpraca z dotychczasowym partnerem przestanie być efektywna.
  4. Proces wyprowadzenia funkcji na zewnątrz – Zarządzanie procesem przekazania funkcji zewnętrznemu dostawcy jest kolejnym źródłem ryzyk. Nieumiejętne zarządzanie relacjami z partnerem outsourcingowym, brak mechanizmów kontroli oraz niewystarczające zachowanie kluczowych kompetencji w firmie mogą prowadzić do problemów z jakością usług oraz zwiększonego ryzyka operacyjnego.

Lepiej więcej niż mniej

Współczesne realia biznesowe wymagają od firm szybkiego działania i koncentracji na kluczowych obszarach działalności. Era firm, które potrafią robić wszystko samodzielnie, już się skończyła. Obecnie, aby sprostać wymaganiom rynku, firmy muszą pozyskiwać brakujące kompetencje z zewnątrz, co czyni outsourcing nieodzownym elementem strategii biznesowej. W tych warunkach skuteczne zarządzanie ryzykami związanymi z outsourcingiem jest kluczowe dla osiągnięcia sukcesu.

Podsumowanie

Outsourcing, jako istotny element współczesnej strategii biznesowej, oferuje firmom wiele potencjalnych korzyści, takich jak redukcja kosztów, zwiększenie efektywności operacyjnej, oraz możliwość szybszego reagowania na zmieniające się warunki rynkowe. Wybór outsourcingu może być motywowany zarówno potrzebą finansową, jak i strategiczną, np. w sytuacji braku odpowiednich kompetencji wewnątrz firmy, konieczności poprawy jakości produkcji, czy podczas procesów fuzji i konsolidacji.

Jednakże, każdy projekt outsourcingowy wiąże się również z szeregiem ryzyk, które mogą zagrozić realizacji długoterminowych celów firmy. Kluczowe jest zatem staranne zarządzanie tymi ryzykami, które obejmuje m.in. dokładną analizę wyboru modelu i partnera outsourcingowego, zrozumienie wpływu outsourcingu na długoterminową strategię firmy, oraz przygotowanie się na ewentualne scenariusze wyjścia z modelu outsourcingowego.

Współczesne firmy nie mogą sobie pozwolić na powolne budowanie kompetencji we wszystkich obszarach działalności. Outsourcing stał się nieodzownym narzędziem, pozwalającym na koncentrację zasobów i energii na kluczowych obszarach biznesu, jednocześnie pozyskując brakujące umiejętności i technologie z rynku. Efektywne wykorzystanie outsourcingu, połączone z umiejętnym zarządzaniem ryzykiem, może przynieść firmie znaczącą przewagę konkurencyjną oraz przyczynić się do jej długofalowego sukcesu.

Funkcjonowanie warsztatu mechaniki pojazdowej „Q-SERVICE Konstancie” – jako ogniwa sieci Q-SERVICE

5/5 - (3 votes)

rozdział pracy licencjackiej z zarządzania

Zasady współpracy Q-SERVICE.

Zasady współpracy naszej firmy „Q-SERVICE Mechanika Pojazdowa Konstancin” z siecią niezależnych warsztatów mechanicznych Q-SERVICE-Inter Cars określa precyzyjny regulamin obowiązujący wszystkich członków. Organizatorem sieci jest firma Inter Cars w Warszawie, importer i dostawca części zamiennych do samochodów osobowych i ciężarowych.

Znak Q-Service.

Właścicielem znaku jest firma Inter Cars, organizator sieci. Używanie znaku jest możliwe tylko za zgoda Inter Cars.

Zasady organizacji sieci

Sieć ma ogólnopolski zasięg. Poszczególne warsztaty znajdują oparcie u regionalnych Dystrybutorów Inter Cars. Dotyczy to zaopatrzenia, marketingu i reklamy. Pomoc w zakresie doradztwa inwestycyjnego, szkoleń, komputeryzacji, ekspertyz technicznych świadczy Biuro Q-SERVICE przy Inter Cars w Warszawie.

Rada Q-Service.

Właściciele warsztatów działający w danym regionie wybierają Radę Regionalną składającą się z trzech osób. Dodatkowo w skład Rady wchodzi przedstawiciel Dystrybutora. Kompetencje Rady:

  1. Decydowanie o przyjmowaniu nowych członków sieci.
  2. Decydowanie i usuwanie warsztatów z sieci.
  3. Mediacje w spornych kwestach dotyczących reklamacji i gwarancji.
  4. Dokonywanie ustaleń w zakresie zalecanych cen i usług w regionie.
  5. Organizowanie spotkań członków sieci w danym regionie.
  6. Podejmowanie inicjatyw dotyczących reklamy, promocji.

Warunki przystąpienia warsztatu to sieci Q-SERVICE

  1. Co najmniej 4 stanowiska naprawcze samochodów.
  2. Wydzielone biuro obsługi klienta.
  3. Firma spełnia wymagania BHP i P.Poż
  4. Warsztat posiada wymagane urządzenia i narzędzia. Ewentualne uzupełnienia narzędzi powinno się odbyć w przeciągu 18-tu miesięcy od daty przystąpienia do sieci.
  5. Właściciel firmy dostosowuje swój cennik usług klienta do cennika stosowanego przez pozostałych uczestników sieci w danym regionie.

Certyfikat Q-SERVICE

  1. Certyfikat Q-SERVICE jest dokumentem potwierdzającym przynależność do sieci warsztatów
  2. Certyfikat wystawiany jest przez Biuro Q-SERVICE w Warszawie.
  3. Certyfikat podpisuje dwóch członków rady Q-SERVICE w danym regionie oraz przedstawiciel firmy Inter Cars.
  4. Posiadanie certyfikatu pozwala na oznakowanie warsztatu z użyciem logo Q-SERVICE ( również własnych materiałów reklamowych). Kształt i kolorystyka muszą być zgodne z wzorem logo.

 Oznakowanie warsztatu.

Obowiązuje następujące wymagania: obok tablicy informacyjnej firmy (szyld) należy umieścić tablice z logo Q –SERVICE. Od zmierzchu tablica musi być podświetlana zewnętrznym źródłem światła. W biurze dla klienta należy umieścić wewnętrzną tablice z logo Q-SERVICE, certyfikat i ogólnopolską listę warsztatów Q-SERVICE. Własne materiały reklamowe, wizytówki ogłoszenia, pieczątki muszą być oznakowane logo Q-SERVICE. Zalecane jest uzgodnienie jednego wzoru w regionie dla ujednolicenia zasad stosowania na pieczątkach firmowych logo Q-SERVICE.

Zakres usług.

  1. Naprawy zawieszenia samochodu.
  2. Wymiana amortyzatorów
  3. Geometria kół
  4. Wymiana opon, wyważanie
  5. Wymiana układów wydechowych
  6. Pełna obsługa hamulców
  7. Wymiana płynów eksploatacyjnych
  8. Ustawienie świateł

Zakres ten należy traktować jako minimalny. Na powyższa ofertę usług może złożyć się kilka warsztatów działających np. w jednym kompleksie budynków.

Gwarancja

  1. Warsztat Q-Service udziela gwarancji na rok. Dłuższy okres dotyczy części posiadających gwarancje producenta (amortyzatory, tłumiki)
  2. Podstawa gwarancji jest książeczka gwarancyjna wydana klientowi wraz z odpowiednim wpisem. W całej sieci obowiązuje jeden wzór książeczki. Do wydawania i wypełniania książeczki są upoważnione tylko warsztaty Q-Service. Wpisy potwierdzone pieczątka i podpisem.

Lista warsztatów Q-Service

Lista warsztatów sieci Q-SERVICE sporządzana jest w Biurze Q-SERVICE w Warszawie na podstawie danych uzyskanych od regionalnych organizatorów sieci ( Dystrybutorów Inter Cars). Co miesiąc lista jest aktualizowana i przesyłana do warsztatów Q-SERVICE.

Spotkania organizacyjne

  1. Regionalna Rada Q-SERVICE organizuje spotkania dla warsztatów i ich właścicieli w swoim regionie.
  2. Przed spotkaniem należy opracować program spotkania i doręczyć go właścicielom warsztatów. Obowiązek ten spoczywa na Dystrybutorze, który współpracuje z Radą.
  3. Jeżeli Rada ustali, że uczestnictwo jest obowiązkowe to nieusprawiedliwiona obecność będzie naruszeniem regulaminu.

Rezygnacja z uczestnictwa w Q-SERVICE

  1. Właściciel powiadamia Radę o rezygnacji
  2. Traci on prawo do używania znaku Q-SERVICE
  3. Właściciel warsztatu zwraca Radzie certyfikat Q-SERVICE
  4. Właścicielowi warsztatu nie przysługują żadnie roszczenia majątkowe z tytułu kosztów poniesionych w związku z uczestnictwem w sieci.

Wykluczenie warsztatu z sieci Q-SERVICE

O wykluczeniu decyduje Rada Q-SERVICE w danym regionie. Podstawę do wykluczenia stanowią następujące okoliczności:

  1. Nieuczciwość wobec klienta
  2. Nielojalność wobec członków sieci
  3. Świadczenie usług niskiej jakości
  4. Nieprzestrzeganie zasad gwarancji
  5. Odmowa uczestnictwa we wspólnych działaniach reklamowych i promocyjnych lub nieprzestrzeganie ich zasad.
  6. Nie identyfikowanie się z siecią Q-SERVICE np. pomijanie logo we własnych reklamach.

O wykluczeniu informuje się wszystkie warsztaty sieci. Właściciel wykluczonego warsztatu traci prawo do używania znaku Q-SERVICE, pieczątek firmowych z tym znakiem, używania certyfikatu Q-SERVICE, oraz książek gwarancyjnych.

Każdy niezależny warsztat musi spełniać standardy usług ogólnopolskiej sieci warsztatów Q-Service.

  1. Warsztat
  2. Zasoby ludzkie
  3. Marketing
  4. Obsługa terminowa

Struktura organizacyjna firmy i jej pracownicy

W analizowanej firmie funkcjonuje struktura organizacyjna, która nosi znamiona  struktury liniowej. Prezentuje to rysunek.

Rys. nr 2. Struktura organizacyjna firmy Q-Service Konstancin

Rys. nr 3 (Źródło: Regulamin organizacyjny firmy Q-Service Konstancin)

Funkcjonująca w firmie „Q-SERVIS Konstancin” struktura liniowa jest najstarszym rodzajem powiązań w organizacji. Dla omawianej struktury charakterystyczna jest przejrzysta, jednokierunkowa zależność między kolejnymi szczeblami struktury. Zgodnie z zasadą jedności rozkazodawstwa, właściciel warsztatu odpowiada tutaj za działalność podległych mu komórek. W danym przypadku właścicielowi podlegają bezpośrednio mechanicy oraz personel administracyjny. Każdy mechanik posiada swojego pomocnika. W firmie „Q-SERVICE Konstancin” podwładny ma tylko jednego przełożonego. Struktura taka jest typowa dla jednostek opartych na silnej zależności służbowej, dlatego jej przydatność dla przedsiębiorstw (poza małymi o prostej działalności, jak firma „Q-SERVIS Konstancin”) jest ograniczona. Im mniejsza liczba szczebli w strukturze tym jest ona bardziej płaska, i odwrotnie, większa liczba szczebli – struktura wysmukła.

Wymagania dotyczące kwalifikacji pracowników omawianej firmy dotyczą wykształcenia oraz umiejętności związanych z mechaniką pojazdową.

Do objęcia stanowiska mechanika niezbędne jest ukończenie technikum samochodowego oraz przynajmniej dwuletni staż pracy w innej firmie o podobnym profilu działalności.