Usługi dodatkowe systemów firewall

Oceń tę pracę

Systemy firewall oferują wiele dodatkowych usług, które pomagają zabezpieczyć sieć bądź przyspieszyć jej pracę. Wśród nich na szczególne wyróżnienie zasługują Proxy Cache Services. Usługa ta umożliwia zoptymalizowanie ruchu na łączu WAN poprzez przechowywanie informacji (stron WWW), do których często odwołują się użytkownicy sieci; zwykle jest to element zintegrowany z serwerami pośredniczącymi.

W przypadku przyspieszania pracy klientów lokalnej sieci, Proxy Cache Server umieszczamy pomiędzy nimi a Internetem. Wówczas żądania o strony umieszczone w pamięci serwera są obsługiwane z prędkością LAN, a łącze WAN nie jest wcale obciążane.

Rysunek 4


źródło własne

W przypadku intensywnie eksploatowanych serwerów WWW, umieszczonych w głębi sieci lokalnej, również warto zastosować Proxy Cache Server. Odciąży on serwery i zmniejszy transmisję w sieci LAN.

Rysunek 5


źródło własne

W przypadku bardzo dużych i intensywnie eksploatowanych serwisów WWW możemy użyć kilku połączonych równolegle Proxy Cache Server. Mogą one obsługiwać serwery WWW różnych producentów.

Rysunek 6


źródło własne

Gdy nasza sieć jest jednym z wielu rozrzuconych elementów sieci korporacyjnej, warto zastosować hierarchiczne połączenie wielu Proxy Cache Servers. Można również połączyć serwery na tym samym poziomie drzewa, uzyskując ten sposób wielopiętrowe przyśpieszenie pracy całej sieci. Taka budowa zwiększa szansę na znalezienie poszukiwanej strony w pamięci podręcznej. Dostęp do stron rzadko używanych jest wolniejszy, ale i tak przewyższa prędkość odnalezienia strony w Internecie.

Rysunek 7


źródło własne

W pracy serwera bardzo istotne jest odpowiednie ustawienie parametrów. Przede wszystkim czasu przechowywania stron w pamięci podręcznej, czasu, po którym strona staje się nie aktualna, ilość miejsca przeznaczonego na cache.

Wiele firm, które potrzebują ciągłej wymiany informacji, staje przed dużym problemem – jak połączyć sieci lokalne wielu oddziałów oddalonych od siebie o setki, a nawet tysiące kilometrów. Wykupienie łącza dzierżawionego jest bardzo drogie, a czasem wręcz niemożliwe. Jedynym wyjściem staje się podłączenie wszystkich filii do sieci globalnej, takiej jak Internet. Virtual Private Network to usługa, która pozwala łączyć kilka sieci prywatnych tunelami, przez które przenoszone są tylko informacje zaszyfrowane. Szyfrowanie całych pakietów znacznie zwiększa bezpieczeństwo połączenia, ponieważ ukrywa numery połączeń i przesyłane dane.

Rysunek 8


źródło własne

Serwer z VPN zainstalowany na obrzeżu sieci umożliwia zarządzanie całą siecią wirtualną z dowolnego miejsca, co dodatkowo upraszcza administrację. Jedynym elementem, który powinien zostać przekazany tradycyjną metodą jest klucz (w BorderManager firmy Novell klucz jest 40- lub 128-bitowy; na eksport poza terytorium USA klucza 128-bitowego nałożone są spore restrykcje) umożliwiający nawiązanie zaszyfrowanego połączenia.

Narzędzia w rodzaju Novell IP Gateway umożliwiają sieciom pracującym z innymi protokołami, bądź z adresami IP, które nie są unikalne, korzystanie z sieci Internet. Dają możliwość całemu systemowi na korzystanie z jednego adresu IP, który również może być przydzielany dynamicznie. Umożliwia to firmie korzystającej np. z protokołu IPX na podłączenie do Internetu za pomocą modemu u dostawcy przydzielającego adresy dynamicznie (TP S.A.). Dodatkową zaletą zwiększającą bezpieczeństwo przy korzystaniu z takich usług jest ukrycie adresów lokalnych systemu.

Usługa Network Address Translation (NAT), podobnie jak IP Gateway, pozwala klientom, którzy nie posiadają unikalnych adresów, korzystać z Internetu. Dodatkowo może pracować jako filtr pozwalający tylko na niektóre połączenia z zewnątrz i gwarantujący, że wewnętrzne połączenia nie będą inicjowane z sieci publicznej.

W celu precyzyjnego określenia praw rządzących dostępem do sieci tworzy się tak zwane listy reguł. Listy takie opisują prawa poszczególnych obiektów do korzystania z określonych usług/protokołów sieciowych, zezwalają na pewne rodzaje połączeń z zewnątrz jednocześnie zabraniając innych, mogą limitować liczbę połączeń z jakiegoś adresu albo ograniczać liczbę jednoczesnych połączeń. Przykładowo, kierownictwo firmy może zabronić pracownikom w określonych godzinach korzystania z usługi http z konkretnych miejsc sieci (co, oczywiście, jest decyzją polityczną). Edytor reguł jest narzędziem, przy pomocy którego budujemy i modyfikujemy zbiory reguł oraz wiążemy aplikacje z protokołami, a tym z kolei przypisujemy interfejsy sieciowe. Na użytek zaawansowanych administratorów tworzone są specjalne języki skryptowe, ułatwiające automatyzowanie konfigurowania serwera.

Integralną częścią systemów firewall jest mechanizm o zbliżonej roli do „czarnej skrzynki” w samolotach, śledzący i rejestrujący wszelkie wydarzenia w sieci. Dzięki monitorowaniu uwadze administratora z pewnością nie umknie, na przykład, 30-krotna nieudana próba zdalnego logowania się do systemu. Innym zastosowaniem jest analiza adresów, z którymi najczęściej nawiązywane są połączenia przez lokalnych użytkowników, gdyż dane takie są istotne do efektywnego skonfigurowania serwera proxy. Jednocześnie zarządca ma wgląd w dziennik błędów, gdzie zachowywane są ostrzeżenia o występowaniu wszelkich problemów z poprawnością transmisji. W przypadkach, gdy zachodzi uzasadnione podejrzenie, iż nastąpiło włamanie do sieci, system monitorujący może samodzielnie podjąć akcję zdefiniowaną przez administratora, na przykład decyzję o zerwaniu połączenia albo uruchomieniu „alarmu”.

image_pdf

Przemyt spirytusu

5/5 - (1 vote)

kolejny podrozdział pracy licencjackiej z zeszłego miesiąca

Przemyt spirytusu to nielegalna działalność polegająca na przemycaniu alkoholu wysokoprocentowego, najczęściej spirytusu, przez granice państwowe w celu uniknięcia opłat celnych, akcyzowych oraz innych regulacji prawnych. Przemyt ten może obejmować zarówno alkohol przeznaczony do konsumpcji, jak i alkohol wykorzystywany w przemyśle, w tym do produkcji napojów alkoholowych, leków czy kosmetyków. Celem tego procederu jest przede wszystkim osiągnięcie zysku poprzez obniżenie kosztów produkcji lub sprzedaży, dzięki unikaniu obowiązujących opłat i podatków.

Przemyt spirytusu stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia publicznego, ponieważ często produkty te nie są kontrolowane pod względem jakości. Alkohol przemycany na czarnym rynku może zawierać substancje chemiczne, które są niebezpieczne dla zdrowia. Ponadto, brak odpowiednich certyfikatów i kontroli może prowadzić do sprzedaży alkoholu niskiej jakości, który jest trujący i może wywołać zatrucia lub inne poważne skutki zdrowotne.

Przemyt spirytusu ma również poważne konsekwencje prawne. Osoby zaangażowane w nielegalny handel alkoholem mogą być pociągnięte do odpowiedzialności karnej, a kary za przemyt spirytusu obejmują zarówno grzywny, jak i kary pozbawienia wolności. Służby celne i organy ścigania prowadzą intensywne działania mające na celu zwalczanie przemytu, w tym kontrole na granicach, akcje przeciwko nielegalnym magazynom i sieciom dystrybucji spirytusu.

Z punktu widzenia gospodarki, przemyt spirytusu powoduje straty finansowe dla państwa, ponieważ państwowe dochody z podatków i akcyzy na alkohol są znacznie niższe. Dodatkowo, nielegalny obrót alkoholem destabilizuje rynek, szkodząc legalnym producentom i dystrybutorom, którzy muszą konkurować z tańszymi, nielegalnymi produktami.

W walce z przemytem spirytusu, oprócz działań służb ścigania, istotną rolę odgrywają również kampanie edukacyjne mające na celu uświadomienie społeczeństwu ryzyka związanego z konsumpcją nielegalnych alkoholi oraz promowanie odpowiedzialnego podejścia do spożywania alkoholu.

Wyroby spirytusowe są dominującym towarem w przemycie od roku 1990. W procederze przemytu wyrobów alkoholowych biorą udział bardzo dobrze zorganizowane grupy przestępcze, które bardzo często mają charakter międzynarodowy. Grupy te kształtują swoje struktury i kształt zazwyczaj przez kilka lat. W organizacji takiej może występować kilku liderów, spełniających określone zadania oraz posiadających podporządkowanych sobie współpracowników. Podział zadań obejmuje zagadnienia związane z wyszukiwaniem destylarni na terenie Europy czyli potencjalnych źródeł zaopatrzenia, organizacją zakupów i płatności, organizacją tras przemytniczych, organizacją firm przewozowych i kierowców gotowych dokonać przemytu, tzw. logistyką transportów, a w tym zdobyciem fałszywych dokumentów, organizacją fałszywych firm – a więc odbiorców towaru, organizacją nielegalnych przechowalni i zbieraniem zamówień na dostawy oraz dystrybucją alkoholu w Polsce. Metody tych działań przestępnych są nieustannie modyfikowane i udoskonalane. Przestępcy w tych grupach posługują się wysokiej jakości sprzętem łączności, transportu, korzystają z usług wykształconych doradców. Alkohol przemycany jest za pomocą taboru drogowego, jak i kolejowego. Natomiast główni odbiorcy tego towaru znajdują się na terytorium Polski, Czech, Danii, Niemiec i Szwecji.20

12 maja 1999 roku policjanci wrocławskiego Wydziału do walki z Przestępczością Zorganizowaną zatrzymali jedną z takich grup przemytników spirytusu. W trakcie prowadzonego rozpracowania tej grupy przemytniczej ustalono, że nielegalny spirytus przerzucano drogą kolejową z Hamburga. W wyniku podjętych działań zakwestionowano dwa kontenery. Jeden z nich policjanci zabezpieczyli w czasie przewożenia samochodem na terenie Polski. „Tira” zatrzymano na granicy województwa dolnośląskiego i opolskiego. Drugi kontener ujawniono na wrocławskim terminalu kontenerowym. Deklaracja celna opiewała na komplety garnków i maszyn do obróbki drewna, zaś rzekomym odbiorcą towaru miała być fikcyjna firma z Wrocławia.

Zabezpieczono ogółem 227 metalowych beczek zawierających łącznie 50 tysięcy litrów spirytusu w wartości 2,9 miliona złotych.

Wśród pięciu podejrzanych jest organizator przemytu, dwaj kontrolerzy celni i agent celny, którzy próbowali dokonać odprawy celnej na podstawie sfałszowanych dokumentów oraz mężczyzna wynajęty do odbioru przemyconego towaru.21


20 B. Hołyst „Kryminalistyka”, Warszawa 1996r., s.255

21 Dane Centralnego Biura Śledczego (Internet)

image_pdf

Wady i zalety firewalli

Oceń tę pracę

Zalety:

  • ochrona systemu,
  • umożliwiają całej sieci korzystanie z jednego wspólnego adresu IP,
  • dają możliwość na podłączenie do Internetu systemom z protokołami innymi niż TCP/IP,
  • pozwalają monitorować połączenia WAN i ruch w sieci,
  • przy intensywnej pracy z WWW Proxy Cache Server pozwala zoptymalizować obciążenie na łączu WAN, a co za tym idzie – przyspieszyć pracę wielu osób,
  • zamiast wynajmować drogie międzymiastowe lub międzynarodowe linie dzierżawione możemy używać VPN i tańszych linii z dostępem do najbliższych węzłów sieci publicznej.

Wady:

  • wymagają częstych uaktualnień, gdyż nowe typy klientów sieciowych i serwerów przybywają prawie codziennie,
  • uniemożliwiają bądź utrudniają zdalne zarządzanie siecią,
  • mało wydajne serwery pośredniczące zmniejszają wydajność sieci.
image_pdf

Publiczne propagowanie faszyzmu, nawoływanie do nienawiści

5/5 - (1 vote)

praca magisterska

Art. 256. Kto publicznie propaguje faszystowski lub inny totalitarny ustrój państwa lub nawołuje do nienawiści na tle różnic narodowościowych, etnicznych, rasowych, wyznaniowych albo ze względu na bezwyznaniowość, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Przepis kryminalizuje publicznie propagowanie faszystowskich lub innego totalitarnego ustroju państwa bądź nawoływanie do nienawiści na tle różnic narodowościowych i innych wyszczególnionych w dyspozycji przepisu.

Propaguje – pochwala, przedstawia w pozytywnym świetle w sposób umożliwiający dotarcie do większego grona osób, w publikacjach, na wiecach, zgromadzeniach.

Faszystowski- oparty na doktrynie skrajnie szowinistycznych, nacjonalistycznych i rasistowskich postaciach totalitarnego systemu państwowego, likwidującego wolności i prawa obywatelskie.

Inny totalitarny ustrój państwa – zbliżony do faszystowskiego, stosujący terror policyjny wobec przeciwników politycznych, likwidujący swobody obywatelskie, zwykle monopartyjny.

Nie stanowi przestępstwa cytowanie i publikowanie poglądów faszystowskich nie zawierających pochwały, wykonanie w celach naukowych, a nawet propagowanie w ramach prywatnych spotkań, dyskusji rodzinnych, towarzyskich – niepublicznych.

Nawołuje do nienawiści – publicznie wzywa, zachęca słownie, drukiem lub w każdy inny sposób sieje nieprzyjazny, wrogi stosunek do określonej grupy ludności, różnej pod względem wymienionym w dyspozycji przepisu.

Publicznie – tzn. w sposób dostępny dla większej lub nie określonej bliżej liczby osób.

Przestępstwo ma charakter formalny – jest dokonane z chwilą nawoływania do nienawiści; skutek jest obojętny.

Nie stanowi nawoływania rozpowszechnianie poglądów o negatywnych cechach osób należących do grup narodowościowych, etnicznych itd., jeżeli nie wiąże się z tym nawoływanie do wytworzenia niepożądanych emocji.

Przestępstwo to ma charakter umyślny; może być popełnione wyłącznie z zamiarem bezpośrednim.

Przez faszyzm należy rozumieć doktrynę historycznie zrealizowaną w postaci faszyzmu włoskiego i hitleryzmu w Niemczech, która zawiera w sobie hasła i poglądy skrajnie szowinistyczne i rasistowskie, a w zakresie ustroju państwowego system totalitarny oparty o monopartyjny system polityczny, likwidujący wolności i prawa obywatelskie, stosujący policyjny terror wobec przeciwników politycznych. Przestępstwo to musi być popełnione ze szczególnie zabarwionym zamiarem wyrażania aprobaty dla faszyzmu. Nie jest więc propagowaniem faszyzmu cytowanie i publikowanie artykułów i książek autorów gloryfikujących lub propagujących faszyzm, jeżeli ich publikacja miała inne cele niż propagowanie faszyzmu (zwłaszcza poznawcze).

Nie jest też przestępstwem niepubliczne propagowanie faszyzmu, np. w gronie rodzinnym lub towarzyskim, na seminarium naukowym czy w prywatnej rozmowie.

Propagowanie innego totalitarnego ustroju państwa dotyczy ustrojów porównywalnych z faszyzmem. Kontekst historyczny powstania tego fragmentu przepisu (jest on uregulowaniem nowym k.k., jako że k.k. z 1969 r. kryminalizował tylko publiczne pochwalanie faszyzmu) składania do poglądu, że chodzi tu o totalitaryzm komunistyczny w jego wydaniu stalinowskim lub wzorujący się na tej odmianie totalitaryzmu, a nie np. o historycznie znane utopijne doktryny totalitarne, takie jak np. propagowanie w „Państwie” Plutona. Czy też znane w innych regionach świata fundamentalizmy religijne.

Trzeba pamiętać, że art. 256 k.k. powinien być interpretowany z uwzględnieniem art. 13 Konstytucji RP.

Artykuł 256 k.k. zawiera też typ przestępstwa „nawoływanie do nienawiści na tle różnic narodowościowych, etnicznych, rasowych, wyznaniowych albo ze względu na bezwyznaniowość”. W porównaniu z art. 272 k.k. z 1969 r., który mówił nie o nawoływaniu do nienawiści, lecz do „waśni na tle różnic narodowościowych itp.” – przepis art. 256 k.k. jest ujęty bardziej enigmatycznie. Nawoływanie do nienawiści jest bowiem nawoływaniem nie do określonego zachowania się (np. do pogromu), lecz do określonej emocji. Przy takim ukierunkowaniu nawoływania jest też niezrozumiałe, dlaczego ustawodawca nie przewiduje kary po prostu za wywołanie nienawiści. W ten sposób przepis nie obejmuje rozpowszechniania poglądów o negatywnych cechach pewnych grup ludzi (np. rozpowszechniania poglądów antysemickich), jeśli nie polegało to na nawoływaniu do nienawiści, nawet jeżeli sprawca chciał taką nienawiść wywołać lub godził się na to.

image_pdf

Przemyt i handel narkotyków

5/5 - (1 vote)

podrozdział pracy licencjackiej

Przestępczość związana z narkotykami to już klasyczne pole działania zorganizowanej przestępczości. Handel narkotykami przynosi największe nielegalne dochody, które w skali rocznej wynoszą od 120 do 250 miliardów dolarów. Są to dochody jedynie z tzw. narkotyków twardych. Eksperci zachodni do spraw finansowych szacują, że narkodolary stanowią 80 procent brudnych pieniędzy na świecie. Przemawiają za tym nowe fakty dotyczące ujawnionych mafii narkotykowych i wytwarzanych wciąż nowych rodzajów narkotyków.[1]

Każda porcja narkotyku oferowana na rynku ma za sobą długą drogę. Zarabia na niej wiele osób, od producentów przez nabywców, przewoźników, przemytników, właścicieli składów, organizatorów sieci hurtowników aż po konsumenta–dealera. Stąd też wynika taka cecha przestępstw związanych z narkotykami jak ich międzynarodowość. Oznacza to, że grupy przestępcze dokonujące obrotu narkotykami składają się najczęściej z obywateli więcej niż jednego państwa. Stwarza to konkretne trudności organom ścigania i powoduje, iż rzadko się udaje zlikwidować całą siatkę przestępczą.

Największym problemem jest nielegalna produkcja amfetaminy w Polsce oraz jej przemyt do Niemiec i państw skandynawskich. Oficjalnie produkcja związków amfetaminy w Polsce została prawnie zakazana w 1976r. Z rozpoznania policyjnego oraz danych Interpolu wynika, iż w Polsce działają zorganizowane międzynarodowe grupy przestępcze zajmujące się produkcją i przemytem tego narkotyku. Dotychczasowe ustalenia wskazują, że organizatorzy przestępczej działalności, to ludzie spoza kręgu narkomanów i typowo kryminalnego elementu. Większość z nich dysponuje dużymi kwotami pieniędzy, luksusowymi samochodami i doskonale zorganizowanymi siatkami łączności. Działalność tych grup charakteryzuje się znaczną konspiracją i samokontrolą swoich poczynań. Miejsca produkcji narkotyków są również doskonale utajnione. Produkcja opiera się na zakamuflowanym imporcie odczynników chemicznych (ephedrin, phenylaceton) z Zachodu.

Dokładnych ilościowych rozmiarów produkcji amfetaminy nie można określić. Domniemywać należy jednakże, że produkcja ta nieustannie wzrasta. Świadczy o tym pośrednio znaczny wzrost liczby zatrzymań przemytników i konfiskaty amfetaminy, zarówno w Niemczech, Szwecji i Danii, jak i na naszych północno-zachodnich przejściach granicznych do tych państw.

W 1991 roku skonfiskowanych w Polsce 5 kg amfetaminy w 2 przypadkach przemytu, a w innych państwach ujawniono 9 przypadków przemytu z Polski i skonfiskowano 35 kg amfetaminy.

W 1992 roku w Polsce w 4 przypadkach stwierdzonych zatrzymano 10 kg amfetaminy, a w innych państwach w 13 przypadkach skonfiskowano 37 kg amfetaminy.

Natomiast w 1993 roku ujawniono na polskich przejściach granicznych 11 przypadków przemytu amfetaminy i skonfiskowano 25 kg tego narkotyku.

Innym bardzo popularnym, produkowanym w Polsce narkotykiem jest tzw. polski kompot. Charakteryzuje się on działaniem bardzo zbliżonym do klasycznej heroiny, jednakże zawiera wiele różnych trujących alkaloidów i chemicznych zanieczyszczeń.

Liczba stwierdzonych przez policję faktów produkcji „polskiego kompotu” waha się rocznie od 500 do 600 przypadków i w większości dotyczyła narkomanów produkujących na potrzeby własne i dla najbliższego otoczenia.

W ostatnich latach tj. 1991-93 stwierdzono zmiany w rozwoju nielegalnej produkcji narkotyku w ilościach rynkowych, ukierunkowanych na osiągniecie zysków. Świadczy o tym kilka przypadków ujawnienia masowej produkcji „polskiego kompotu” w Bydgoszczy, Częstochowie, i Krakowie; zatrzymano wówczas grupy producentów i zabezpieczono gotowe narkotyki w ilościach około 20 litrów oraz surowce do produkcji.

Ponadto policja niemiecka stwierdziła, że „polski kompot” pojawił się na rynku narkotykowym w Berlinie i innych miastach niemieckich, gdzie zaczął skutecznie konkurować – pod względem ceny z klasyczną heroiną. „Polski kompot” był skutecznie przemycany do Niemiec w sposób zorganizowany, w butelkach coca-coli, z racji swego również ciemnobrązowego koloru. Zwalczanie tego przemytu bez informacji operacyjnych jest niezwykle trudne.

W 1995 roku polska policja zanotowała istotne sukcesy w walce z nielegalną produkcją amfetaminy. W czerwcu 1995 roku w jednej z wsi województwa bydgoskiego policja i UOP zlikwidowały wytwórnię amfetaminy. Narkotyk był produkowany według nowej bardzo wydajnej technologii, z wykorzystaniem urządzeń wykonanych na specjalne zamówienie. Wytwórnia mogła produkować do 15 kg narkotyku na dobę, wartości od 2,5 tys. USD za kilogram. Zabezpieczono 5 kg rozcieńczonej amfetaminy i zatrzymano 3 osoby podczas jej produkcji. Śledztwo wykazało, że wytwórnia działała na zlecenie gangów z Gdańska i Gdyni.

Natomiast we wrześniu 1995 roku w Warszawie wykryto wytwórnię amfetaminy ocenioną jako jedną z największych w Europie. Zorganizowały ją gangi podwarszawskie. Zabezpieczono gotowy narkotyk, wielkie ilości chemikaliów i półfabrykatów oraz profesjonalny sprzęt laboratoryjny. Zatrzymano chemika – absolwentkę Uniwersytetu Warszawskiego, jej pomocnika oraz jednego z szefów gangu. Na żonę zatrzymanego szefa zarejestrowana była ciężarówka, na której odkryto przewoźne laboratorium. Wytwórnia ta mogła wyprodukować kilka kilogramów narkotyku na dobę, przy czy, każdy proces technologiczny odbywał się w innym miejscu postoju ciężarówki.


[1] Życie gospodarcze, 14.03.1997, nr 11, J.W. Wójcik „Źródła brudnych dochodów”

Praca dyplomowa zawiera rozwiązanie konkretnego problemu praktycznego i może mieć charakter projektu, studium porównawczego lub opracowania analitycznego. Polecamy poradnik prac dyplomowych – od A do Z jak pisać pracę dyplomową.

image_pdf