Format CNAME

5/5 - (1 vote)

Format CNAME (Canonical Name) odnosi się do typu rekordu DNS (Domain Name System), który jest używany do tworzenia aliasów dla istniejących nazw domen. Rekord CNAME pozwala na przypisanie jednej nazwy domeny do innej, co sprawia, że użytkownicy mogą korzystać z różnych nazw, które wskazują na tę samą stronę internetową lub usługę. Rekord CNAME jest szczególnie użyteczny w przypadku, gdy chcemy, aby różne subdomeny (np. example.com i shop.example.com) wskazywały na ten sam serwer.

Rekord CNAME w swojej strukturze składa się z dwóch głównych elementów: nazwa aliasu i nazwa kanoniczna. Nazwa aliasu to domena, która będzie używana przez użytkowników, natomiast nazwa kanoniczna to faktyczna domena, na którą ta aliasowa domena ma wskazywać. Na przykład, jeśli mamy rekord CNAME dla subdomeny „www” w domenie „example.com”, może on wskazywać na główną domenę „example.com”. Dzięki temu, każda zmiana adresu głównej domeny, np. zmiana serwera, nie wymaga zmiany rekordów DNS dla subdomeny „www”.

Format rekordu CNAME jest prosty, ale ważne jest, by zrozumieć, że rekord CNAME nie może wskazywać na inne rekordy DNS, takie jak rekordy MX (służące do obsługi poczty) lub NS (do wskazywania serwerów nazw). CNAME zawsze wskazuje na inną nazwę domeny, a nie na adres IP. To sprawia, że systemy DNS mogą bardziej efektywnie zarządzać aliasami, umożliwiając większą elastyczność w zarządzaniu domenami i subdomenami.

Rekordy CNAME są szczególnie przydatne w zarządzaniu subdomenami. Na przykład, jeśli mamy różne subdomeny dla różnych usług (np. „blog.example.com”, „shop.example.com”), ale wszystkie mają kierować na ten sam serwer, użycie rekordu CNAME pozwala na wygodne przypisanie tych subdomen do jednej, głównej domeny, co upraszcza zarządzanie ruchem internetowym.

Chociaż rekord CNAME jest potężnym narzędziem w zarządzaniu domenami, należy pamiętać, że nie należy używać go dla głównych rekordów domeny, jak „example.com”. Rekord CNAME powinien być używany tylko w kontekście subdomen, aby nie naruszyć struktury DNS.

aliases ttl addr-class entry-type can-name

Poszczególne pola mają wartości zdefiniowane podobnie jak dla BIND File Entries, z wyjątkiem pól:

aliases

Pole, w którym umieszczane są aliasy nazw kanonicznych host’ów.

can-name

Tutaj umieszczana jest nazwa kanoniczna host’a. Jeżeli nazwa kanoniczna jest częścią bieżącej domeny, wystarcza podać nazwę komputera. Jeżeli nazwą kanoniczną jest komputer w innej domenie, musi zostać podana pełna nazwa BIND’owa zakończona kropką (.).

Przykład:
Wpis pola CNAME posiadającego dwie pozycje. Pierwsza z nich pochodzi z bieżącej domeny cities.dec.com, druga z innej:

; aliases ttl addr-class entry-type            can-name
to                                  IN                     CNAME                         toledo

oh                       IN              CNAME

image_pdf

Name Server Entry

Oceń tę pracę

Name Server Entry w systemie DNS (Domain Name System) to wpis, który wskazuje, który serwer DNS jest odpowiedzialny za obsługę danej domeny. Tego rodzaju wpisy są kluczowe w konfiguracji DNS, ponieważ umożliwiają przekierowanie zapytań o dany zasób do odpowiedniego serwera, który przechowuje informacje o tej domenie.

Name Server Entry jest reprezentowany przez rekord NS (Name Server) w plikach strefy DNS. Rekord NS określa, który serwer DNS jest odpowiedzialny za zarządzanie daną domeną. Na przykład, jeśli mamy domenę „example.com”, wpis NS może wyglądać następująco:
example.com. IN NS ns1.example.com.

Ten wpis oznacza, że serwer DNS „ns1.example.com” jest odpowiedzialny za zarządzanie domeną „example.com”. Gdy inny serwer DNS otrzyma zapytanie o nazwę domeny „example.com”, sprawdzi odpowiedni rekord NS, aby dowiedzieć się, który serwer DNS należy skontaktować w celu uzyskania informacji o tej domenie.

Warto podkreślić, że Name Server Entry nie tylko określa główny serwer DNS, ale także może wskazywać serwery zapasowe (np. „ns2.example.com”), które zapewniają redundancję w przypadku awarii głównego serwera. Takie podejście pozwala na zwiększenie niezawodności systemu DNS, ponieważ zapytania mogą być przekierowywane na inne serwery w razie problemów z jednym z nich.

W przypadku konfigurowania strefy DNS dla własnej domeny, zawsze ważne jest, aby poprawnie określić Name Server Entries w ustawieniach domeny, zwłaszcza jeśli zarządza się własnymi serwerami DNS, co pozwala na kontrolowanie całego procesu rozwiązywania nazw w sieci.

Wpis NS określa, że dany komputer jest name server’em dla podanej domeny.
Format NS

name ttl addr-class entry-type server

Poszczególne pola mają wartości zdefiniowane podobnie jak dla BIND File Entries, z wyjątkiem pola:

server

Tutaj umieszczana jest nazwa primary master server’a dla domeny wyszczególnionej w pierwszym polu..

Przykład:
Wpis pola NS:

; name ttl addr-class entry-type  server
                         IN         NS       utah.states.dec.com

W powyższym przykładzie widać, że wartość pierwszych dwóch pól nie została zdefiniowana. Używana jest nazwa domeny i ttl wyszczególnione we wpisie SOA.

image_pdf

Odwrócone drzewo hierarchiczne

Oceń tę pracę

Odwrócone drzewo hierarchiczne dla przykładowego komputera w kontekście systemów DNS jest sposobem przedstawienia struktury nazw domenowych w postaci hierarchii, w której najpierw znajduje się najbardziej ogólny element, a na końcu najbardziej szczegółowy. Odwrócone drzewo hierarchiczne, również znane jako hierarchia DNS, jest stosowane w procesie rozwiązywania nazw domenowych, gdzie każda domena jest reprezentowana przez węzły drzewa, a nazwa domeny jest odczytywana od prawej do lewej.

Załóżmy, że mamy komputer o nazwie komputer.example.com. Odwrócone drzewo hierarchiczne tej domeny wyglądałoby następująco:

com
  |
example
  |
komputer

Wyjaśnienie:

  • „com”: Jest to najwyższy poziom w hierarchii DNS, znany jako domena najwyższego poziomu (TLD). W systemie DNS oznacza to ogólną kategorię, do której należy domena, w tym przypadku jest to .com, popularny TLD używany głównie w kontekście firm i komercyjnych stron internetowych.
  • „example”: Jest to domena drugiego poziomu, która jest subdomeną TLD. To jest domena, która została zarejestrowana i może być zarządzana przez jej właściciela. W tym przypadku, jest to przykład domeny, która może być przypisana do konkretnej organizacji, firmy lub osoby.
  • „komputer”: Jest to najbardziej szczegółowy poziom, reprezentujący konkretny komputer lub urządzenie w ramach domeny example.com. Może to być nazwa hosta w obrębie lokalnej sieci lub konkretnego urządzenia.

Zatem, odwrócone drzewo hierarchiczne odnosi się do struktury, gdzie zaczynasz od najwyższego poziomu (TLD), a kończysz na nazwie hosta. W przypadku komputer.example.com, proces rozwiązywania DNS zaczyna się od zapytania do serwerów odpowiedzialnych za .com, a następnie w dół hierarchii w kierunku subdomeny example i kończy się na nazwie hosta komputer.

Ta hierarchiczna struktura umożliwia efektywne zarządzanie nazwami w Internecie oraz zapewnia system rozwiązywania nazw DNS, który jest skalowalny i odporny na awarie.

Rysunek 2. przedstawia odwrócone drzewo hierarchiczne dla przykładowego komputera.

Rysunek 2

prace

Źródło własne

image_pdf

Drzewo hierarchiczne struktury domeny .pl

5/5 - (1 vote)

Struktura Internetu zaczyna być coraz bardziej skomplikowana, pojawia się bowiem coraz więcej domen wewnątrz domeny głównej. Każde z miast wojewódzkich ma swoją domenę (np. krakow.pl, lodz.pl, wroc.pl), oprócz tego jest mnóstwo domen komercyjnych (np. tpsa.pl, gazeta.pl, pse.pl, rsw.pl, tpnet.pl, computerland.pl) i oczywiście domeny edu.pl, gov.pl, net.pl, nask.pl, com.pl.

Drzewo hierarchiczne struktury domeny .pl jest zorganizowane w sposób, który pozwala na efektywne zarządzanie nazwami domenowymi w Polsce. Na szczycie tej struktury znajduje się domena najwyższego poziomu .pl, która jest podstawowym elementem identyfikacyjnym dla polskich stron internetowych. W ramach tej domeny zarejestrowane są różne poddomeny, które pełnią różne funkcje w polskim Internecie.

Na poziomie drugiego poziomu hierarchii, domena .pl dzieli się na wiele subdomen, które mają na celu ułatwienie organizowania stron internetowych według ich przeznaczenia. Dla przykładów, domena gov.pl jest przeznaczona dla instytucji rządowych, takich jak ministerstwa i urzędy, co pozwala na łatwe rozróżnienie zasobów administracji publicznej. Podobnie, domena edu.pl jest zarezerwowana dla instytucji edukacyjnych, w tym uczelni wyższych, co pozwala na jednoznaczne przypisanie tych zasobów do sektora edukacji w Polsce.

Domeny takie jak org.pl czy com.pl mają bardziej ogólne zastosowanie. org.pl jest przeznaczona dla organizacji non-profit, stowarzyszeń i fundacji, podczas gdy com.pl jest często wykorzystywana przez firmy i organizacje komercyjne. Tego rodzaju podziały pomagają w rozróżnianiu funkcji stron internetowych i wspierają ich rozpoznawalność w sieci.

Dodatkowo, domena net.pl jest przeznaczona głównie dla firm związanych z sieciami komputerowymi i usługami internetowymi. Z kolei biz.pl jest domeną skierowaną do przedsiębiorstw prowadzących działalność gospodarczą, co pozwala na jeszcze lepsze zorganizowanie przestrzeni internetowej pod względem sektora działalności. Info.pl to bardziej uniwersalna domena, często wykorzystywana do celów informacyjnych, co sprawia, że jest popularna wśród stron oferujących ogólne informacje.

Struktura hierarchii domeny .pl pozwala na tworzenie subdomen na kolejnych poziomach. Dzięki temu właściciele stron mogą tworzyć unikalne i łatwe do zapamiętania adresy w ramach większych organizacji, instytucji czy firm. Każda z tych subdomen pełni określoną rolę i przyczynia się do uporządkowania polskiego internetu, co jest istotne zarówno dla użytkowników, jak i administratorów sieci.

Uproszczone drzewo domeny .pl można zobaczyć na Rysunku 1.

prace

Rysunek 1
Źródło własne

image_pdf

Składnia nazw domen

Oceń tę pracę

Aby móc skorzystać z usług name server’ów musimy skonstruować mechanizm do tworzenia struktur jednostek organizacyjnych, będących częścią Internetu (strefy – zones). Każdy host musi zostać przypisany do takiej strefy.

Jako rozwiązanie podano system nazwany Domain Naming. W ten sposób nazwa host’a reprezentuje swoje miejsce w strukturze organizacyjnej sieci.

Jak wygląda nazwa domeny (Domain Name) w praktyce? Otóż składa się z nazwy komputera oraz nazw jednostek organizacyjnych, które jednostki nazywa się popularnie domenami (domains). Należy dodać, iż domeny i poddomeny mogą być pogrupowane w strefy (zones).

Uproszczony schemat tworzenia Domain Name dla pewnego komputera:

            hostname(.subdomain)*.topleveldomain
gdzie odpowiednio:
 - hostname nazwa host'a (komputera, któremu jest przypisywana nazwa)
 - subdomain poddomena (może ich być kilka)
 - topleveldomain główna domena

Przykład:

            riad.usk.pw.edu.pl
gdzie odpowiednio:
 - riad                nazwa konkretnego komputera
 - usk                domena Uczelniana Sieć Komputerowa
 - pw                 domena Politechnika Warszawska
 - edu                strefa edukacyjna w Polsce
 - pl                   domena Polska (topleveldomain)

Dla wszystkich przyzwyczajonych do bardziej formalnych definicji poniżej podana zostaje definicja w zapisie BNC.

<domain> ::= <subdomain> | ""
<subdomain> := <label> | <subdomain>"."<label>
<label> ::= <letter> [ [ <ldh-str> ] <let-digit> ]
<ldh-str> ::= <let-dig-hyp> | <let-dig-hyp> <ldh-str>
<let-dig-hyp> ::= <let-dig> | "-" <let-dig> ::= <letter> | <digit>
<letter> ::= [A-Z][a-z]

<digit> ::= [0-9]

image_pdf