Prace dyplomowe – prace licencjackie i magisterskie – Strona 19 – Prezentacja prac magisterskich i licencjackich. Prace dyplomowe z najlepszych polskich uczelni.

Huby (Hubs) w sieciach lokalnych

5/5 - (1 vote)

Rys. 1.Hub aktywny.

Istnieje wiele urządzeń, które mogą być określane mianem „hub”. W najprostszej postaci hub jest urządzeniem, w którym zbiegają się przewody od stacji roboczych. Istnieją huby pasywne oraz aktywne:

hub pasywny – posiada kilka portów do podłączenia komputerów, terminali i innych urządzeń. Cechą huba pasywnego jest to, że nie wzmacnia sygnałów – jest tylko skrzynką łączącą – i nie wymaga zasilania. Hubem pasywnym może być po prostu panel łączeniowy, czyli krosownica;
hub aktywny – zazwyczaj posiada więcej portów od huba pasywnego. Regeneruje sygnały przechodzące od jednego urządzenia do drugiego. Może być używany jako regenerator sygnału (repeater);

Huby są zazwyczaj łączone z innymi hubami w strukturę hierarchiczną.

Rys. 2.Okablowanie strukturalne(struktura hierarchiczna).

Huby umożliwiają budowę okablowania strukturalnego i oferują następujące udogodnienia:

umożliwiają łatwą przebudowę sieci;
umożliwiają łatwą rozbudowę sieci;
możliwość zastosowania w wielu technologiach sieciowych;
umożliwiają scentralizowane zarządzanie i automatyczne zbieranie informacji o ruchu w sieci;
realizują funkcje obsługi błędów;
pozwalają na zwiększanie zasięgu sieci;

Naturalną topologią sieci wykorzystującej huby jest gwiazda.

Konstrukcja hubów przeszła długą ewolucję: od pierwszych hubów powtarzających do obecnego ich znaczenia – centralnego elementu okablowania strukturalnego, zapewniającego zarządzanie i monitorowanie całej sieci. Moduły wtykowe pozwalają na wykonanie podłączeń sieci lokalnych i rozległych. Umożliwiają wykorzystanie huba jako centrum okablowania dla piętra, budynku, osiedla czy sieci globalnej. Takie huby instalacyjne (wiring hubs) stanowią szkielet sieci. Ponieważ szkielet ten zamyka się w obrębie jednej skrzynki to określa się go mianem szkieletu skupionego (collapsed backbone). Huby instalacyjne są platformą łączącą wiele typów sieciowych modułów komunikacyjnych, posiadają funkcje administracyjne oparte na okienkowym interfejsie użytkownika. Funkcje te pozwalają na obrazowanie całej sieci lub jej fragmentu w aspekcie statystyki i informacji kontrolnych. Pulpity administracyjne dołączane są do hubów za pośrednictwem specjalnych łączy, dzięki czemu zarządzanie nimi jest możliwe nawet w wypadku awarii reszty sieci.

Huby pierwszej generacji były zwykłymi repeater’ami operującymi tylko z jednym medium transmisyjnym. Generalnie nie było możliwości obsługi protokołów zarządzania takich jak np. SNMP (Simple Network Managment Protocol). Huby te są wciąż obecne na rynku, stosowane są w małych sieciach lokalnych. Istnieją huby, które można umieścić bezpośrednio w złączu rozszerzającym serwera. Z tyłu takiej karty-huba podłącza się specjalny kabel pozwalający na przyłączenie stacji roboczych.

Huby drugiej generacji określa się jako huby inteligentne, gdyż realizują funkcje zarządzające. Huby te wyposażone są w płyty główne z kilkoma magistralami, dzięki czemu mają zdolność współpracy z różnymi mediami, pomiędzy którymi pełnią funkcje mostów. Spotyka się magistrale dla różnego typu sieci lub magistrale wielokanałowe – uniwersalne. Płyty zarządzane są zazwyczaj przez wydajne procesory RISC’owe. Huby te umożliwiają zbieranie informacji statystycznych na temat ruchu w poszczególnych modułach. Wśród hubów tej generacji zaczęły się pojawiać urządzenia realizujące funkcje protokołu SNMP. Nie zaimplementowano jeszcze funkcji pozwalających na organizowanie wewnątrz huba logicznych segmentów sieci lokalnej, co jest korzystne ze względów administracyjnych i wydajnościowych.

Huby trzeciej generacji to inaczej huby korporacyjne. Są one zdolne do obsługi wszelkich typów komunikacji międzysieciowej i okablowania. Są to urządzenia inteligentne, z szybkimi płytami głównymi, o znacznym stopniu modułowości. Zdolne są do obsługi szeregu modułów wtykowych, w tym dla połączeń z sieciami rozległymi i umożliwiających realizację zaawansowanych funkcji zarządzających. Huby te są bardzo niezawodne. Wiele z nich używa płyt z komutacją komórek, z prędkościami rzędu Gbit/s. Inne cechy hubów trzeciej generacji:

segmentowanie płyty głównej w celu obsługi kilku sieci lokalnych;
szybkie połączenia szkieletowe, realizujące połączenia międzysieciowe;
zdolności komutacyjne, pozwalające na mikrosegmentację sieci lokalnej pomiędzy pojedyncze stacje robocze;
dedykowane połączenia punkt-punkt pomiędzy węzłami sieci, pozwalające na transmisję wielkich ilości danych lub transmisji uzależnionych od czasu;
funkcje zarządzania rozproszonego wbudowane w każdy z modułów, pozwalające na poprawianie wydajności sieci w warunkach znacznego obciążenia;

Inny podział hubów:

huby dla grup roboczych – np. koncentrator w postaci karty rozszerzającej dla serwera;
huby pośredniczące – np. skrzynka przyłączeniowa na każdym z pięter budynku. Ich zastosowanie jest opcjonalne, ale mogą stanowić bazę dla późniejszej rozbudowy sieci;
huby korporacyjne – centralne miejsce, w którym zbiegają się połączenia od wszystkich segmentów końcowych. Pełnią ponadto rolę routera, mostka, umożliwiają łączenie z sieciami rozległymi.

Huby muszą być urządzeniami niezawodnymi. W tym celu wprowadza się np.:

zasilanie awaryjne – wbudowane w hub;
moduły wymienne w trakcie pracy – umożliwiają wymianę modułu bez wyłączania systemu;
zarządzanie i zdalne administrowanie – np. za pomocą protokołu SNOP;
instalacja hubów dublujących;

Huby umożliwiają osiągnięcie wysokiego poziomu bezpieczeństwa pracy sieci. Możliwe jest np. zablokowanie połączeń między określonymi stacjami oraz pomiędzy sieciami. Zapewnione jest filtrowanie adresów, podobnie jak w mostach. Niektóre huby pozwalają na odłączenie „intruzów”. Huby dysponujące zaawansowanymi funkcjami bezpieczeństwa umożliwiają powiązanie adresu programowego z adresem sprzętowym karty sieciowej w stacji roboczej. Wykorzystując to można zapewnić obsługę użytkownika tylko pod warunkiem, że działa na określonej stacji roboczej.

Huby realizują, jak wspomniano, różne funkcje zarządzające. Do takich należą: śledzenie pakietów danych i pojawiających się błędów oraz ich składowanie w bazie danych huba (MIB – Managment Information Base). Program zarządzający co pewien czas sięga do tych danych i prezentuje je administratorowi. Po przekroczeniu pewnych zadanych wartości progowych (np. przekroczenie progu natężenia ruchu w sieci), administrator zostaje zaalarmowany i może podjąć kroki zaradcze. Większość hubów zapewnia obsługę protokołu SNMP, niektóre protokołów: CMIP (Common Managment Information Protocol), będący standardem ISO, oraz NetView firmy IBM.

Huby są zwykle zarządzane za pomocą aplikacji graficznych, pozwalających administratorowi na zarządzanie każdym urządzeniem i węzłem sieci z jednej stacji zarządzającej. Oprogramowanie zarządzające bazuje zwykle na systemie UNIX. Funkcje zarządzające huba umożliwiają także usługi:

automatyczne wyłączenie węzłów zakłócających pracę sieci;
izolowanie portów dla potrzeb testów, np. wtedy gdy węzeł wysyła błędne pakiety – izoluje się go;
włączanie i wyłączanie stacji roboczych w określonych godzinach i dniach tygodnia;
zdalne zarządzanie elementami sieci;

Oprogramowanie zarządzające dostarcza wielu narzędzi przetwarzających zebrane informacje i obrazujących je w przystępnej formie wykresów bądź tabel.

Technologia hubów zmierza w kierunku techniki przełączania. Istnieje tendencja do umieszczania w jednej obudowie wieloprotokołowości, routingu, mostkowania, techniki sieci rozległych, funkcji zarządzających oraz funkcji analizowania protokołów. Szybkości przesyłania danych przez urządzenia podłączone do huba wymagają technik coraz szybszego przełączania, np. w sieci ATM, umożliwiającej przesyłanie danych z szybkościami rzędu Gbit/s. Technika ATM została już wprowadzona do hubów korporacyjnych, teraz wprowadza się ją do hubów pośredniczących i hubów grup roboczych.

Dziedzinowe systemy informatyczne dla restauracji

5/5 - (1 vote)

System restauracyjny typu POS (Point of Sale) – „Revelation” InfoGenesis znajduje zastosowanie zarówno w pojedynczych restauracjach jak i w sieciach hotelowych. Jest to obecnie najbardziej elastyczny i najszybciej rozwijający się system tego typu na świecie.

Revelation umożliwia sprawne obsłużenie gości, dokładne rozliczenie kelnerów, łatwą kontrolę przychodów ze sprzedaży, w prosty sposób umożliwia uzyskanie potrzebnych raportów. System Revelation został zaprojektowany tak, aby z łatwością pasować do instalacji każdej wielkości. W charakterze serwera systemu wykorzystywany jest komputer klasy PC. Skalowalna architektura pozwala w prosty sposób dodawać urządzenia POS (Point Of Sale). Użytkownik może rozpocząć od małego systemu, a system Revelation będzie rósł wraz ze wzrostem wymagań użytkownika i rozwojem firmy. Firma Infogenesis stworzyła doskonały program do zarządzania gastronomią i dostarcza go razem ze sprzętowymi pakietami POS.

W skład systemu “Revelation” Infogenesis mogą wchodzić następujące urządzenia:

Komputer PC jako serwer
Terminale kasowe w postaci: terminali dotykowych, kasa jako o stacja PC z własnym dyskiem twardym lub bezdyskowa, Handheld terminal – ręczny bezprzewodowy terminal kasowy wyposażony w ekran dotykowy,
Drukarka rachunków
Drukarka bonów kuchennych
Drukarka faktur VAT
Drukarka fiskalna
Czytnik kart magnetycznych
Inne urządzenia sieciowe

Revelation to doskonałe narzędzie menadżerskie ułatwiające podejmowanie decyzji, zapewnia dostęp do wszelkich danych – od zbiorczych zestawień po dane szczegółowe ze wszystkich obszarów działalności użytkownika. Raporty mogą być eksportowane do Microsoft Office i Microsoft Excel za pomocą jednego kliknięcia. Zainstalowanie terminali dotykowych w dużym stopniu poprawia organizację pracy i obniża koszty funkcjonowania lokalu.

Krzysztof Sas

Wymuszenie rozbójnicze

5/5 - (1 vote)

Przestępstwo określone w art. 282 Kodeksu karnego z 1997 r. – wymuszenie rozboju, jest równoznaczne ze zbrodnią opisaną w art. 211 Kodeksu karnego z 1969 roku.

Art. 282 kk: Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przemocą, groźby zamachu na życie lub zdrowie albo gwałtownego zamachu na mienie, zmusza inną osobę do rozporządzania majątkiem własnym lub cudzym albo do zaprzestania działalności gospodarczej, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat trzech. [1]

Wymuszenia rabunkowe to trzecie przestępstwo przeciwko mieniu zaliczane do tzw. Zbrodni rabunkowych. Ta zbrodnia jest najbardziej podobna do napadu z bronią w ręku. Wspólną cechą tych przestępstw jest atak na osobę połączony z zamachem na mienie. Przestępstwo wymuszenia rabunku różni się od rozboju w kilku elementach. Po pierwsze, rozbój ma wąsko zdefiniowany przedmiot ochrony, jakim jest jedynie prawo do majątku ruchomego, a w przypadku wyłudzenia mienia chronione są wszelkie formy mienia oraz wolność działalności gospodarczej. Po drugie, rabunek polega na równoczesnym, z zastosowaniem środków przymusu, zajęciu mienia przez sprawcę, gdzie wymuszenie charakteryzuje się nie tyle uzyskaniem władzy nad mieniem, ile zmuszeniem ofiar do późniejszego rozporządzania mieniem w rezultacie działań sprawcy. Po trzecie, rozbój wymuszony ma nieco węższą definicję działań sprawcy w stosunku do właściciela nieruchomości, gdyż nie obejmuje zachowań polegających na utracie przytomności lub bezradności człowieka podczas ataku. [2]

Jednak w przypadku wymuszenia sprawca może użyć przemocy pośredniej w postaci groźby gwałtownego zamachu na mienie w celu wywarcia takiego wpływu na osobę.

Sztuka. 282 Kodeksu karnego chroni przed wyłudzeniem mienia, posiadania oraz innych praw majątkowych i odpowiedzialnych określonego podmiotu do nietykalności majątkowej i fizycznej oraz wolności, zdrowia, życia ludzkiego i swobody prowadzenia działalności gospodarczej. Podmiotem rozboju jest osoba, której sprawca powoduje zbycie mieniem dla siebie i mieniem lub osoba, której sprawca doprowadzi do zaprzestania działalności gospodarczej.

Przez mienie będące przedmiotem ochrony na tego rodzaju czyn zabroniony należy rozumieć wszelkie prawa majątkowe, prawa rzeczowe lub obligatoryjne, w tym usługi, pożytki, pożytki i pożytki, które są własnością danego podmiotu. Pojęcie własności pojawia się w elementach tego przestępstwa jako zbiorcza nazwa wszystkich subiektywnych praw majątkowych, absolutnych i względnych, zarówno cywilnych, jak i innych. [3]

Przestępstwo z artykułu 282 Kodeksu karnego, podobnie jak rozbój, jest przestępstwem powszechnym. Każda agencja odpowiedzialna za przestępstwo może to zrobić.

Sztuka. 282 Kodeksu karnego szczegółowo wymienia podejście sprawcy. Polega ona na przekonaniu innej osoby do sprzedaży mienia lub zaprzestania działalności związanej z przemocą, przetrwaniem, zdrowiem lub obrażeniami ciała.

Przemoc, znak rozpoznawczy sztuki. 282 kk ma szerszy zakres niż przemoc w rozumieniu art. 280 kk, dotyczy to zarówno użycia przemocy wobec osoby, jak i mienia. Jednocześnie prowadzić – fakt w rozumieniu art. 282 kk można stwierdzić, jeżeli sprawca dopuści się któregokolwiek z zachowań określonych w tym przepisie. Ponieważ wszelkie środki zmierzające do osiągnięcia określonego rezultatu są brutalne, a celem jest wpłynięcie na psychikę ofiary tak, aby jego wola została odpowiednio ukształtowana, można stwierdzić, że w odniesieniu do przejawów ataku inna osoba może zostać zmuszona do określonego zachowania. [4]

Niebezpieczeństwo eksperymentu dotyczącego życia lub zdrowia nazywane jest ryzykiem kryminalnym. W związku z omawianym rodzajem czynu zabronionego celem zagrożenia musi być ukształtowanie psychiki zagrożonej istoty w sposób pożądany przez sprawcę, co wyraża się w określonej decyzji o majątku osoby zagrożonej. Jednocześnie istotne jest, aby groźba wzbudziła u adresata uzasadnioną obawę, że zostanie spełniona, jeśli nie podejmie działań, o które zwrócił się sprawca. [5] Zamach na życie lub zdrowie może być przestępstwem przeciwko życiu lub przestępstwem przeciwko zdrowiu. Zdefiniowane w art. 282, groźba dotyczy również zamachu na mienie pokrzywdzonego lub innej osoby, zwłaszcza najbliższej. Musi być zwiastunem gwałtownego ataku, który podpalił lub wysadził budynek w powietrze, zniszczył lub uszkodził przedmioty (np. Samochody), zatrute bydło itp. [6] 282 Kodeksu karnego musi być jasne.

Zagrożenie wynikające z artykułu 282 Kodeksu karnego jest znacznie mniejsze niż z artykułu 280 Kodeksu karnego. Nie odnosi się do sprawcy użycia siły w ogóle, ale ma jasno określony charakter. Jest to ogłoszenie zamachu na sprawcę ze szkodą dla jego życia lub zdrowia albo gwałtownego zamachu na mienie, jeżeli sprawca nie sprzeda mienia lub zaprzestanie działalności gospodarczej.

Istotny dla rozróżnienia między nimi w art. 280 kk i art. 282 kk jest moment, w którym sprawca konfiskuje mienie innych osób. Istota wymuszenia rabunkowego polega na tym, że sprawca namawia kogoś innego do sprzedaży swojej własności lub zaprzestania prowadzenia działalności w przyszłości. Z kolei rabunek jest przestępstwem skierowanym zarówno przeciwko osobie, jak i mieniu, a zastosowana w nich przemoc, ryzyko jej natychmiastowego użycia, czy też ryzyko utraty przytomności lub bezradności są jedynie środkiem do własności. Sprawca używa określonych metod wywierania wpływu, aby natychmiast zająć czyjąś własność. Aby ustalić, czy w konkretnym przypadku doszło do rabunku lub wymuszenia, należy najpierw odpowiedzieć na pytanie, jak i jak sprawca przejął mienie. [7]

Szantaż, podobnie jak rabunek, jest przestępstwem materialnym. Prowadzą one do sprzedaży mienia sprawcy lub wskazanej przez niego osoby albo do zaprzestania wykonywania określonej działalności gospodarczej przez osobę zainteresowaną. Ten z art. 282 ma miejsce tylko wtedy, gdy ofiara, której grozi eksperyment zdrowotny lub życiowy albo gwałtowny atak na minę, posiada majątek. [8]

Przestępstwo wymuszenia rozbójniczego ma dwa punkty wpływu. Pierwsza to osoba, która jest zmuszona przez sprawcę do określonego zamachu, a druga to cecha mająca na celu zrazić pokrzywdzonego lub określony rodzaj działalności pokrzywdzonego, z którego ma on zrezygnować.

Wymuszenie rozbójnicze, podobnie jak rabunek, jest przestępstwem ukierunkowanym. Ze względu na sposób przedstawiania wykonawczych cech przestępstw wymuszeń we wszystkich ich odmianach, należy je popełniać wyłącznie z bezpośrednim zamiarem, a celem sprawcy musi być uzyskanie korzyści dla siebie albo innej osoby.[9]

[1] Ustawa z dnia 6.06.1997 r., Dz. U. z dnia 2.08.1997 r., Nr 88, poz. 553 z późniejszymi zmianami.

[2] M. Dąbrowska-Kardas, P. Kardas: Przestępstwa przeciwko mieniu, s. 102.

[3] Tamże, s. 104.

[4] P. Kardas, J. Satko: Przestępstwa przeciwko mieniu, Przegląd problematyki, Orzecznictwo (SN 1918- 2000), Piśmiennictwo, Zakamycze, Kraków, s. 67.

[5] M. Dąbrowska-Kardasa, P. Kardas: Przestępstwa przeciwko mieniu, s. 105.

[6] A. Marek: Komentarz do Kodeksu karnego, Część szczególna, Wydawnictwo Prawnicze Sp. z o.o., Warszawa 2000, s. 307.

[7] M. Dąbrowska-Kardas, P. Kardas: Przestępstwa przeciwko mieniu, s. 108.

[8] Tamże, s. 109.

[9] A. Marek: Komentarz do Kodeksu karnego, Część szczególna, Wydawnictwo Prawnicze Sp. z o.o., Warszawa 2000, s. 308.

Samozatrudnienie w Polsce

5/5 - (1 vote)

Już ponad dwa miliony Polaków pracuje i zarabia, nie mając etatu – wynika z raportu Europejskiej Fundacji na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy (EFILWC)[1]. Tzw. Samo-zatrudnieni, czyli osoby działające na własny rachunek, lecz świadczące pracę na podstawie umów z firmami lub klientami, stanowią u nas 26 proc. wszystkich pracujących. To ponad dwukrotnie więcej niż w Czechach, trzykrotnie więcej niż na Węgrzech, czterokrotnie więcej niż na Słowacji (przeciętna w „starej” Unii wynosi 11 procent)!

Zmianę formy zatrudnienia najczęściej wymuszają pracodawcy, którzy chcą zmniejszać koszty działania firm (z własnych kieszeni muszą płacić m.in. 23 proc. składki ZUS za pracowników na etatach). Gdy bezrobocie wynosi 19 proc., mało kto odrzuca propozycję przejścia na samo-zatrudnienie. Jest to jednak korzystny proces, społeczeństwo uczy się brać większą odpowiedzialność za swoją karierę zawodową i życie[2]. Coraz częściej na umowy-zlecenia, umowy o dzieło czy dość swobodnie konstruowane umowy cywilne chcą jednak przechodzić sami pracownicy. Najważniejsze, w takiej pracy jest brak ograniczeń. Ktoś ma wykonać usługę i sam decyduję, w jaki sposób. Samo-zatrudnienie najszybciej zdobywa popularność w branży komputerowej, usługach bankowych, księgowości, konsultingu, mediach, zarządzaniu, ale także w drobnych usługach (kosmetycznych, fryzjerstwie itp.). Łatwiej do nowej sytuacji przystosowują się mężczyźni, gdyż dla wielu kobiet – ze względu na ochronę pracy w okresie ciąży i macierzyństwa – etat ma nadal duże znaczenie- jednak jest to tylko mit..

W praktyce praca na własny rachunek oznacza większe bezpieczeństwo zatrudnienia. Etat można stracić dość łatwo, ale raczej nie zdarzy się, by kilku zleceniodawców naraz zrezygnowało z usług. Na przykład, by pracownik na etacie mógł zarabiać około 4000 zł netto miesięcznie, właściciel firmy co miesiąc musi wydawać na niego około 6500 zł (składki na ZUS, ubezpieczenie zdrowotne itp.). Osobie działającej na własny rachunek i świadczącej pracę na rzecz firmy można zaś płacić około 5500 zł (plus VAT), by „na rękę” dostawał tyle co poprzednio (często pracodawcy „dzielą się” zaoszczędzoną kwotą z pracownikiem przechodzącym na samo-zatrudnienie). Dodatkowo pracodawca nie ponosi kosztów urlopu i zwolnień lekarskich pracownika. Ten zaś może wliczać w swoje koszty zakup paliwa, rozmowy telefoniczne itp., płacąc przy tym 19-procentowy podatek (jeśli jednak wystawiamy faktury swojemu byłemu pracodawcy, podatek liniowy możemy płacić dopiero po dwóch latach od rezygnacji z etatu u niego).

Z mitem etatu Polacy wiążą często mit emerytury, lecz dziś wolnemu strzelcowi rynek oferuje wiele możliwości zapewnienia sobie pieniędzy na starość (III filar, fundusze inwestycyjne). Podobnie jest z ubezpieczeniem zdrowotnym. Na przykład pracujący na umowę o dzieło mogą się sami ubezpieczyć w NFZ za 198 zł miesięcznie, a w prywatnych klinikach cena miesięcznego podstawowego abonamentu często nie przekracza 100 zł.

Jak zauważył niedawno Lester C. Thurow, słynny amerykański profesor z Massachusetts Institute of Technology, jeszcze do lat 80. symbolem gospodarki USA był koncern General Motors, prężna firma, ale słynąca wtedy także z hojnych programów emerytalnych dla pracowników, podwyżek, znikomych zmian kadrowych. Dziś takim symbolem jest sieć handlowa Wal-Mart, stosująca całkowicie inny model: niskie pensje, wynajem pracowników, żadnych programów emerytalnych. Cięcie kosztów nie doprowadziło jednak w USA do patologicznego bezrobocia, bo Amerykanie zawsze ułatwiali znalezienie pracy, zamiast utrudniać jej utratę.

W Europie Zachodniej jest odwrotnie: podczas gdy za oceanem tylko 5 proc. bezrobotnych pozostaje bez pracy ponad rok, we Francji, Niemczech czy Skandynawii takie osoby stanowią przeciętnie 44 proc. bezrobotnych. W latach 90., gdy światowy biznes ogarnął pęd do restrukturyzacji, gospodarki z prze regulowanym rynkiem pracy znalazły się w tarapatach.. Przykładem krachu systemowego najlepiej widać w Japonii, gdzie pracownicy byli niemal nieusuwalni, a ich posady -dziedziczne. Gdy je stracili, walił im się świat[3].

W Polsce osoby samo-zatrudnione to najbardziej wydajni pracownicy; pracują przeciętnie 55,8 godziny tygodniowo, aż o 15 godzin więcej niż zatrudnieni w firmach na etatach! Ponieważ każda przepracowana godzina oznacza zwiększenie stanu konta. Tę najbardziej wydajną część społeczeństwa zamierza ukarać rząd Marka Belki. Przedsiębiorcom zarabiającym mniej niż 4 tys. zł miesięcznie chce podnieść składkę ubezpieczeniową o 300 proc. i tym samym zredukować ich dochody o jedną czwartą. Samo-zatrudnieni zwykle płacą składki w minimalnej wymaganej wysokości, bo wiedzą, że za oddane państwu pieniądze nic nie dostają.

Porównanie kosztów zatrudnienia oraz wynagrodzenia netto w wypadku różnych form świadczenia pracy lub usług:

– Przyjęliśmy, że pracownik zarabia na etacie 5000 zł brutto, a pracodawca ponosi w tej sytuacji miesięczny koszt jego zatrudnienia w wysokości 5992 zł. Tyle też chce przeznaczyć na opłacenie pracownika przy innych formach świadczenia pracy lub usług.

– Wynagrodzenie miesięczne netto:

umowa o pracę 3239 zł
działalność gospodarcza 4531 zł
umowa-zlecenie 3452 zł
umowa o dzieło 5466 zł (z przeniesieniem praw autorskich)

Założenia:

Osoba prowadząca działalność gospodarczą opłaca minimalną składkę na ZUS i ubezpieczenie zdrowotne (dane z września, października i listopada 2004 r.).
Koszty uzyskania przychodu z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej wynoszą 10 proc. przychodu.
Umowa-zlecenie stanowi jedyny tytuł do płacenia składki na ZUS i ubezpieczenie zdrowotne.
W ramach umowy o dzieło rozporządza się autorskimi prawami majątkowymi (koszty uzyskania przychodu w wysokości 50 proc. przychodu)[4]

[1] 2004 r.

[2] prof. Andrzej Koźmiński, rektor Wyższej Szkoły Przedsiębiorczości i Zarządzania w Warszawie.

[3] Prof. Krzysztof Pawłowski, rektor Wyższej Szkoły Biznesu w Nowym Sączu.

[4] Źródło: Ernst & Young

Gdy potrzebujesz pomocy w napisaniu pracy z bezpieczeństwa, to polecamy serwis pisanie prac z bezpieczeństwa

Podłączenie sieci lokalnej do Internetu

5/5 - (1 vote)

Praca inżynierska

Łącze z Internetem

Aby połączyć sieć lokalną z Internetem, w pierwszej kolejności wybrać należy rodzaj tego połączenia adekwatnie do potrzeb, możliwości technicznych oraz zasobów finansowych.

Modem analogowy

Analogowe łącze komutowane jest to najprostszy i na krótką metę obecnie chyba najtańszy sposób na połączenie z Internetem. Jego podstawową wadą jest mała szybkość transmisji, niska niezawodność oraz fakt zajęcia linii telefonicznej podczas połączenia modemowego. Opłata za połączenie jest zależna od czasu jego trwania. Największą prędkością, jaką można przy wykorzystaniu tego rodzaju połączenia uzyskać, jest teoretycznie 56 kb/s, ale praktycznie prędkość transmisji rzadko przekracza 40 kb/s.

Modem ISDN

ISDN (Integrated System Digital Network)jest łączem cyfrowym złożonym z dwóch kanałów o prędkości 64 kb/s każdy. Można, więc przy jego wykorzystaniu uzyskać połączenie z prędkością 128 kb/s lub 64 kb/s przy jednoczesnym korzystaniu z telefonu. Wadą tego rozwiązania są wyższe koszty eksploatacji (droższe są połączenia telefoniczne) w porównaniu z linią analogową.

HIS czyli SDI

Usługą, którą Telekomunikacja Polska S.A. Zaczęła oferować polskim internautom, jest tania oferta połączenia stałego z Internetem opartego na rozwiązaniu firmy Ericsson – HIS (Home Internet Solution) i zwane w TPSA – SDI (Szybki Dostęp do Internetu). Usługa ta zapewnia dostęp z prędkością 115.2 kb/s. Taka szybkość wystarcza do połączenia z Internetem sieci złożonej już z kilku komputerów. Oczywiście wydajność takiego połączenia w przeliczeniu na jeden komputer będzie tym mniejsza, im więcej komputerów będzie z niego jednocześnie korzystać.

Technologia przesyłu danych jest podobna do linii ISDN. SDI umożliwia jednoczesne korzystanie z podłączonego telefonu, lecz w takim wypadku prędkość połączenia spada do 70 kb/s.

Jest to obecnie najtańsza na rynku oferta połączenia stałego, której dodatkową zaletą jest stały, widziany z zewnątrz adres IP, co oznacza, że możliwe jest postawienie własnego prostego serwera internetowego.

Więcej informacji można znaleźć na stronach Telekomunikacji Polskiej S.A. pod adresem http://www.tpsa.pl oraz witrynie firmy Ericsson (http://his.ericsson.pl).

Modem kablowy

Ofertą przedstawianą coraz częściej przez telewizje kablowe jest dołączenie do Internetu przez łącze stałe.

Połączenie to jest wykonywane przy pomocy tzw. modemu kablowego umożliwiającego transmisję danych po kablu telewizyjnym. Rozwiązanie to jednak jest jak dotąd mało rozpowszechnione prawdopodobnie ze względu na wysokie koszty takiego rozwiązania. Należy jednak przypuszczać, że w najbliższych latach technologia ta się rozwinie.

xDSL

Jest to technologia dzierżawionych łącz stałych umożliwiająca, przy pomocy modemów z rodziny DSL (Digital Subscriber Line), uzyskanie transmisji danych po parze miedzianej wydzielonej specjalnie do tego celu.

ADSL (Asymmetric DSL) – polega na podziale pasma wykorzystywanego do transmisji na tzw. UpLink i DownLink. Wykorzystuje się tu fakt, że przeciętny użytkownik Internetu pobiera z Sieci znacznie więcej danych, niż do niej wysyła. Umożliwia to przydzielenie większej szerokości pasma dla transmisji do internauty oraz mniejszej dla transmisji od niego, co skutkuje różną przepustowością łącza w każdym kierunku. Szybkość transmisji zależy również oczywiście od długości pary miedzianej oraz jakości kabla i zakłóceń zewnętrznych.

W chwili gdy piszę te słowa, TPSA wprowadza nową usługę pod nazwą „neostrada” będącą ofertą stałego dostępu do Internetu przy wykorzystaniu technologii ADSL. Przepustowość UpLink’a ma w założeniu wynosić 64 kb/s zaś DownLink’a do 256 kb/s.

RADSL (Rate Adaptive DSL) – opiera się na technologii ADSL. Jej cechą charakterystyczną jest możliwość negocjacji przez modemy prędkości połączenia w zależności do jakości linii.

SDSL (Single line DSL) – zapewnia symetryczną transmisję dwukierunkową po jednej parze przewodów miedzianych z prędkością 2 Mb/s.

HDSL (High data rate DSL) – umożliwia transmisję z prędkością 2 Mb/s po dwóch parach miedzianych. Jest to starsza wersja SDSL.

Udostępnianie połączenia internetowego w sieci lokalnej

Gdy już mamy zapewnione połączenie z Internetem na jednej maszynie, należy zastanowić się, jak udostępnić to połączenie innym komputerom. Do udostępniania połączenia internetowego w sieci lokalnej można wykorzystać komputer podpięty do sieci lokalnej z jednej strony, oraz drugą kartę sieciową połączoną z Internetem. Aby Internet był widziany z sieci lokalnej należy zastosować oprogramowanie wykorzystujące technologię NAT lub tzw. proxy serwer.

Można również wykorzystać mechanizm dzielenia połączenia modemowego wbudowany w drugą edycję systemu MS Windows 98/XP.

Dużo lepszym jednak rozwiązaniem (dającym dużo większe możliwości zwłaszcza, jeśli dysponujemy stałym łączem do Internetu) jest uruchomienie osobnej maszyny zajmującej się tylko umożliwieniem dostępu do Sieci (ew. udostępniającymi również inne usługi sieciowe) pracującej pod którymś z systemów uniksowych np. pod systemem Linux. Jej uruchomienie będzie na pewno dużo trudniejsze, niż uruchomienie udostępniania połączenia pod Windows, lecz w wielu wypadkach będzie się to bardziej opłacać, gdyż będziemy mieć większą (praktycznie prawie całkowitą) kontrolę nad tym, jakiego rodzaju aplikacjom klienckim umożliwiamy dostęp do Internetu. Rozwiązanie to jest również o wiele wydajniejsze, dużo bardziej niezawodne i bezpieczniejsze z punktu widzenia bezpieczeństwa samej sieci wewnętrznej przed atakami z zewnątrz.

W następnym rozdziale przybliżę państwu proces instalacji sieciowego serwera internetowego, na którym zainstalowany zostanie system LUNUX. W kolejnym rozdziale znajdziecie podstawową konfigurację serwera do pracy w sieci i udostępniania Internetu. Na końcu pracy umieszczona jest konfiguracja usług działających na serwerze: WWW, FTP, MAIL. Poniżej jako ciekawe rozwiązanie pozwoliłem sobie umieścić minidystrybucję linuxa „Freesco”.

Minidystybucja Freesco

Freesco powstało w 1999r.i spełnia rolę jednodyskietkowego routera rozdzielającego Internet w sieci lokalnej. Freesco to system oparty na Linuxie. Ma niewielkie wymagania sprzętowe i może służyć jako router dla łącz SDI, neostrada (pppoe), DSL i innych opartych na dostępie do Internetu przez kartę sieciową lub modem na złączu szeregowym. W podstawowej wersji działa z dyskietki. Może też pełnić funkcję serwera usług (www, e-mail, ssh, ftp i inne). Wymaga komputera z procesorem minimum 386 i 8 MB RAM. Po zakończeniu konfiguracji, nie jest potrzebna karta graficzna, monitor, ani klawiatura (o ile umożliwia to BIOS komputera). Freesco jest też systemem bezpiecznym, ponieważ większość exploitów wymaga kompilatora, a tego we Freesco brak. Poza tym Freesco działa na dyskietce którą po załadowaniu można wyj ąc ze stacji dyskietek i system działa w pamięci komputera.

Linux Freesco doskonale się nadaje do zastosowania wszędzie tam, gdzie niewielkim kosztem potrzeba założyć sprawny i wydajny serwer, a więc w szkołach, małych firmach, sieciach sąsiedzkich.

Freesco easy PL-0.2.7- Dla łącza SDI

założenia:

Router dyskietkowy umożliwiający łatwe skonfigurowanie i uruchomienie osobom, które nigdy wcześniej nie miały do czynienia z Linuxem. Konfiguracja ma umożliwiać dostęp do Internetu kilu komputerom na łączu SDI (lub modemie).

W związku z tym zaimplementowano następujące funkcje:

justice, podział łącza między komputery uruchamiany w momencie przekroczenia określonej wartości pobranych danych przez któryś z komputerów w zależności od ilości komputerów aktywnych w sieci;
status on line wyświetlany na stronie www, pozwalający użytkownikom na sprawdzenie, kto aktualnie jest włączony do sieci. Na stronie www można jednocześnie zobaczyć, informacje dla użytkowników (w tym przykładowy regulamin sieci) oraz wypisane efekty działania *justice*;
atd i synctime – synchronizacja czasu letniego i zimowego;
allow, czyli skrypt umożliwiający dostęp do Internetu tylko określonym komputerom;
block/unblock, skrypt działający w panelu kontrolnym umożliwiający zablokowanie komputerów (np. w związku z niepłaceniem abonamentu);
simple, dodatkowy użytkownik uprawniony do wykonania komendy reboot i halt;
setup po polsku

wersja EASY charakteryzuje się uproszczoną konfiguracją – opis działania:

Router na dyskietce uruchamia się z włączonymi usługami:

serwer DNS
panel kontrolny www i synchronizacja czasu
serwer www
telnet
oidentd usługi włączone są wewnętrznie (dla komputerów w sieci – opcja „s”

[security]) konfiguracja:

Wrzucamy plik exe i feasyPL.img do jednego katalogu i uruchamiamy ten pierwszy

wpisujemy nazwę pliku z obrazem, następnie „a” i w ciągu minuty obraz jest już gotowy.

W przypadku systemu linuxowego dd if=FeasyPL.img of=/dev/fd0.

Przypomnę tu, że odtąd każde wpisane polecenie potwierdzamy naciśnięciem klawisza ENTER, a nie kliknięciem myszki.

Uruchamiamy system z dyskietki na komputerze wyposażonym w monitor i klawiaturę, później można pracować bez monitora i klawiatury, jeśli BIOS komputera to umożliwia. Uruchamiamy normalny tryb pracy routera.

logujemy się (login: root<enter>, hasło: root<enter>)
wpisujemy:dial<enter>
nastąpi wykonanie skryptu, który po polsku przeprowadzi nas przez proces konfiguracji łącza SDI lub modemu (jeśli jest to modem zewnętrzny). Urządzenie musi być podpięte do COM1.
wpisujemy: config<enter>, żeby skonfigurować sieć i skrypty dzielące połączenie oraz pokazujące komputery w sieci. Serwer domyślnie otrzymuje numer 192.168.1.1, zatem komputery w sieci muszą mieć ustawione numery od 192.168.1.2 do 192.168.1.254 i maskę
serwer jest też bramkę i spełnia funkcję serwera DNS. Dlatego w ustawieniach sieci (komputerów klienckich) musimy wpisać numer serwera w odpowiednich okienkach.

Uwaga! Powyższe ustawienia można zmienić używając setupu (po reboocie!), który daje możliwość pełnej konfiguracji. Pamiętać trzeba jednak, że jeśli zmienimy zakres adresów IP np. na 192.168.0.0/24, to ręcznie należy wyedytować plik *allow*, który znajduje się w: /mnt/router/fix, ponieważ w przeciwnym razie żaden komputer w sieci nie będzie miał dostępu do Internetu.

wpisujemy passwd<enter> i dwukrotnie wpisujemy nowe hasło dla roota (superużytkownika) za każdym razem potwierdzając je enterem.
wpisujemy admpasswd<enter>, żeby zmienić hasło użytkownika admin, który może zarządzać serwerem z poziomu www i podobnie zmieniamy hasło (domyślnie login: admin, hasło: admin)
wpisujemy passwd simple<enter>, żeby zmienić hasło użytkownika simple, który uprawniony jest jedynie do wykonania komendy reboot i halt (domyślnie brak hasła, co blokuje logowanie).
jeśli chcemy korzystać z Oidenta, wpisujemy config-ident i edytujemy listę komputerów w naszej sieci.

Jest to bardzo istotne jeśli chcemy zapewnić dostęp do IRC, a ponadto zapewnia identyfikację komputerów w sieci w razie ewentualnych problemów.

wpisujemy reboot<enter>, żeby ponownie uruchomić serwer.

Po uruchomieniu routera wpisujemy w oknie adresu przeglądarki: adres naszego serwera – strona informacyjna (zawierająca przykład regulaminu).

tę stronę można sobie przeredagować używając polecenia: edt /www/index.html

Ponieważ na dyskietce jest obecnie 34 kB wolnego miejsca, więc można umieścić tam wykonaną± przez siebie stronę, wgranie pliku najlepiej używając komendy snarf adres/plik.

Przy czym musimy dysponować zewnętrznym serwerem, na którym umieścimy stronę.

adres.serwera:82/admin.htm – wejście do panelu kontrolnego z trzema możliwościami:

blokada określonych IP, odblokowanie i obsługa panelu (np. przeglądanie logów, zdalny reboot).

nasze.sdi.tpnet.pl:82 – strona, którą zobaczą użytkownicy zablokowani zamiast czegokolwiek, co wywołają. Ta sama strona służy również do pokazania informacji, kto jest online i czy jakieś komputery podlegają ograniczeniom shapera. minimalne wymaganie sprzętowe: procesor – 486 DX2 RAM – 12 MB

sprawna stacja dyskietek

monitor i klawiatura (na czas konfiguracji) modem zewnętrzny lub terminal HIS na porcie COM1 karta sieciowa:

PCI na rtl8139, SIS900, RTL 8029
ISA zgodna z NE 2000 (ustawienia: IRQ 10 IO 0x300)
ISA 3com509 (ustawiona jak wyżej)

Inne karty sieciowe bądź wymagały doinstalowania sterowników i/lub skorzystania z setupu.

Obecna wersja zawiera justice 3.3, poprawiono plik dial dopisując ostrzeżenie przed nadpisaniem pliku i umożliwiając wyjście bez edycji. Plik dial zawiera obecnie wpis IP półki SDI.

Skrypt status online działa po wywołaniu z poziomu www (nie obciąża pamięci).

Dodano również demona oidentd.

Możliwość podpięcia drugiej stacji dyskietek (fd1)

Obsługa kart sieciowych SIS900

Konfiguracja Freesco dla Neostrady+ (RJ45)

Posted on 07-02-2004 o godz. 00:50:22 Topic: Freesco 0.3

Konfiguracja łącza Neostrada+ (RJ45)

Ściągnij z działu download „freesco032.zip”

(lub inne 0.3.x ale wtedy kolejność poleceń może się trochę różnić ) i przygotuj dyskietkę (make fd.bat),

Po uruchomieniu, zaloguj się (użytkownik: root, hasło: root),
Wejdź do setup’u (polecenie 'setup’), setup [enter]

[enter]

pe [enter] #PPPoE/PPtP router:

626 Use PPP over Ethernet connection to ISP (y/n) []?

y [enter]

PPP over ethernet protocol PPP(o)E or PP(t)P (o/t) ? []?

o [enter]

Do you want to enable a route (y/n) ? []?

n [enter]

611 Hostname of this computer [router]? router [enter]

Ethernet hardware settings (x – exit) []? 0

Nic0 I/O addr (0xHEXADDR or 0 for PCI card or – to disable) [0]?

0 [enter] # jeżeli masz karte PCI PnP

Nic0 IRQ line (decimal number, 0 for PCI card or – to clear) [0]? 0 [enter] # jeżeli masz karte PCI PnP

Ethernet hardware settings (x – exit) []? 1

Nic0 I/O addr (0xHEXADDR or 0 for PCI card or – to disable) []?

0 [enter] # jeżeli masz kartę PCI PnP

Nic0 IRQ line (decimal number, 0 for PCI card or – to clear) []? x [enter]

Uwaga! – Te ustawienia działają w przypadku kart sieciowych na PCI. W przypadku kart ISA należy wpisać konkretne wartości.

621 IP address of interface [10.0.0.20]?

1 [enter]

627 [enter]

627 Use DHCP client to configure network #0 (y/n) [n]?

y [enter]

1 [enter]

[enter]
Network #1 connected via interface (- disable network) []? eth1 [enter]
[enter]
IP address of interface []?

192.168.1.1 [enter]

[enter]
Network mask []?

255.255.255.0 [enter]

Jeżeli chcesz używać serwera DHCP do przydzielania klientom adresów IP to wpisz:

625 [enter]

625 IP range for DHCP server (- disable) []?

XX-192.168.1.XX [enter] #tu wpisz przedział IP przydzielanych dynamicznie

x [ente]

Autodetect modems now ? y/n [y]? n [enter]

Do you need the advanced modem setup ? (y/n) [n]?

n [enter]

Trust local network 1 (y/s/n) [s]?

s [enter] #i tak przy każdej kolejnej podsieci

Trust modem links (y/n) [n]?

n [enter]

41 Enable caching DNS server y/s/n [s]? s [enter]

Number of URL’s to cache ? [300]?

[enter]

Enable DNS requests logging (y/n) [n]?

n [enter]

Do you want to add static IP’s to your DNS file (y/n) [n]?

n [enter]

Enable DHCP server y/n [n]?

Jeżeli chcesz używać serwera DHCP do przydzielania klientom adresów IP to wpisz: y [enter]

WINS address (if you have one, otherwise -) []?

[enter]

Default-lease-time (sec) [604800]?

[enter]

Maximum-lease-time (sec) [604800]?

[enter]

Do you want to create/edit static dhcp leases (y/n) []?

y [enter] #jeżeli chcemy na sztywno przypisać IP do MAC adresów

Enable public HTTP server y/s/n [n]? y [enter]
Public HTTP server IP port [80]?

[enter]

Enable time server and router control via HTTP y/s/n [s]? s [enter]
Control HTTP server IP port [82]?

[ enter]

Host Time server address (- disable syncing time) [clock.org]? [enter]
Time offset to UTC(GMT) [-0000]?

+0100 [enter] #w zależności od pory roku :> +0100 lub +0200 461 Enable Print Server(s) y/s/n [n]?

[enter]

47 Enable telnet server y/s/n [n]?

[enter]

51 Enable FTP server (y/s/n) [n]?

[enter]

dalej [enter]

50 Do you want to enable the ident server (y/n/s) [n]?

n [enter]#jeżeli korzystamy z Irca moża być konieczne ustawienie na s lub y [enter] dalej [enter]

913 [enter]

Primary DNS address (usually your providers DNS) []?

194.204.159.1 [enter]

[enter]

914 Secondary DNS address?

194.204.152.34 [enter]

916 [enter]

PPP login name (’ clear) []? xxx@neostrada.pl [enter]
PPP password (’ clear) []? hasło [enter]

s [enter]

[enter]

następuje zmiana haseł na konta root, admin i ppp , należy je koniecznie zmienić [enter] s [enter]

Konfiguracja Ethernet router’a DSL.

setup
enter
E
711 Hostname of this computer []? router
712 Domain name []? interek
Autodetect modems now ? y/n [y]? czy posiadamy modem ( jak ktoś by miał się wdzwaniać do naszego serwera ) jeśli posiadamy to dajemy Y jeśli nie to N

Jeśli mamy modem to zostanie wykryty jeśli nie mamy modemu przejść do punktu 8

53 1st modem init string [ATZ]? pozostawiamy ( chyba ze nasz modem potrzebuje jakiś specjalnych ustawień )
8xx How many network interface cards do you have (1-3) []? ilośc

kart sieciowych 2

811 I/O port address of 1st ethernet card [0x300]? I/O karty jeśli PCI to nas to nie interesuje
812 IRQ line of 1st ethernet card [10]? jak wyżej
821 I/O port address of 2nd ethernet card [0]? to samo tyle że dla 2 karty
822 IRQ line of 2nd ethernet card [0]? jak wyżej
720 Use DHCP client to configure 1st network interface y/n [n]? jeśli mamy dynamiczne IP to dajemy Y jeśli statyczne to N
721 Interface name of 1st network, eth0/eth1/eth2 etc [eth0]?

eth0

722 Enable DHCP client message logging y/n [y]? Czy posiadamy stałe IP czy nie. Jeśli damy N to IP pobieramy od ISP a jeśli mamy stałe IP to Y przechodzimy do punktu 724

Dotyczy tylko przy dynamicznym IP

723 Update DNS server settings by DHCP y/n [y]? Y Dotyczy tylko jeśli posiadamy stałe IP
724 IP address of 1st network interface []? nasze IP nadane od ISP
725 Network mask []? Maska podsieci od ISP
726 IP range []?
731 Interface name of 2nd network eth1/eth0:1/eth2 etc []? eth1
732 IP address of 2nd network interface []? IP naszego routera dla sieci 192.168.0.1
733 Network mask []? Maska podsieci 255.255.255.0
734 IP range []? 192.168.0.1 192.168.0.10 Zakres IP jakie ma przydzielać serwer DHCP
411 Enable caching DNS server y/s/n [y]? S
412 Enable DNS requests logging for debug purpose y/n [n]?
421 Enable DHCP server y/s/n [n]? s
431 Enable public HTTP server y/s/n [n]? serwer www Y
441 Enable time server and router control via HTTP y/s/n [s]? controla poprzez www S ( Sieć )
442 Control HTTP server IP port [82]?
443 Host Time server address, ’-’ – disable time service []?
451 Enable Print Server(s) y/s/n [n]? n
46 Enable telnet server y/s/n [y]? S
14 Savers – screen(min),hdd(x5 sec) 0 -off [0,0]?
15 Swap file size in Megabytes (on boot device). 0 – disable [16]? ilość swapu na HDD
13 Do you want to enable extra modules/programs y/n [n]? n
16 Log sizes in bytes. syslog,logins log [50000,5000]?
911 Host gateway (if exists, otherwise – ’-’) []? IP naszej

Bramki do internetu

912 Primary DNS address (usually your provider’s DNS) []? IP serwera DNS
913 Secondary DNS address (otherwise – ’-’) []? 2 DNS np.

194.204.152.34

914 ISP http proxy address, (otherwise ’-’) []? Zmuszamy aby nasz

router korzystał z jakiego serwera PROXY jeśli nie to enter

47 Do you want to export services y/n []? n

Zapisujemy nasze ustawienia S

Restartujemy nasz router reboot

I to na tyle, już mamy skonfigurowany router

Po uruchomieniu routera warto zmienić hasło dla roota i web admina Logujemy się

setup

enter

Zmiana hasła dla root’a 30 Zmiana hasła web admina 31 X

S ( zapisz zmiany

Dostęp do Internetu przez kartę sieciową.

Konfiguracja

Przyjmuje ze system jest już zainstalowany. W następnym kroku należy skonfigurować: karty sieciowe:

setup 2		( change advenced s ettings )
a		( advenced s ettings )
81		(1st	card)
881	0	(I/O	port adress of 1st etherned card)
882	0	(IRQ	line of 1st etherned card)
82		(2nd	card)
821	0	(I/O	port adress of 2nd etherned card)
822	0	(IRQ	line of 2nd etherned card)
sieci: )ierws za: 72 720 n			(1st network) (Use DHCP client…)
721	eth0		(Interfece namefo 1st network)
724	xxx.	xxx.xxx	.xxx (IP adress of 1st network
725	255 .	255.0.0	(network mask)
726	–		(IP range)

interface)

gdzie:

xxx.xxx.xxx – jest to adres IP taki jaki otrzymujemy do ISP poprzez DHCP,
natomiast maska jest określona dla sieci klasy B a dokładniej dla sieci mającej np. adres 168.xxx.xxx

siec druga:

73 (2nd network)

eth1 (Interfece namefo 2nd network)
xxx.yyy.yyy (IP adress of 2nd network interface)
255.255.0 (network mask)
– (IP range)

gdzie:

xxx.yyy.yyy – jest to adres IP bramy,
natomiast maska jest określona dla sieci klasy C a dokładniej dla sieci mającej np. adres 192.168.70.xxx

Dobrze, aby 2 siec była podsiecią sieci 1, ale nie jest to konieczne. Należy jeszcze ustawić serwer proxy i bramę:

91 (Gateway/DNS/Proxy)

xxx.yyy.yyy (Host gateway)
(Primary DNS adress)
(Secondary DNS adress)
xxx.zzz.zzz[:p] (ISP http proxy adress)

gdzie:

xxx.yyy.yyy – jest to adres IP drugiej karty sieciowej
xxx.zzz.zzz – jest to adres serwera proxy
[:p] – port serwera proxy

Ustawienie NAT:

11 y (Enable IP masquerade)

Konfiguracja na zmienny IP

Jeśli twój ISP dostarcza Ci zmienne IP, wówczas należy pierwsza kartę sieciowa (ta, która ma połączenie z modemem), skonfigurować jako klienta DHCP, a mianowicie:

72		(1st network)
720	^y	(Use DHCP client..	.)
721	eth0	(Interfece namefo	1st network)
722	^y	(Enable DHCP client message logging)
723	^y	(Update DNS server	settings by DHCP)

Nie musisz także ustawiać w takim przypadku bramy (911 Host gateway), gdyż freesco zrobi to za Ciebie.

Po takim skonfigurowaniu twój router sam powinien odczytywać adres IP przyznawany Ci przez twojego ISP.

Konfiguracja komputerów lokalnych

Adres przydzielony pierwszemu z komputerów w sieci z tego zakresu, co adres dla drugiej karty, najlepiej następny w kolei, ale nie taki sam jak dla karty drugiej.

Na Win98 robisz to następująco:

Otoczenie sieciowe->Wlasciwosci->kofigurqacja->Protokol TCP/IP- >Wlasciwosci->AdresIP

adres (konkretny dla tego komputera) maska 255.255.255.0 (to przykładowa)

Otoczenie sieciowe->Wlasciwosci->kofigurqacja->Protokol TCP/IP- >Wlasciwosci->Brama

adres karty sieciowej która łączy router z hubem

Zapisać zmiany i uruchomić komputer

Uwagi:

Użyte karty sieciowe są PnP dlatego zarówno IRQ jak i I/O ustawione są na 0. Można ewentualnie przydzielić IRQ na stale, np. dla pierwszej karty 10 a dla drugiej 11. Adres i port serwera proxy powinien dostarczyć ISP.

Przedstawione powyżej rozwiązania konfiguracyjne będą przydatne przy konfiguracji SDI, DSL i Neostrady. Dla osób, które chcą szybko i jak najmniejszym nakładem pracy uruchomić bezpieczny i stabilny serwer rozdzielający Internet w sieci lokalnej powyższe rozwiązanie jest optymalne i osoby te mogą zakończyć lekturę niniejszej pracy na tym rozdziale. Innym zaś proponuję instalację i konfiguracje pełnej dystrybucji linuxa⁸

Konfiguracja sieci w Windows 2000/XP

Po tym jak Windows zainstaluje kartę sieciową oraz wszystkie wymagane usługi należy odpowiednio skonfigurować połączenie!

Przejdź do „Panel Sterowania”-> „Połączenia sieciowe” wybierz „Połączenia Lokalne” a w nich „Właściwości”.

Ukaże Ci się nazwa zainstalowanej karty sieciowej oraz wszystkie potrzebne pakiety sieci!

Najważniejsze pakiety to „Klient sieci Microsoft Networks”, oraz „Protokół internetowy (TCP/IP) możesz zaznaczyć bądź odznaczyć „Udostępnianie plików i drukarek” (nie jest to konieczne do prawidłowego działania sieci).

Wybierz „Właściwości” Protokołu internetowego (TCP/IP)! Ukaże Ci się okno. W polu „Adres IP” wpisujesz swój adres IP, „Maska podsieci” 255.255.255.0,

„Bramka domyślna” – wpisujesz tam adres IP komputera, który podłączony jest do Internetu. DNSy TPsa to: 194.204.159.1 194.204.152.34

W tym momencie powinien działać Ci Internet, teraz konfigurujemy sieć! Aby to zrobić wybierz „Zaawansowane” z „Właściwości” Protokołu internetowego (TCP/IP) i przejdź do zakładki „WINS.

Zaznacz „Włącz system NetBIOS przez TCP/IP” ° Sprawdź teraz czy należysz do odpowiedniej grupy roboczej (standardowo MSHOME) i czy posiadasz nazwę komputera!

Przejdź do „Panel Sterowania”-> „System” wybierz zakładkę „Nazwa komputera”. Teraz wystarczy uruchomić ponownie komputer.